Οι Οικουμενιστές γιορτάζουν αύριο τον "άγιο" που τους εκφράζει!

ΠΡΟΣΦΥΓΗ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ -ΑΙΤΗΣΗ

Τοῦ  Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Ἀγωνιστικοῦ Συλλόγου μέ τήν ἐπωνυμία «Ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης»

νόμιμα ἐκπροσωπουμένου,  Γαλλίας 4, Βόλος.

ΕΝΩΠΙΟΝ

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ

ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ

Ἰασίου 1, Ἀθήνα.

 Διά τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ κ.κ.  Ἰγνατίου.

                                                   Βόλος 6  Σεπτεμβρίου 2002

                                                                                         "Π.Π."

ΠΡΟΣΦΥΓΗ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ -ΑΙΤΗΣΗ

         Μακαριώτατε,

         Σεβασμιώτατοι εὐλογεῖτε.

         Ἡ παροῦσα προσφυγή μας στρέφεται κατά τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ Χρυσοστόμου Καλαφάτη, Μητροπολίτου Σμύρνης, ὅπως αὐτή ἀνεκηρύχθη μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 2556/5-7-1993 ἐγκύκλιο τῆς Δ.Ι.Σ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μετά ἀπό ἀπόφαση αὐτῆς κατά τήν  τακτική συνεδρία  τῆς  4/11/1992.

         Ὡς γνωστόν ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος μέ τήν ὡς ἄνω ἀπόφασή της κατέταξε στήν χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας  μεταξύ τῶν μαρτυρησάντων ἐν ἔτει 1922 στήν Μικρά Ἀσία Ἐπισκόπων Γρηγορίου Κυδωνιῶν, Ἀμβροσίου Μοσχονησίων, Προκοπίου Ἰκονίου, Εὐθυμίου Ζήλων καί τῶν σύν αὐτοῖς κληρικῶν καί λαϊκῶν  καί τόν ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης.  Κατά τῆς ἐν λόγῳ ἁγιοποιήσεως καί κυρίως κατά τῆς κατάταξης τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης στή χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἐγγράφως διαμαρτυρήθηκαν ἔγκριτοι Ἱεράρχες, Θεολόγοι-Καθηγητές Πανεπιστημίου κ.ἄ., χωρίς ὅμως εἰδικώτερη καί ἀναλυτικώτερη προσέγγιση τοῦ ζητήματος ἀπό πλευρᾶς προσωπικότητος τοῦ ἁγιοποιηθέντος ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης.  Τά στοιχεῖα πού δικαιολογοῦσαν τήν διαμαρτυρία διετυπώθησαν γενικά, ἐπικεντρώθησαν δέ σέ ζητήματα τῆς πίστεως τοῦ ἁγιοποιηθέντος,  ὁ ὁποῖος εἶχε κατηγορηθεῖ γιά ἀνάμειξή του στή μασονία, καθώς καί γιά πολλές ὑποχωρήσεις στήν πίστη, γεγονός καταλυτικό βέβαια γιά τήν μή κατάταξή του στή χορεία τῶν ἁγίων.  Τά στοιχεῖα ὅμως πού ἀφοροῦσαν ἀπόκλιση τοῦ ἁγιοποιηθέντος ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη ἐθεωρήθησαν ὡς φῆμες γιά τίς ὁποῖες δέν ὑπῆρχε δυνατότητα διαψεύσεως ἐκ μέρους τοῦ δυσφημουμένου νεκροῦ.  Ἡ Δ.Ι.Σ. μή ἔχουσα προφανῶς στή διάθεσή της τά συγκεκριμμένα στοιχεῖα πού πιστοποιοῦσαν τήν βασιμότητα τῶν κατηγοριῶν ὡς πρός τήν πίστη τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καί δεχομένη τό μαρτύριό του ὡς ἀδιάσειστο τεκμήριο ἁγιότητος, χωρίς ὅμως ἡ πίστη αὐτή νά εἶναι ὀρθόδοξη, προέβη στήν ἀνακήρυξή του ὡς ἁγίου,  μή λαμβάνουσα ὑπ' ὄψιν  καί μή ἐμμένουσα στίς μέχρι τότε ἀσαφεῖς καί ἀναπόδεικτες κατηγορίες.

         Προσφάτως ἐκυκλοφόρησε ἀπό τίς ἐκδόσεις «Ὀρθοδοξία» τό βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο «Ὁ Ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης  - Ἀναίρεσις τῆς Παρανόμου Ἁγιοποιήσεώς του καί δογματική προσέγγισις αὐτῆς» .  Ὁ συγγραφεύς τοῦ ὡς ἄνω πονήματος, ὅπως συνάγεται ἀπό τήν πλούσια βιβλιογραφία στήν ὁποία ἀναφέρεται διεξοδικά, χωρίς νά προβάλλει προσωπικές ἀπόψεις,  παραθέτει στό βιβλίο του τό ἔργο καί τά φρονήματα καί γενικά τήν ἐκκλησιαστική, ἐθνική καί κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα τοῦ ἁγιοποιηθέντος.  Πράγματι τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου ἐρειδόμενο στίς πλούσιες ἱστορικές πηγές, οἱ ὁποῖες δέν ἐπιδέχονται ἀμφισβητήσεως ἀναιρεῖ κατηγορηματικά τήν παράνομη ἁγιοποίηση, ἀφοῦ τά στοιχεῖα καί τά πορίσματα τῆς ἱστορικῆς μελέτης καταδεικνύουν ὅτι ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης:

         1. Κατηγορήθηκε ὅτι ἦταν μασόνος, ἀνῆκε στή στοά «Ἰωνία», τουλάχιστον κατά τήν τριετία 1919-1922, στενότατοι συνεργάτες του ἦταν ἡγετικά στελέχη τῆς μασονίας καί ὁ ἴδιος ὁδήγησε ἀρκετούς φίλους καί συγγενεῖς του στόν τεκτονισμό. Οὐδέποτε ἤλεγξε τήν μασονία ἄν καί ἡ Σμύρνη κατά τήν περίοδο τοῦ Χρυσοστόμου εἶχε δέκα τουλάχιστον μασονικές στοές. Ἡ ὅλη του ζωή καί διδασκαλία ἦταν ἐναρμονισμένη πλήρως μέ τά «πιστεύω» τῆς μασονίας, καθώς εἶχε πανθεϊστικές καί εἰδωλολατρικές ἀπόψεις πού τίς διεκήρυσσε δημόσια.   Πέραν αὐτῶν ἀξίζει νά ἀναφέρουμε ὅτι οὐδέποτε οἱ μασόνοι διεκδίκησαν ὡς μέλη τους ἀνθρώπους αὐστηρούς στήν πίστι ἤ ἀνθρώπους πού ἐπολέμησαν τή μασονία.

         2.  Ἦταν πρωτεργάτης τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  κῆρυξ  καί θερμός ὑπερασπιστής τῆς ἑνώσεως τῶν «’Εκκλησιῶν» μέ μόνο κριτήριο τήν ἀγάπη καί ὄχι τό ὀρθό δόγμα. Ἐνῶ οἱ ὑπερασπιστές τῆς

ἁγιοποιήσεώς του προβάλλουν τό δίτομο ἔργο του «Περί Ἐκκλησίας», τό ὁποῖο συνέγραψε ὡς ἀρχιδιάκονος καί τό ὁποῖο ἦταν ὄντως ὀρθόδοξο καί ἄψογο ἀπό θεολογικῆς πλευρᾶς, δυστυχῶς  ἀπέκρυψαν τήν μετέπειτα διδασκαλία του  ὡς Ἐπισκόπου καί τίς σχέσεις του μέ τούς αἱρετικούς. Μέ ἀπώτερο σκοπό νά λάβει ἐκ μέρους τῶν μεγάλων δυνάμεων βοήθεια γιά τήν πατρίδα, τήν ὁποία ὑπεραγαποῦσε, δέν δίστασε νά προσέλθει στόν Πάπα μέ δουλικό τρόπο, ὁ πρῶτος ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος μετά τήν Ἅλωση, ἀναγνωριζοντάς τον ὡς ὑπάτη ἐκκλησιαστική ἀρχή. Ἐπίστευε ἀπροκάλυπτα στήν προτεσταντική θεωρία «τῶν κλάδων» καί ἀναιροῦσε ἔτσι τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς τῆς μόνης καί Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.  Ἐπίστευε ὅτι οἱ Ἀγγλικανοί, Προτεστάντες καί οἱ Ἐπισκοπιανοί τῆς Ἀμερικῆς ἔχουν ἔγκυρα μυστήρια καί δέν διαφέρουν ἀπό τούς Ὀρθοδόξους.  Συμπροσεύχετο μέ τούς αἱρετικούς, ἐκφωνοῦσε λόγους στίς τελετές τους κι εἶχε ἄριστες σχέσεις μαζί τους μέ σκοπό πάντοτε νά προσεταιρισθεῖ τήν ὁποιαδήποτε βοήθεια ἐκ μέρους των, ξεπουλώντας βέβαια ὅτι πολύτιμο εἶχε, τήν ὀρθόδοξη πίστη του.  Εἶχε ὡς πρότυπο τόν δυτικό χριστιανισμό καί ἐπιθυμοῦσε σφόδρα νά ἐκσυγχρονίσει τήν Ἐκκλησία σύμφωνα μέ τίς ἀπαιτήσεις καί τίς θεωρίες τῆς ἐπιστήμης. Οὐδέποτε ἐπρόβαλε ὡς πρότυπα τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἦταν πολέμιος τοῦ μοναχισμοῦ,   ὑπέρμαχος   καί πρόδρομος τῆς σημερινῆς τάσης γιά λειτουργική ἀνανέωση στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἐνάντιος τῆς Ἱερᾶς  Παραδόσεως καί εἰσηγητής  παράδοξων καινοτομιῶν στήν Ἐκκλησία μέ σκοπό ὅπως ὑπεστήριζε νά συμβαδίζει αὐτή μέ τίς νέες ἀντιλήψεις καί τίς ἀπαιτήσεις τῆς ἐποχῆς. Εἶχε κοσμικές ἀντιλήψεις, ἐδίδασκε τήν προσήλωση στό κάλλος τοῦ σώματος, χρησιμοποιοῦσε συχνά ἐκφράσεις  εἰδωλολατρικές καί λέξεις ὑβριστικές.  Ἔθετε μέσα του σέ πρώτη θέση τήν πίστι καί λατρεία στήν πατρίδα καί σέ δεύτερη τήν πίστη στόν Χριστό.  Διακατεχόταν ἀπό ἕναν ὑπέρμετρο πατριωτισμό, ὁ ὁποῖος τόν ὡδηγοῦσε στό νά συμβιβάζεται στά θέματα τῆς πίστεως καί νά προδίδει τήν πίστη του προκειμένου νά βοηθήσει τήν πατρίδα. 

         3. Ἐμαρτύρησε  γιά τήν Πατρίδα κι ὄχι γιά τόν Χριστό, εἶχε δέ ὑποδουλώσει τήν ἀρχιερωσύνη στόν θεσμό τῆς Πατρίδας καί τό διεκήρυσσε δημοσίως.  Οὔτε στό τέλος τῆς ζωῆς του, τοῦ ζητήθηκε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του, ὅπως ἔγινε  π.χ. μέ τόν Ἀθανάσιο Διάκο καί εἶναι ξεκάθαρο ὅτι τό μίσος τῶν Τούρκων ἐναντίον του ἦταν τόσο μεγάλο ἐξαιτίας τῆς ἐθνικῆς δραστηριότητάς του  καί ὄχι τῆς θρησκευτικῆς. Οὐδέποτε ἐρέθισε καί προκάλεσε τούς Τούρκους ὡς μουσουλμάνους μέ τά θρησκευτικά του κηρύγματα παρά  μόνον τούς ἐξαγρίωνε μέ τά πατριωτικά, γι' αὐτό ἐξάλλου ὁ τουρκικός ὄχλος τόν κατεσπάραξε μετά ἀπό προτροπή τοῦ στρατιωτικοῦ διοικητῆ Νουρεντίν.

         4. Ὁπλοφοροῦσε μονίμως καί σέ καιρό εἰρήνης καί χρησιμοποιοῦσε τό πιστόλι σκοπεύοντας καί μέ τά δύο χέρια, ἔθετε δέ ὡς πρότυπο τόν ἑαυτό του γιά τήν ἐκπαίδευση στά ὅπλα, στούς ὑπόδουλους Ἕλληνες. Μέ αὐτόν τόν τρόπο καταδεικνύεται ἡ ἐσωτερική του διάθεση καί τό ποῦ ἔστρεφε τό ἐνδιαφέρον του.

         5. Τέλος ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης δέν ἔκανε κανένα θαῦμα οὔτε ὅσο ζοῦσε, οὔτε πολύ περισσότερο μετά θάνατον καί γενικῶς δέν ἔδειξε κανένα σημεῖο ὡς  πιστοποιητικόν  ἁγιότητος.

         Σύμφωνα λοιπόν μέ τά ἀνωτέρω εἶναι ἀδύνατον νά δεχθοῦμε ὅτι ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης ἀνήκει στήν χορεία τῶν Ἁγίων, ἀφοῦ ἡ ζωή του καί τά πιστεύω του ἦσαν ἀντίθετα ἀπό τούς Ἱ. Κανόνες καί τά δόγματα τῶν Ἱερῶν Συνόδων.  Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ἐμαρτύρησε ἐξαιτίας τῆς ὑπερβολικῆς του ἀγάπης πρός τήν Πατρίδα καί ὄχι στόν Χριστό.  Ἀκόμη  κι ἄν δεχθοῦμε ὅτι τό μαρτύριό του ἔγινε γιά τήν πίστη του καί ὄχι γιά τήν πατρίδα (γιατί πολλοί ἰσχυρίζονται ὅτι πατρίδα καί θρησκεία ἦτο ἕνα καί τό  αὐτό) , τότε καί πάλι δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε τήν ἁγιότητά του διότι τά πιστεύω του ἦταν αἱρετικά καί ἦταν ἀπό τούς πρωτεργάτες τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὅπως προκύπτει ἀπό τά  προσωπικά του κείμενα.  Ἡ πίστη καί ἡ πατρίδα ταυτίζονται ὅταν πρόκειται γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη, γι' αὐτήν ἀκριβῶς πού θυσιάζονταν καί οἱ νεομάρτυρες. Γιά ποιά πίστη του ἐμαρτύρησε λοιπόν ὁ Χρυσόστομος; Γιά τήν πίστη του στόν ἀχαλίνωτο οἰκουμενισμό, γιά τήν πίστη του στήν θεωρία τῶν «κλάδων», γιά τίς εἰδωλολατρικές καί πανθεϊστικές ἀντιλήψεις του;  Σύμφωνα μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας τό μαρτύριο δέν γίνεται δεκτό καί δέν ἀποτελεῖ κριτήριο ἁγιότητος ὅταν ὁ μάρτυς δέν βρίσκεται σέ ὀρθόδοξο ἔδαφος, ὅταν δηλαδή εἶναι αἱρετικός. Καί εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ πίστη τοῦ Χρυσοστόμου ἦτο διεστραμμένη καί δαιμονική, σέ σημεῖο πού νά καθίσταται ἀμφίβολο  ἄν σώθηκε κι  ὡς ἁπλός ὀρθόδοξος χριστιανός.  Εἶναι λυπηρό πάντως τό ὅτι μέ τήν παράνομη ἁγιοποίησή του ἦλθαν στό φῶς στοιχεῖα πού ἀμαύρωσαν τόν ἥρωα ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης καί θά στηλιτεύουν γιά πάντα τήν προσωπικότητά του.  Διότι ὡς ἐθνομάρτυρα τόν τιμοῦσε ὅλο τό ἑλληνικό γένος καί ἀποτελοῦσε πρότυπο  μίμησης στίς νέες γενεές γιά τήν ὑπέρμετρη φιλοπατρία του καί τή θυσία του γιά τήν πατρίδα.  Ἐάν ἡ Δ.Ι.Σ.  δέν προέβαινε στήν ἁγιοποίησή του οὐδείς θά ἀσχολεῖτο μέ τήν ζωή του, τά πιστεύω του, τίς ἀντιλήψεις του καί τίς λεπτομέρειες πού συνθέτουν τήν φυσιογνωμία του, στοιχεῖα  πού πρέπει σέ ἕναν ἅγιο νά εἶναι  ἄψογα καί ἀδιάβλητα. Πέραν αὐτοῦ ἡ ἁγιοποιήσασα Δ.Ι.Σ. τόν Χρυσόστομο τοῦ ἐστέρησε τήν τέλεση ἐπιμνημοσύνων δεήσεων ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του, ὄχι μόνον αὐτοῦ βεβαίως ἀλλά καί ὅλων τῶν πεσόντων κληρικῶν καί λαϊκῶν στήν μικρασιατική καταστροφή.

         Σύμφωνα  μέ τό ἄρθρο 4 τοῦ καταστατικοῦ χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ν. 590/77) ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφαίνεται ἐπί παντός ζητήματος ἀφορῶντος  εἰς τήν Ἐκκλησία.  Ἐπειδή σύμφωνα μέ τήν διάταξη τοῦ ὡς ἄνω ἄρθρου ἡ Ἱερά Σύνοδος μεριμνᾶ διά τήν τήρηση τῶν Δογμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, ἀσκεῖ δέ τήν ἀνωτάτη ἐποπτεία καί τόν ἔλεγχον ἐπί τῶν πράξεων τῆς Δ.Ι.Σ. τῶν Ἀρχιερέων  καί διοικητικῶν ὀργάνων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς καί τῶν ἐπί μέρους Ἐκκλησιαστικῶν Νομικῶν Προσώπων.  Ἡ ὡς ἄνω διάταξη  σᾶς χορηγεῖ τό δικαίωμα νά ἐλέγξετε καί ἀναθεωρήσετε τήν ἀπόφαση τῆς ἀπό 4/11/1992 συνεδρίας τῆς Δ.Ι.Σ. , ταυτόχρονα δέ σᾶς καθιστᾶ ὑπευθύνους γιά  τήν  παράνομη ἁγιοποίηση τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης.

         Σεβασμιώτατοι, 

Οἱ Μασόνοι καί  Τέκτονες ἀποκαλοῦν τόν ἁγιοποιηθέντα ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης  «ὁ Ἅγιος Τέκτων» καυχώμενοι καί πανηγυρίζοντες  αὐτοί καί ὄχι οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.  Πέραν αὐτοῦ, ὅπως προκύπτει ἀπό τήν ὅλη βιβλιογραφία, ὁ Χρυσόστομος  ἦτο μέγας οἰκουμενιστής δηλαδή αἱρετικός.  Συνεπῶς αὔριο οἱ οἰκουμενιστές ὁπαδοί τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ θά καυχῶνται ὅτι στήν χορεία τῶν Ἁγίων καί Μαρτύρων μας συγκαταλέγεται καί ὁ οἰκουμενιστής Χρυσόστομος Σμύρνης, ἐπιφέροντας σύγχυση στό φρόνημα καί στήν συνείδηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.  Θά τόν προβάλλουν ὡς πρότυπο γιά μίμηση στούς πιστούς, διότι τίμηση ἁγίου - μίμηση ἁγίου ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία, κι ἄς ἀπέχει παρασάγγας ὄχι μόνον ἀπό τούς ἄλλους καταξιωμένους ἁγίους ἀλλά  καί ἀπό ἕναν ἁπλό ὀρθόδοξο χριστιανό.  Ἀναλογιστεῖτε πόσο φοβερό εἶναι νά τόν προβάλλουν ὡς πρότυπο γιά μίμηση ὅπως ἀκριβῶς τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό ἡ βιοτή, τό ἔργο καί ἡ διδασκαλία τοῦ ὁποίου οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τό ἔργο καί τή διδασκαλία τοῦ Χρυσοστόμου. Τό παράδειγμα εἶναι ἐνδεικτικό τῆς συγχύσεως πού ἔχει δημιουργηθεῖ καί θά ἐξακολουθεῖ νά ὑφίσταται στόν πιό ἱερό χῶρο, στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄν δέν ἐπανορθώσετε τό κακό καί δέν ἀποκαταστήσετε τά πράγματα.  Τό ἀναφέρουμε αὐτό διότι ὑπάρχει ναός στή Ν. Ἰωνία Βόλου, ὅπου ἔχει ἁγιογραφηθεῖ ἡ εἰκόνα τοῦ κατασκευασμένου «ἁγίου», ἀπέναντι ἀκριβῶς ἀπό τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ !  Ὑπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία ἀπό αὐτή; Νά ἐξισώνεται τό καύχημα τῆς Ἐκκλησίας μας μέ αὐτόν πού προκαλεῖ ντροπή καί ὀργή στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν;

         Εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι τά μέλη τῆς Δ. Ἱερᾶς Συνόδου προέβησαν στήν ἐν λόγῳ ἁγιοποίηση ἐπειδή ἀγνοοῦσαν τά στοιχεῖα πού παρατίθενται στήν μέχρι σήμερα πλούσια βιβλιογραφία.  Ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι τά ἐγνώριζαν  καί παρά ταῦτα προέβησαν στήν ἀνακήρυξη τῆς ἁγιοποιήσεως τότε ἡ ἀπόφαση κρίνεται δόλια καί σκόπιμη καί κυρίως ἀπό σκοτεινούς κύκλους κατευθυνόμενη.  Τότε δυστυχῶς θά ἐπαληθευθοῦν οἱ κατηγορίες τοῦ προέδρου τῆς Μασονικῆς Στοᾶς στήν Ἀθήνα κ. Μανέα, ὅτι δηλαδή πολλοί ἀπό τούς Ἱεράρχες μας  πρόσκεινται στήν μασονία. κατηγορίες οἱ ὁποῖες μέχρι σήμερα δέν ἔχουν τύχει ἐμπράκτου διαψεύσεως διά τῆς ὑποβολῆς σχετικῆς μηνύσεως ἐκ μέρους σας. Τότε δυστυχῶς θά ἀποδειχθεῖ ὅτι ἀνέχεσθε νά ἐπικρέμαται καί ἡ κατηγορία τοῦ μασόνου ἐπί τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καί νά ἀποδέχεσθε τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας νά προσκυνᾶ καί νά λατρεύει ἕναν μασόνο «Ἅγιο».    

         Ὡς γνωστόν στήν Ὀρθοδοξία δέν  ἀναγνωρίζεται οὐδεμία ἀπόφαση ὡς ἀλάθητη διότι σέ ἀντίθετη περίπτωση ἀποδεχόμεθα τήν περί ἀλαθήτου πλάνη τοῦ Παπισμοῦ.  Ὑπάρχει πάντα καιρός γιά νά ἀποκατασταθοῦν τά πράγματα καί νά ἀναγνωρισθεῖ τό  σφάλμα τῆς εἰλημμένης ἀπόφασης.  Ἡ ἁγιότητα κάποιου δέν ἐπιβάλλεται ἀπό τή Σύνοδο καί μάλιστα μετά 70 χρόνια ἀπό τό θάνατό του,  ἀλλά ὁ Θεός ἀναδεικνύει τούς ἁγίους του χορηγώντας σ' αὐτούς ἁγιαστική χάρη  κι ἡ Ἐκκλησία (κλῆρος καί λαός) ἐπικυρώνει τήν ὑπάρχουσα ἁγιότητα τήν μεμαρτυρημένη ὑπό τοῦ Θεοῦ μέ θαύματα, μέ σημεῖα ὑπερφυσικά κ.ἄ., σημεῖα βεβαίως πού ἐλλείπουν παντελῶς στήν περίπτωση τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης. Ἀλλοίμονο ἄν φτάσουμε στό σημεῖο νά μετατραπεῖ ἡ Ὀρθοδοξία σέ βιομηχανία παραγωγῆς «ἁγίων», ὅπως τό Βατικανό ἐξαιτίας τῆς ἀντιχριστιανικῆς κενοδοξίας  τῶν ἐπισκόπων τῆς Ρώμης. Ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι πολλοί ἐπίσκοποι καί πατριάρχες υἱοθέτησαν καί ἐδίδαξαν αἱρετικά φρονήματα καί πολλές Σύνοδοι συνῆλθαν γιά νά ὑποστηρίξουν πλάνες κι αἱρέσεις καί  ὡς ἐκ τούτου χαρακτηρίστηκαν ὡς ληστρικές σέ ὅλη τήν μακραίωνη ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας.  Ἄν τότε τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὑπάκουε  κι  ἀκολουθοῦσε τίς ἀποφάσεις αὐτές τῶν ληστρικῶν συνόδων τότε δέν θά εἶχε μείνει τίποτε ὄρθιο στήν Ὀρθοδοξία καί τά πάντα θά καταστρέφοντο ἀπό τούς αἱρετικούς ·    δέν θά ὑπῆρχε κἄν ἡ χορεία τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν Πατέρων πού ἐξέφραζαν ὁ καθένας στήν ἐποχή του τήν διαχρονική συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὑψίστη αὐθεντία στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. «Ἔπειτα παρ' ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας ἐστίν αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτός ὁ λαός, ὅστις θέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καί ὁμοειδές τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ». (Ἀπάντησις ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν πρός πάπα Πίον Θ'(1848) Ἰ. Καρμίρη, Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα 2, 920).  Ὅσον ἀφορᾶ τώρα στήν ἀντίδραση τοῦ κόσμου ὡς πρός τήν ἁγιοποίηση τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης εἶναι χαρακτηριστική ἡ ἀδιαφορία του καί ἡ ἀπουσία του ἀπό τούς πανηγυρικούς ἑσπερινούς καί τίς ἀκολουθίες πού τελοῦν πρός τιμήν του, παρ' ὅλες τίς πανηγυρικές φιέστες πού διοργανώνουν μικρασιατικά σωματεῖα καί σύλλογοι γιά νά τιμήσουν τά θύματα τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς κάθε χρόνο στήν μνήμη του.  Ἐάν ὁ κόσμος τόν τιμοῦσε ὡς ἅγιο καί πρίν ἀπό τήν ἁγιοποίησή του, θά ἔπρεπε οἱ ναοί νά κατακλύζονται κάθε χρόνο στήν μνήμη του καί νά ἐκδηλώνη μέ κάθε τρόπο τήν ἀγάπη του καί τήν ἀφοσίωσή του στόν  Χρυσόστομο, πού ἐπιτέλους μετά ἀπό τόσες προσπάθειες ἁγιοποιήθηκε. Εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο ὅτι ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης ἀναγνωρίζεται καί τιμᾶται ὡς ἐθνομάρτυς καί μέ τήν ἰδιότητά του αὐτή ἔχει καταξιωθεῖ στή συνείδηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε τόν ἀνεγνώρισε ἤ τόν πίστεψε ὡς ἅγιο καί ἱερομάρτυρα.  Στά πλαίσια ἐπισταμένης ἔρευνας τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου μας ἐρωτήθηκαν σχετικά πολλοί ὑπέργηροι μικρασιάτες, καθ' ὅτι στήν περιοχή μας καί δή στή Ν. Ἰωνία Βόλου ὑπάρχουν πολλοί πρόσφυγες. Οὐδείς ἐξ αὐτῶν ἀνεγνώρισε τόν ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομο ὡς ἅγιο.

         Ἐπειδή βεβαίως δέν μποροῦμε νά υἱοθετήσουμε τήν ὑπόθεση ὅτι ὑπῆρχε δόλος καί σκοπιμότης ὡς πρός τήν ἐν λόγῳ ἁγιοποίηση καί ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀπόφαση ἐλήφθη ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ γιά λόγους, πρωτίστως  πατριωτικούς, καί ἐπειδή θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι ἡ σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος θά σταθεῖ στό ὕψος τῶν περιστάσεων προσφεύγουμε ἐνώπιόν σας, καταγγέλλοντας τήν μασονική ἰδιότητα καί τό αἱρετικό τοῦ οἰκουμενιστικοῦ φρονήματος τοῦ ἀνδρός καί αἰτούμεθα τήν ἄρση  καί τήν ἀκύρωση τῆς ὡς ἄνω ἀπόφασης μέ τήν ὁποία ἁγιοποιήθηκε ὁ ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης.

         Σεβαστοί Πατέρες,

         Σᾶς παρακαλοῦμε νά ἐπαναφέρετε τήν Ἱερά Παράδοση καί τάξη στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας γιά νά πάψει πλέον ὁ σκανδαλισμός τῶν πιστῶν καί ἡ τάση νά ἁγιοποιοῦνται ἐθνομάρτυρες ἀμφιβόλου ζωῆς καί πολιτείας καί νά ἐξισώνονται μέ τούς νεομάρτυρες καί μάρτυρες τῆς πίστεώς μας, ὥστε νά διατηρηθεῖ τό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας ἄμεμπτο καί καθαρό ἀπό κατηγορημένους  μασόνους καί αἱρετικούς «ἁγίους».

       Ἀξίζει νά ἐπισημανθεῖ  ὅτι τά πρακτικά τῆς ἀπό 4/11/2002 συνεδριάσεως τῆς Δ.Ι.Σ. ἡ ὁποία ἁγιοποίησε τόν Χρυσόστομο Σμύρνης οὐδέποτε ἐστάλησαν στόν Σύλλογό μας παρά τήν κατατεθεῖσα ὑπ' ἀριθμ. πρωτ. 2609/17 -7 2001 σχετική αἴτησή μας πρός τήν  Δ.Ι.Σ.  γιά  λόγους  εὐνοήτους.

         Συνημμένα ὑποβάλλουμε καί τό βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο « Ὁ Ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης  - Ἀναίρεσις τῆς Παρανόμου Ἁγιοποιήσεώς του καί δογματική προσέγγισις αὐτῆς» , ὡς στοιχεῖο πού καταδεικνύει τό ἐσφαλμένο τῆς ἀπόφασης τῆς Δ.Ι.Σ. ὡς πρός τήν κατάταξη τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης στή χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί δικαιολογεῖ τήν παροῦσα προσφυγή μας, μέ σκοπό τήν ἀκύρωση καί κατάργηση τῆς παρανόμου ἁγιοποιήσεως.  Ἐπιπροσθέτως ἐπικαλούμαστε ὡς ἀποδεικτικά στοιχεῖα γιά τήν βασιμότητα τῆς παρούσας προσφυγῆς μας καί ὅλη τήν βιβλιογραφία τήν ὁποία παραθέτει ὁ Ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς στό ὡς ἄνω βιβλίο του.

         Εὐχόμεθα ὁ πλούσιος ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς καί ἀνείκαστος ἐν ἀγαθότητι καί φιλάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά παραβλέψει τίς ἁμαρτίες ὅλων μας καί φωτίσει τούς ἐκκλησιαστικούς ἄρχοντες καί δή ἐσᾶς τοῦ ἐπισκόπους, ὥστε μέ σύνεση καί φρόνηση ἀναιρέσετε τήν ληφθεῖσα ὑπό τῆς Δ.Ι.Σ. ἀπόφαση καί ἐπανορθώσετε τό ὀλίσθημά της, ὥστε νά ἐπέλθει ἡ εἰρήνη καί νά διαλάμψει ἡ ἀλήθεια καί ἡ καθαρότης μέσα στήν Ἐκκλησία, εἰς ὄνειδος τῶν ἐχθρῶν αὐτῆς καί εἰς ἀνακούφιση τῆς συνειδήσεως ἡμῶν τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ, πού εὐελπιστοῦμε στήν διαφάνεια καί στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μας.

                          Ὁ Σύλλογος νόμιμα  ἐκπροσωπούμενος.