Σύναξη αποτειχισμένων και νέο περιοδικό

   

  Πληροφορηθήκαμε ὅτι τὴν παρελθοῦσα Τετάρτη σὲ ἐπίγεια «Κατακόμβη» τῆς Κορίνθου (ἀφοῦ πρὸς τὸ παρὸν δὲν ὑπάρχει στὴν Πελοπόννησο ἱερέας ποὺ νὰ ἔχει κάνει διακοπὴ μνημοσύνου), ἔγινε Σύναξη τῶν ἀποτειχισμένων τῆς Πελοποννήσου. Ἔγινε ἁγιασμὸς καὶ συζήτηση πνευματικῶν θεμάτων καὶ μιὰ μικρὴ ὁμιλία, σχετικὴ μὲ τὴν κακόδοξη Κολυμπάριο Σύνοδο τῆς Κρήτης, ποὺ παρατίθεται στὸ τέλος.

   Παρόντες πιστοί ἀπὸ ὅλες τὶς τάξεις: τῶν Ἱερέων, τῶν μοναχῶν, τῶν πιστῶν. Εἶναι οἱ πιστοὶ ποὺ ἀντιδροῦν στὶς κακοδοξίες τῶν Οἰκουμενιστῶν, καὶ δὲν στρουθοκαμηλίζουν.

 Στὴ Σύναξη παρουσιάστηκε ἕνα τὸ νέο περιοδικὸ τῶν Ἀποτειχισμένων μὲ ὀνομασία «Ἅλας»! Τὸ περιοδικὸ ἐκδίδεται ἀπὸ τὸν «Σύνδεσμο Ὀρθοδόξων Λαϊκῶν “Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης”».

 Ἐπίσης στὴν Σύναξη παρου-σιάστηκε καὶ τὸ νέο βιλίο "Ἀπάνθισμα Ἀντιαιρετικόν". Περισσότερο γι’ αὐτὸ τὸ βιβλίο ἐδῶ.

   Παρουσιάζουμε καὶ τὴν ὁμιλία ποὺ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Συνάξεως ἐκφωνήθηκε:

Περὶ τῆς ληστρικῆς καὶ κακόδοξης Συνόδου  τῆς Κρήτης καὶ τοῦ γεγονότος ὅτι διὰ τῆς σιωπῆς τὴν ἔχουν ἀποδεχθεῖ οἱ Ἕλληνες Ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς!

Eἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ Σύνοδος στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης ἐπεκύρωσε τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀναγνώρισε δηλαδή τὶς πολλὲς αἱρετικὲς ὁμάδες τῶν Προτεσταντῶν καὶ τοὺς Παπικοὺς ὡς Ἐκκλησίες, ἐνῶ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμιλοῦμε γιὰ «Μία» Ἐκκλησία, αὐτὴ ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος, κι ὄχι γιὰ πολλὲς Ἐκκλησίες.

Βέβαια, ἐδῶ θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ προβάλει μιὰ εὔλογη ἀπορία. Σὲ ποιό σημεῖο τῶν ἀποφάσεων τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου ἀναφέρεται ὅτι ἡ

Σύνοδος ἀναγνωρίζει καὶ τοὺς αἱρετικοὺς ὡς Ἐκκλησίες;

Ἀσφαλῶς σὲ κανένα σημεῖο δὲν γίνεται αὐτό. Δὲν εἶναι τόσο ἀφελεῖς οἱ αἱρετικοί. Ἀνέκαθεν ἡ αἵρεση ἔκρυβε τὶς κακόδοξες θέσεις της. Θυμᾶσθε ὁ Ἄρειος δὲν ἔλεγε ὅτι δὲν πιστεύει στὸν Χριστό. Πίστευε. Ἀλλὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀντελήφθησαν ὅτι ἡ πίστη του στὸ Χριστὸ ἦταν λανθασμένη. Γιατὶ πίστευε τὸν Χριστό, ὄχι ὡς Θεό, ἀλλ’ ὡς ἕνα τέλειο μέν, ἀλλὰ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ὄχι Θεό.

Καὶ ὁ Νεστόριος ἔλεγε ὅτι πίστευε ὅτι ἡ Παναγία εἶναι Χριστοτόκος, ὅτι γέννησε τὸν Χριστό. Ἀλλ’ ὅταν ἔλεγε Χριστό, δὲν ἐννοῦσε τὸν Χριστὸ ὡς Κύριο καὶ Θεό μας, ἀλλ’ ὡς ἄνθρωπο. Καὶ χρειάστηκε οἱ θεολόγοι καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νὰ ἀγωνιστοῦν γιὰ νὰ ἀποδείξουν ὅτι ὁ Νεστόριος, τὴν Παναγία δὲν τὴν θεωροῦσε Θεοτόκο, ἀλλ’ ἀνθρωποτόκο. Μητέρα δηλαδή ἑνὸς ἀνθρώπου κι ὄχι τοῦ Θεοῦ! Καὶ αὐτὴ τὴν πίστη τὴν διατύπωσαν στὴν Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

Ἔστι καὶ σήμερα. Οἱ δόλιοι καὶ πονηροὶ Ἐπίσκοποι ποὺ ἀποτέλεσαν τὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, δὲν εἶπαν ξεκάθαρα τὶς αἱρέσεις τους, ἀλλὰ καμουφλαρισμένα. Καὶ οἱ σύγχρονοι θεολόγοι μᾶς ἀποκάλυψαν τὶς πονηρίες τους.

Ἐδῶ ὅμως συνέβη κι ἕνα ἄλλο θαυμαστὸ γεγονός. Ὄχι μόνο οἱ σύγχρονοι θεολόγοι, ἀλλὰ καὶ ἅγιοι ἄνθρωποι, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ὁ ἀείμνηστος π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος κ. ἄ., δεκαετίες πρὶν πραγματοποιηθεῖ ἡ Σύνοδος αὐτή, εἶχαν καταλάβει -ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ προετοιμαζόταν- ὅτι θὰ κατέληγε μία ψευτοσύνοδος.

Ἔτσι ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔγραψε προφητικά ὅτι ἡ πανορθόδοξη σύνοδος, ποὺ προετοιμαζόταν ἀπὸ τὴν ἐποχή του, ἐὰν συγκληθεῖ «ἓν μόνον ἀποτέλεσμα δυνάμεθα νὰ ἀναμένωμεν ἐξ αὐτῆς σχίσματα ἤ καὶ αἱρέσεις, καὶ ὁπωσδήποτε ἀπώλειαν πολλῶν, δυσαριθμήτων ψυχῶν». Καὶ πῶς τὸ κατάλαβε. Ἀπὸ τὸ ποιοὶ προετοίμαζαν τὴ Σύνοδο, ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ τὴν προετοίμαζαν, καὶ ἀπὸ τὰ θέματα, καὶ ἀπὸ τὸν τρόπο διαπραγματεύσεως τῶν θεμάτων τῆς Συνόδου. Γνωρίζοντας λοιπόν, ὅλα αὐτά, χαρακτήρισε ὡς γνωστόν, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ διεπνέοντο ἀπὸ τέτοιες ἰδέες Οἰκουμενιστὲς καὶ τὴν αἵρεση αὐτή, ὄχι ἁπλῶς αἵρεση, ἀλλὰ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.. Καὶ πράγματι, οἱ ἀποφάσεις της ἐπιβεβαίωσαν τὸν ἅγιο, ἀφοῦ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, μὲ ἀρχιστράτηγο τὸν μεγάλο αἱρετικὸ τῆς ἐποχῆς μας,  υἱοθέτησαν τῶν κακοδοξίες καὶ πρόδοσαν τὴν Ἐκκλησία, θέτοντας ἔτσι τὸν ἑαυτό τους ἐκτὸς Ἐκκλησίας.

Ἂς δοῦμε κάποια σημαντικὰ σημεῖα τῶν καταστρεπτικῶν ἀποφάσεων τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου:

1. Ἐκεῖ, πρῶτον, ἀναγνωρίστηκε ἐπισήμως ἡ βαπτισματικὴ θεολογία.

Εἶναι πασίγνωστη ἡ φράση τοῦ ἀπ. Παύλου πὼς στὴν Μία Ἐκκλησία, ὑπάρχει «εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα, εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων» (Ἐφ. 4, 5). Τὴν διδασκαλία αὐτὴ τοῦ Εὐαγγελίου ἀναιρεῖ ὁλοτελῶς καὶ (διὰ τοῦ κ. Ζηζιούλα) ἡ «Βαπτισματικὴ Θεολογία», ἀφοῦ -σύμφωνα μὲ αὐτήν- τὸ βάπτισμα εἶναι ἔγκυρο, ὄχι μόνο ὅταν τελεῖται ἀπὸ ὀρθόδοξο ἱερέα, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ ὅταν τελεῖται ἀπὸ αἱρετικό. Μόνη προϋπόθεση ποὺ θέτουν οἱ οἰκουμενιστές, εἶναι τὸ Βάπτισμα νὰ τελεῖται στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Γράφει σχετικὰ ὁ Περγάμου: «Τὸ Βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅριον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Τὸ Βάπτισμα, Ὀρθόδοξον ἢ μή, ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία περιλαμβάνει Ὀρθοδόξους καὶ ἑτεροδόξους. Ὑφίστανται βαπτισματικὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας» καὶ «ἐκτὸς βαπτίσματος δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία». Ἀντιθέτως, «ἐντός τοῦ βαπτίσματος, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχη μία διάσπασις, μία διαίρεσις, ἕνα σχίσμα, δυνάμεθα νὰ ὁμιλῶμεν διὰ Ἐκκλησίαν». Ἄρα, μέσα στὰ βαπτισματικὰ ὅρια ὁ κ. Ζηζιούλας, στοιβάζει Ὀρθοδόξους καὶ αἱρετικούς, κι ὡς ἕνας ἄλλος μικρὸς πάπας, τόλμησε νὰ ἐπιβάλει (καὶ ἡ Σύνοδος νὰ ἐπικυρώσει) τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καὶ ἔτσι νὰ τοὺς ἀναβαθμίζει τὶς αἱρετικὲς κοινότητες σὲ «ἐκκλησίες»!

Ἐνῶ λοιπόν στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε γιὰ Μία Ἐκκλησία καὶ ἓν Βάπτισμα, ὁ κ. Ζηζιούλας ὁμιλεῖ γιὰ πολλὲς Ἐκκλησίες καὶ πολλὰ βαπτίσματα, ἀφοῦ τὸ βάπτισμα τῆς κάθε αἱρετικῆς ὁμολογίας-«ἐκκλησίας» ἔχει διαφορετικὸ περιεχόμενο πίστεως, ἀφοῦ στηρίζεται στὴν αἵρεση ἑκάστης «ἐκκλησίας».

Ἄρα στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο ἀναγνωρίστηκε ἐπισήμως ἡ βαπτισματικὴ θεολογία, ὄχι εὐθέως, ἀλλὰ πλαγίως, δηλαδή δολίως. Καὶ πῶς ἔγινε αὐτό; Δια μέσου ἑνὸς κειμένου τῆς Συνόδου ποὺ διαπραγματεύεται περὶ Γάμου. Σύμφωνα με την Κολυμπάριο Σύνοδο, θεωρεῖται ὡς ἔγκυρο τὸ “μυστήριο” τοῦ Γάμου ὅλων τῶν χριστιανῶν ποὺ ἔχουν “βαπτισθεῖ” στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀνεξαρτήτως ἂν αὐτοί εἶναι αἱρετικοί, ἢ ὄχι. Ἄρα λοιπὸν γίνονται δεκτὰ ΟΛΑ τὰ Βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν, ἀφοῦ λέει ὅτι ΟΛΟΙ οἱ «χριστιανοί» ἔχουν κοινὸ βάπτισμα. Εἰς πεῖσμα ὅμως του Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Ζηζιούλα, κατὰ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας οἱ αἱρετικοὶ δὲν εἶναι Χριστιανοί καί, ὡς ἐκ τούτου, δὲν ἔχουν μυστήρια καὶ ἱερωσύνη.

Καὶ ἀφοῦ δέχθηκε ἡ Σύνοδος τὸ κοινὸ βάπτισμα,  κατὰ παράβασιν ἱερῶν κανόνων, συνεπακόλουθα ἐπιτρέπει καὶ τοὺς μικτοὺς γάμους ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν. Καὶ ἀφοῦ δέχεται τοὺς μικτοὺς γάμους, ἄρα δέχεται ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν μυστήρια, ἱερωσύνη, δηλαδὴ ἐμμέσως ἀναγνωρίζεται ὁ ἐκκλησιαστικὸς χαρακτήρας τῶν αἱρέσεων

Ἐπίσης, ὐπὸ τὸ πρόσχημα δῆθεν “οἰκονομίας” ὁριστικοποιήθηκε (ὅπως εἶχε προβλέψει ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καὶ ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος) ἡ κατάλυσις τῶν νηστειῶν, γιὰ νὰ μοιάσουμε σ’ αὐτὸ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ αἰῶνες τώρα ἔχουν ἐλαχιστοποιήσει ἢ τελείως καταργήσει τὶς νηστεῖες ποὺ ἀποτελοῦν Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ.

Ἕνα ἄλλο στοιχεῖο εἶναι ὅτι, σὲ κανένα σημεῖο δὲν ἀναφέρεται ἡ λέξη αἵρεση καὶ αἱρετικοί. Τοῦτο εἶναι φοβερὴ προδοσία τῆς Πίστεως. Ὅλες οἱ Οἰκουμενικὲς (ἀλλὰ καὶ οἱ τοπικὲς Σύνοδοι) μίλησαν για αἱρετικούς καὶ κατεδίκασαν αἱρετικούς. Ἡ μόνη Σύνοδος ποὺ ὄχι μόνο δὲν κατεδίκασε αἱρετικούς, ἀλλ’ οὔτε κἂν ἀναφέρει τὴ λέξη αἱρετικοί, εἶναι ἡ Σύνοδος τοῦ Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Ζηζιούλα. Κι αὐτὴ ἡ Σύνοδος φανερὰ ἢ σιωπηρά (καὶ ἡ σιωπὴ σημαίνει ἀναγνώριση), εἶναι ἡ Κολυμπάριος! Ἀναγνώρισε, λοιπόν, ἐκκλησιαστικότητα τῶν αἱρέσεων (παπισμοῦ, μονοφυσιτισμοῦ, προτεσταντισμοῦ, ἀγγλικανισμοῦ κ.λπ.). Καὶ τοῦτο ἔγινε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Π.Σ.Ε.

Ὅλα αὐὰ ἀποδεικνύουν ὅτι ἐκεῖ ἀναγνωρίστηκε καὶ ἐπικυρώθηκε συνοδικὰ ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ δὲν κατάδικάστηκαν ὅσα π.χ. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε καὶ στὸ Πουσὰν ἀποφασίστηκαν, ὅσα στοὺς Διαλόγους (Διαχριστιανικοὺς καὶ Διαθρησκειακούς) τόσες δεκαετίες συζητοῦν ἐπὶ προδοσία τῆς Κυριακῆς Ἐντολῆς περὶ Εὐαγγελισμοῦ τῶν Λαῶν, ἀφοῦ δὲν προσκαλοῦν εἰς τὴν ὀρθόδοξη πίστη.

Σημάτης Π.