Ἕνα θαυμάσιο καὶ
σπάνιο γεγονὸς μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία
του. Τὴν χειροτονία ὑπ’ ἀγγέλων τοῦ ἁγίου Ἀμφιλοχίου! Τὴν ὁποία, ὅταν διαπίστωσαν οἱ Ἐπίσκοποι, ἀφοῦ
ἐδόξασαν τὸν Θεὸ γι’ αὐτὸ τὸ θαῦμα, «ξένον τεράστιον», τὴν ἀπεδέχθησαν
(προσήκαντο) καὶ τοῦ ἔδωσαν τὴν ἔγκρισιν νὰ λειτουργεῖ ὡς ἐπίσκοπος (ἀσφαλῶς
νομιμοποιώντας τον στὰ μάτια τοῦ λαοῦ)!
Περὶ τοῦ ἁγίου Ἀμφιλοχίου ἐπισκόπου Ἰκονίου, ὡς δι’ ἀγγέλου τὴν χειροτονίαν ἔσχε…
Ἡ θεία χάρις ἄλλοτε ἄλλως τὰ ἡμέτερα διοικοῦσα, καὶ διευθύνουσα,
καινοτομεῖ τι καὶ περὶ τοῦτον τὸν ἄνδρα ὑπερφυές τι καὶ ξένον τεράστιον. Ταῖς γὰρ
ἐρήμοις φιλοσοφοῦντι τῷ περιόντι τοῦ βίου καὶ λόγου, ἀγγέλους ἐπιπέμπει Θεός, οἳ
εὐλογίας τε μυστικῶς καὶ ἀρχιερατικῆς υἱοθεσίας καταξιώσαντες, νοερῶς ἐτελείωσαν,
καὶ εἰς ἱεράρχην τῆς Ἰκονέων ἀνεκήρυξαν πόλεως.
Ὃν γὰρ καὶ εἰσέπειτα οὐ πολλῷ χρόνῳ ὕστερον
χειροτονεῖν κατὰ τὸν τόπον συνελθόντες ἐπίσκοποι, ἐπείπερ παρ’ αὐτοῦ ἔγνωσαν ὑπ’
ἀγγέλων Θεοῦ τὴν τελεσιουργίαν λαβεῖν, δόξαν τῷ ἱερῷ καὶ θείῳ τούτῳ χαρίσματι, ὡς
ἀρχιερέα Θεοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου συνήγορον, καὶ τῆς πίστεως πρόμαχον, εὖ μάλα
καὶ μετὰ δέους προσήκαντο· καὶ τὸν συνήθη ἀσπασμὸν ἐπιδεδωκότες, τὰς τῆς ἱερατείας
πράττειν ἐπέτρεπον»
(Νικηφόρου Καλλίστου, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, P.G. 146, ΒD)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.