Κυνηγώντας την εύνοια του πατριάρχη Βαρθολομαίου

 Γράφει ο Μέτοικος

Και να θέλεις να αγιάσεις, δεν σε αφήνει ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, με τις δηλώσεις του.

Σε πρόσφατη ομιλία του, στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους στην Κρήνη, ο πατριάρχης δήλωσε στα «προσφιλέστατα τέκνα, απογόνους των προσφύγων της Ερυθραίας», χωρίς ο ίδιος να ερυθριά: «θαυμάζομεν το πώς οι ημέτεροι συνυπήρχαν εν ειρήνη με τους λοιπούς κατοίκους, πως εγνώριζαν να μοιράζωνται τον κόσμο, τας ευλογίας και τας δωρεάς του Θεού»!

Τώρα, όταν είσαι Έλληνας, που ακούει μέσα στα τρίσβαθα της υπάρξεώς του τους ολολυγμούς και τις κραυγές απόγνωσης της Ελληνίδας μάνας, τη μαύρη ώρα που οι Τούρκοι άρπαζαν το βλαστάρι της στο παιδομάζωμα, όταν θυμάσαι τον παππού σου να σου διηγείται πως, ήταν καλύτερα να μη δει ο ήλιος τα κορίτσια ούτε στα πανηγύρια, γιατί αν τα δουν οι Τούρκοι τα παίρνεις πίσω ατιμασμένα, όταν άκουγες τη γιαγιά σου στο παραγώνι να σου λέει πως, ποτέ δεν κοιμόντουσαν με κλειστά και τα δυο μάτια, όταν ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός τραγουδά: «Τ’ αδέλφια μου τα δυνατά οι Τούρκοι μου τ’ αδράξαν / Την αδελφή μου ατίμησαν κι αμέσως μου τ’ εσφάξαν / Τον γέροντα τον κύρην μου εκάψανε το βράδυ / Και την αυγή μου ρίξανε τη μάνα στο πηγάδι…» πώς να μην πικραθείς όταν ακούς την Α.Θ. Παναγιότητα, τον πατριάρχη του «γένους» να δηλώνει δημόσια και χωρίς αιδώ πως: «θαυμάζει την ειρηνική συνύπαρξη των ημετέρων με τους λοιπούς κατοίκους» και πως, τελικά, να αγιάσεις;

Είναι γεγονός πως «καθ’ όλην την διάρκειαν της ταπεινής Πατριαρχίας του κ. Βαρθολομαίου, η οποία διανύει, ευδοκία του πλουσιοδώρου Θεού το 28ο έτος της» το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας δεν άκουσε για ξεβράκωτους: Κολοκοτρωναίους, Αθανάσιους Διάκους, Μιαούληδες και βάλε  που, με την επανάσταση του 1821 ματαίωσαν την ειρηνική συμβίωση κατακτητών και υποδούλων, όμως είδε με πόνο ψυχής τον επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, να συνπροσεύχεται με αιρετικούς. Παράλληλα, το χριστεπώνυμο πλήρωμα παρακολούθησε και τα λαμπρά κατορθώματα τού «Πράσινου» Πατριάρχη, όπως τα πανάκριβα «Εν Πλω Οικολογικά Συνέδρια», την καθιέρωση της πρώτης τού εκκλησιαστικού ενιαυτού ως ημέρα περιβάλλοντος με πανορθόδοξο κύρος, την υπογραφή με τον Πάπα της Ρώμης Ιωάννη Παύλο Β΄ της «Διακήρυξης της Βενετίας» για την προστασία του περιβάλλοντος  και, την ευαισθητοποίηση των λαών της Γης υπέρ της Αρκτικής Θάλασσας, που είχε ως αποτέλεσμα τη γιγάντωση του κινήματος, για την προστασία της πολικής αρκούδας.

Μεθοδικός και με πολιτικό νου ο κ. Βαρθολομαίος,  στα 28 χρόνια της πατριαρχίας του, οργάνωσε ένα τεράστιο δίκτυο προπαγανδιστών και υποστηρικτών τού εκκλησιαστικού και οικολογικού έργου του, με όργανο την απονομή οφφικίων. Η εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, επί των ημερών του κ.Βαρθολομαίου, έχει απονείμει 64 οφφίκια σε 1224 λαϊκούς! Χώρια τα εκκλησιαστικά και, οι προαγωγές καθηγητών-αρχιμανδριτών σε Τιτουλάριους επισκόπους. Αυτό σημαίνει πως, το Φανάρι, εργολαβικά παράγει  κάθε χρόνο 44 άρχοντες οφφικιάλιους, σχεδόν έναν κάθε εβδομάδα του ενιαυτού!

Οι απολαμβάνοντες την πατριαρχική εύνοια, κάτοχοι οφφικίων, είναι λογικό να υπερασπίζονται ο καθένας από το μετερίζι του τις «συνοδικές» αποφάσεις του Πατριάρχου. Τούτο αυτό φάνηκε στα δεκάδες άρθρα που έγραψαν όσοι έχουν το αρχοντίκι, τόσο για την υπεράσπιση της συνόδου στο Κολυμπάρι όσο και για την παραχώρηση αυτοκεφαλίας στη σέχτα, που ο κ. Βαρθολομαίος ονόμασε εκκλησία στην Ουκρανία.

Όμως, «θαυμάζομεν» το πώς, από τον εσμό των σωτήρηδων που αναζητούν με το φως του φαναριού τη σωτηρία τους,  αυξάνουν και πληθύνονται οι υποστηρικτές του κ. Βαρθολομαίου.

Δεν είναι γνωστό, εάν στην ευχαριστιακή σύναξη προς τιμήν της πανσέπτου μνήμης του Αγίου και Θαυματουργού Χαραλάμπους, ο κ. Βαρθολομαίος φορούσε τα μανικετόκουμπα που του δώρισε ο κάποτε διευθυντής στρατηγικής επικοινωνίας της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη», είναι όμως βέβαιο πως, ένας ακόμα από τους «σωτήρηδες», ανέλαβε εργολαβικά να υπερασπιστεί τις πρόσφατες αποφάσεις του κ. Βαρθολομαίου, για την Ουκρανία.

Ο Σωτήρης Τζούμας, το κάποτε «πνευματικοπαίδι» του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, νομίζοντας ότι στο Φανάρι έχουν ξεχάσει τη δημόσια προτροπή του, να επιβληθεί ποινή στο Βαρθολομαίο εάν αναιρέσει την καθαίρεση του Φιλάρετου, μάλλον εκτίμησε ότι ο καιρός είναι μενετός  για να σταβλιστεί στη στάνη του Φαναρίου, με στάβλιστρα τον πρώτο του «αριστουργηματικό»  λίβελο επίκρισης της όλης παρουσίας του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, της «αριστεράς του Κυρίου» όπως τον αποκαλεί, αφού πρώτα με «ταπείνωση» παραδέχεται πως: «Μπορεί να μην είναι ο καταλληλότερος (για το «στόλισμα» του Ιερώνυμου) αλλά όλα τα μεγάλα αριστουργήματα σε αυτή τη ζωή έχουν γραφεί από τους πλέον ακατάλληλους»!  

Και τι δεν προσάπτει με το «αριστούργημά του» στον κ.Ιερώνυμο,  επ’ ευκαιρία «πανηγυρισμού» της 7ης Φεβρουαρίου 2008, ημέρα εκλογής του Αρχιεπισκόπου, ημέρα που «μεταβλήθηκε [κατά τον Τζούμα] σε χαρμόσυνη ημέρα Πεντηκοστής». Τον κατηγορεί για «Έλλειψη σταθερής γραμμής σε όλα τα θέματα», για  «Επιβολή των απόψεών του και Απόλυτο έλεγχο της Ιεραρχίας», για «Ανυπαρξία Συνοδικότητας», για  καλλιέργεια «Οικογενειοκρατίας και  τοπικισμού» και ακόμη πως, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι «Εκδικητικός σε όσους θεωρεί ότι του κάνουν κριτική και τον ελέγχουν στο έργο του».

Για την ιστορία, ο Σ.Τζούμας διατυμπάνιζε ότι και η 28η  Απριλίου 1998 ημέρα εκλογής του κυρού Χριστοδούλου, ήταν η Πεντηκοστή της Εκκλησίας!

Κυνηγώντας το αρχοντίκι και την εύνοια του πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο Σ.Τζούμας σε νέο «αριστουργηματικό» άρθρο του, που επικρίνει τον π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, δηλώνει υπάκουο και πειθήνιο όργανο του Κωνσταντινουπόλεως καθώς, όπως γράφει, από την ώρα που: «Η Σύνοδος των Ιεραρχών μας [στο πατριαρχείο] αποφασίζει για τόσο σοβαρά θέματα μιας Εκκλησίας και οι υπόλοιποι είτε συμφωνούμε είτε όχι, το αποδεχόμαστε και σιωπούμε»!! [Τί μας λέτε «σωτήρη» μου! Σοβαρά;]. 

Με το άρθρο του αυτό ο Σ.Τζούμας κατηγορεί τον π.Αναστάσιο, πως  «έχει αναλάβει εργολαβικά να μας πείσει ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι σε λάθος κατεύθυνση στο θέμα [της αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία]» και, τούτο διότι, ο π.Αναστάσιος με τα εμπεριστατωμένα και τεκμηριωμένα κείμενά του, συμβάλει στο διάλογο για το Ουκρανικό «Αυτοκέφαλο», ενημερώνοντας αντικειμενικά το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Στο άρθρο αυτό, που δεν αξίζουν αναιρέσεως τα όσα αναμασήματα γράφονται, στόχος δεν είναι ο π. Α. Γκοτσόπουλος, του οποίου τη θεολογική επάρκεια από τη μια αναγνωρίζει ο Σ.Τζούμας, και από την άλλη του προσάπτει πως: «στερείται στοιχειωδών εννοιών [της Εκκλησιολογίας]», ότι έχει «απωλέσει κάθε έννοια Εκκλησιολογίας ή, ότι την ερμηνεύει κατά το δοκούν»!

Ο Σ.Τζούμας δεν στοχεύει τον π.Αναστάσιο, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας Ορθόδοξος ενοριακός Ιερέας του Υψίστου! Στόχος του άρθρου, είναι ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος!

Βασική, φαίνεται, επιδίωξη του Σ.Τζούμα είναι να καταγραφεί και, με το άρθρο του αυτό, στους δορυφόρους του πατριαρχικού στέμματος, γι’ αυτό και το γλείψιμο στον πατριάρχη Βαρθολομαίο και «το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που υπήρξε και συνεχίζει να είναι η τροφός της Ορθοδοξίας για «τους εν παντί τόπω της Δεσποτείας Αυτού ευρισκομένους»!

Η εκδούλευση, που προσφέρει ο Σ.Τζούμας στο Φανάρι,  είναι η υπονόμευση του Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομου «του σοβαρού και ακριβοδίκαιου ο οποίος ευγενής καθώς είναι δεν θα ήθελε να «φιμώσει» τον π.Αναστάσιο, γιατί τότε το πρόβλημα θα είχε γίνει μεγαλύτερο»! 

Προφανώς, ο Σ.Τζούμας νομίζει ότι έχουν λησμονηθεί τα όσα έλεγε για τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο πως: «Όσο όμως, ξεχώρισε ως Αρχιμανδρίτης, τόσο ως Μητροπολίτης θεωρείται άχρωμος και άοσμος. Δεν έχει επιδείξει κάτι το σπουδαίο και θαυμαστό, τα 13 χρόνια που διαποιμαίνει τον λαό των Πατρών, για να συζητηθεί γιαυτό»!

Ακολουθώντας τη γραμμή Βαρθολομαίου ο Σ.Τζούμας μιλά για ταλιμπάν και φονταμενταλιστές δηλώνοντας πως:  «εμείς δεν θέλουμε να έχουμε ακραίους στην δική μας Εκκλησία»! χωρίς όμως να διευκρινίζει ποια είναι η «δική του εκκλησία», αφού σίγουρα δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού, με τους Αγίους, τους «ταλιμπάν» Οσίους και τους «φονταμενταλιστές» Ομολογητές της.

Πονηρά και δόλια εξαπολύει απειλές εναντίον του π.Αναστασίου, στοχεύοντας ευθέως τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο που, κατά τα χθεσινά λεγόμενα του Σ.Τζούμα «Φαίνεται πως η Πάτρα του πέφτει μικρή» αφού «θεωρεί [τον εαυτό του] εφάμιλλο του Μακαριστού  Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου»!

«Δεν είναι σωστό ο π. Αναστάσιος να εκμεταλλεύεται την ανοχή του Πατριάρχη, να αγνοεί τη στάση του Ποιμενάρχη του…[γράφει ο Σ.Τζούμας]. Σε μία Κανονική Εκκλησία που σέβεται τους Ιερούς Κανόνες και τους θεσμούς, αυτό θα αποτελούσε κανονικό παράπτωμα και θα έπρεπε ο παραβάτης να τιμωρηθεί παραδειγματικά προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων!» αποφαίνεται ο Σ.Τζούμας, όπως βέβαια και, σε ένα κράτος δικαίου, όσοι συνομιλούσαν με υπόδικους, υπονομεύοντας το κύρος του εργοδότη και προστάτη τους, δεν θα έπρεπε σήμερα να έχουν πρόσωπο στην κοινωνία.

Αλλά, συνεχίζει ο Σ.Τζούμας: «Στην Εκκλησία της Ελλάδος, όπου η διοίκηση της Εκκλησίας βάζει πλάτη στον ιδεοληπτικό κ. Τσίπρα…» όλα επιτρέπονται «αφού τώρα δεν τα έχουμε ως Εκκλησία καλά [με τον πατριάρχη Βαρθολομαίο].

«Όμως ο π. Αναστάσιος έχει ξεφύγει» αποφαίνεται ο Σ.Τζούμας,  γιατί «Βάλει κατά του Φαναρίου για όσα γίνονται στην Ουκρανία», γι’ αυτό ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος πρέπει να προσέξει μη και επαναληφθούν «τα όσα έγιναν στην Θεσσαλονίκη με τη Μεγάλη Σύνοδο με τους εκεί ακραίους!».

Ωστόσο στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, οι «ακραίοι» ομολόγησαν Ορθοδοξία και επαναλαμβάνοντας το λόγο του Ιωσήφ Βρυέννιου : «Ουκ αρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία, ου ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννήθημεν, και σοι ζώμεν, και εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε καλέσει καιρός, και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα» αναχαίτισαν τη λοιμική νόσο του βαρλααμισμού, που έπαιρνε διαστάσεις «μητροπολιτικής» πανδημίας, τροφοδοτούμενης από την παναίρεση του Οικουμενισμού.

Με το άρθρο του Σ.Τζούμα εναντίον του π. Αναστασίου, το δηλητήριο ύπουλα χύνεται στο περιβάλλον του Μητροπολίτη Πατρών Χρυσοστόμου και στον ίδιο που, ως χειροτονία του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, γνωρίζει ότι ο αρχιερέας υπονομεύθηκε «από εχθρούς και φίλους», που λέει και ο Σωτήρης Τζούμας, όταν κοιτάζει τα γεγονότα που υπήρξε πρωταγωνιστής, στον καθρέπτη του χθες.

Πηγή