Ερωτήσεις προς τους αγιορεῖτες πατέρες της ομάδας του μ. Σάββα (Του Αδαμάντιου Τσακίρογλου)

“Π.Π.” : Ἦταν θείας ἔμπνευσης ἡ ἰδέα νὰ κάνουν … ἄλλη «ἐκκλησία» ἢ τοὺς τὴν ἔδωσε ὁ Μασῶνος Ἐλευθέριος  Βενιζέλος;

Ἐρωτήσεις πρὸς τοὺς ἁγιορεῖτες πατέρες τῆς ὁμάδας τοῦ μ. Σάββα

Πολλοὶ δυσανασχετοῦν ποὺ τὸν τελευταῖο καιρὸ ἔχει γίνει συχνότερος καὶ ἐντατικότερος ὁ ἔλεγχος-κριτικὴ τῶν φληναφημάτων καὶ κακόδοξων θέσεων τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ μάλιστα τώρα -αὐτὸς ὁ ἔλεγχος- ἀφορᾶ καὶ τὴν ὁμάδα ἁγιορειτῶν πατέρων ποὺ ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ τὸν μοναχὸ Σάββα τὸν Λαυριώτη. Δὲν θὰ ἔπρεπε ὅμως νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ δυσανασχέτηση/δυσφορία αὐτὴ ἡ κριτική. Γιατὶ ἡ ἀντιπαράθεση αὐτὴ δὲν ἔχει τὸν στόχο τῆς σπίλωσης ἀλλὰ τῆς εὕρεσης τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς προστασίας τῶν πιστῶν ἀπὸ τὰ ὀλέθρια σχίσματα κι ἴσως –τὸ ἀκόμα σπουδαιότερο– τὴν κατάδειξη μιᾶς ἀπὸ τὶς αἰτίες ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς «προοδεύει»!

Γι’ αὐτὸ δὲν θὰ σταματήσουμε νὰ ἐρωτοῦμε αὐτοὺς ποὺ διατείνονται, ὅτι ναὶ μὲν δὲν ἐπιθυμοῦν τὸ σχίσμα, ἀλλὰ παράλληλα χρησιμοποιοῦν τὴν ἐπιχειρηματολογία τῶν σχισματικῶν Γ.Ο.Χ. παρασύροντας ἔτσι ἀφελεῖς πιστοὺς πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση.

Οἱ παρακάτω ἐρωτήσεις δὲν ἀπευθύνονται κατὰ πρῶτον λόγο στοὺς Γ.Ο.Χ. Αὐτοὶ ἀπέδειξαν πιὰ ὅτι οὔτε ἑνότητα ἐπιθυμοῦν, οὔτε τὴν ἀλήθεια ζητοῦν, οὔτε τὰ δόγματα ὑπερασπίζουν. Ἀντιθέτως ἡ «ἐπιστημονική» τους ὁμάδα «δασκάλων» καὶ «καθηγητῶν» δὲν κάνει τίποτα ἄλλο, ἀπὸ τὸ νὰ ὑπερασπίζει οὔτε κἂν τὸ ἡμερολόγιο –γιατὶ κανεὶς δὲν τοῦ ἐπιτίθεται, παρὰ τοὺς ἰσχυρισμούς τους– ἀλλὰ τὸ σχίσμα, στὸ ὁποῖο ἀνήκουν, καὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ κρατήσει σ’ αὐτὸ τὰ μέλη του, καὶ νὰ προσελκύσει κι ἄλλους, ἀδυνατίζοντας τὸν ἀγώνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ αὐτὸς λίγο τοὺς ἐνδιαφέρει, καθὼς ἔχουν ἀσφαλιστεῖ-ταμπουρωθεῖ στὶς «ἐκκλησίες» τους· οἱ ὁποῖες εἶναι πιὰ ἀναγνωρισμένες ἀπὸ τὴν ἄθεη καὶ μασονοκινούμενη πολιτικὴ ἐξουσία ποὺ οἱ ἴδιοι κατηγοροῦν, ὅπως οἱ «ἐκκλησίες» τῶν αἱρέσεων! Κι ἀπὸ πάνω ὑβρίζουν καὶ παραπλανοῦν, θέλοντας -τυφλοὶ ὄντες- νὰ παρασύρουν τυφλοὺς εἰς βόθυνον.

Θὰ ρωτήσω, λοιπόν, τοὺς ἁγιορεῖτες πατέρες μὲ ἐν Χριστῷ ἀγάπη –καὶ ἀντιθέτως μὲ τοὺς ἴδιους ποὺ συμβουλεύουν τὰ πνευματικά τους παιδιὰ νὰ σταματοῦν κάθε ἐκκλησιαστικὴ σχέση μαζί μας, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δὲν ἀπαντοῦν– ἐρωτήσεις ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὶς θέσεις ποὺ κηρύττουν καὶ προκύπτουν ἀπὸ μία ἐργασία τοῦ ἔγκριτου καθηγητοῦ τῆς Παντείου σὲ θέματα νεότερης ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ νῦν διδάσκοντος στὴν σχολὴ Εὐελπίδων Δημητρίου Μαλέση μὲ τίτλο: «ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (1924-1952) ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΣΤΟ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ PDF).

Γράφει ὁ κ. Μαλέσης (σελ. 1): «Ἡ ὑπὸ τὸν νέο  Ἀρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, “Ἀριστίνδην Σύνοδος“ τῆς Ἐκκλησίας ἀπεφάσισε τὸ 1924 “τὴν διόρθωσιν τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, καθ' ἣν ἡ 10 Μαρτίου τοῦ ἑορτολογίου θὰ λογισθῆ καὶ θὰ ὀνομασθῆ 23“, ἐνῶ “τὸ Ἑορτολόγιον καὶ τὸ Πασχάλιον τῆς Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας μένουσιν ἀμετάβλητα“ (Ἐκκλησία, Ἐπίσημον Δελτίον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 1 (1923-1924), 374- 375), σύμφωνα δηλαδὴ μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο».

Ὅπως βλέπουμε ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διορθώνει τὸ Ἰουλιανὸ καὶ δὲν εἰσάγει ἢ υἱοθετεῖ τὸ Γρηγοριανό, τὸ δὲ ἑορτολόγιο καὶ Πασχάλιο παραμένουν «σύμφωνα δηλαδὴ μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο». Ἡ πηγὴ ποὺ παραθέτει ὁ ἱστορικὸς εἶναι ἐπίσημη καὶ μὴ ἀναιρετέα. Ἐσεῖς δὲν τὰ γνωρίζετε αὐτά; Καὶ ἂν δὲν τὰ γνωρίζατε, τώρα θὰ σταματήσετε νὰ μιλᾶτε γιὰ καινοτομία, Γρηγοριανὸ καὶ παπικὸ ἡμερολόγιο, ἑορτολόγιο κλπ.; Σᾶς ἀρκεῖ τὸ ἐπίσημο δελτίο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1924 δηλ. πρὶν τὸ Π.Σ.Ε. ἢ καὶ αὐτὸ θὰ πεταχθεῖ στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων;

Γράφει ὁ κ. Μαλέσης (σελ. 5): Στὴν ἴδια τὴν Ἀθωνικὴ πολιτεία τὸ ζήτημα τοῦ ἡμερολογίου θὰ προκαλέσει διχασμὸ μεταξὺ τῶν μοναχῶν, ἀφοῦ, ἐνῶ ὅλες οἱ Μονὲς διατήρησαν τὸ Ἰουλιανό, ὑπῆρξαν οἱ ἀδιάλλακτοι ἐκεῖνοι ποὺ διέρρηξαν τὴ σχέση τους μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο θεωρώντας το ὑπεύθυνο γιὰ τὴν ἡμερολογιακή μεταβολή. Οἱ μοναχοὶ αὐτοὶ συνέστησαν τὸ 1926 τὸν «Ἱερὸ Σύνδεσμο Ζηλωτῶν Μοναχῶν» καὶ ἔγιναν οἱ κύριοι τροφοδότες σὲ ἱερατεῖο τῶν ἀνὰ τὴν ἐπικράτεια ὀπαδῶν τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου» (βλ. καὶ Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν ΙΙατέρων, Σύντομος Ἱστορικὴ περιγραφὴ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, Ἅγ. Ὄρος 1973).

Ἐδῶ πατέρες, βλέπουμε ὅτι ἐνῶ τὸ Ἅγιον Ὄρος διατήρησε τὸ Ἰουλιανό, οἱ ζηλωτὲς αὐτοὶ διεχώρησαν ἑαυτοὺς καὶ τροφοδότησαν τοὺς Γ.Ο.Χ. σὲ ἱερατεῖο μόνο καὶ μόνο γιὰ τὸ ἡμερολόγιο. Δὲν γίνεται καμία ἀναφορὰ σὲ οἰκουμενισμό, μασονία, Ν.Τ.Π. κλπ.

Μάλιστα οἱ ζηλωτὲς εἶναι ποὺ δίχασαν καὶ ὄχι τὸ ἡμερολόγιο, μιᾶς καὶ στὸν Ἄθωνα τὸ ἡμερολόγιο δὲν ἄλλαξε.

Θὰ ἀλλάξετε τώρα τὸ κήρυγμά σας περὶ διχόνοιας λόγῳ ἡμερολογίου; Ἢ ἔχετε πατέρες, ὡς πρότυπο τοὺς ζηλωτὲς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ποὺ κατέβηκαν στὸν κόσμο καὶ ἔσπειραν τὸν διχασμό; Γιατί ὁ π. Χαρίτων ὑμνεῖ στὸ βιβλίο του τοὺς ζηλωτὲς αὐτούς, ἐνῶ ὁ π. Σάββας λέει ὅτι καταδικάζει τοὺς ζηλωτές, παρότι προλογίζει καὶ διαφημίζει ἐπαινετικὰ τὸ βιβλίο, ποὺ τοὺς ὑμνεῖ!

Γιατὶ μπερδεύετε ἐσκεμμένα καὶ δὲν ξεκαθαρίζετε τὰ πράγματα;

Γράφει ὁ κ. Μαλέσης (σελ. 8): «Ἐνδεικτικὴ εἶναι ἡ συζήτηση ποὺ διεξήχθη στὴ Βουλὴ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1931 μετὰ ἀπὸ ἀναφορὰ τοῦ βουλευτῆ τοῦ Λαϊκοῦ Κόμματος Γ. Ροδόπουλου καὶ ἀφοροῦσε τὶς διώξεις ποὺ ὑφίσταντο οἱ Γ.Ο.Χ. ἀπὸ τὴν ἀστυνομία. Ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ ποὺ ἔλαβαν μέρος στὴ συζήτηση τήρησαν θετικὴ στάση ἔναντι τῶν παλαιοημερολογιτῶν, μὲ ἐξαίρεση, ἴσως, τὸν Ἀλέξανδρο Παπαναστασίου. Ὁ ἀρχηγὸς τῆς Δημοκρατικῆς Ἕνωσης ὑπῆρξε ὁ μόνος ποὺ διέβλεπε στὴν κίνηση τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου, μεταξὺ τῶν ἄλλων, καὶ πολιτικὴ χροιὰ καὶ ὑποκίνηση ὑποδεικνύοντας ὡς ὑπεύθυνους τόσο τὰ στελέχη τοῦ Λαϊκοῦ Κόμματος ὅσο καὶ ὁρισμένα στελέχη τῶν Φιλελευθέρων τοῦ Βενιζέλου» (Στὸ Λαϊκὸ Κόμμα εἶχε ἐπιτεθεῖ γιὰ τὸν ἴδιο λόγο καὶ τὸ 1934 σὲ συζήτηση τῆς Βουλῆς καὶ μὲ ἀφορμὴ τὶς διώξεις κατὰ τοῦ Ἀλέξανδρου Δελμούζου. Βλ. Ἀλέξανδρος Παπαναστασίου, Μελέτες-Λόγοι-Ἄρθρα, ἐπιμέλεια Ξ. Λευκοπαρίδη, Ἀθήνα 1957, ἐπανέκδοση Μορφωτικὸ Ἰνστιτοῦτο Α.Τ.Ε., Ἀθήνα 1988, τ. Β', σ. 760).

Ἐδῶ πατέρες, βλέπουμε νὰ ὑποστηρίζεται, ὅτι ἡ κίνηση τῶν Γ.Ο.Χ. δὲν εἶχε μόνο θρησκευτικὸ  χρῶμα, ἀλλὰ ὑποκινοῦταν καὶ ἀπὸ πολιτικὲς δυνάμεις, ἰδίως φιλοβενιζελικές δηλ. φιλομασονικές ἀλλὰ καὶ φιλοβασιλικές (αὐτὲς εἶχαν στόχο τὴν ἐπάνοδο τοῦ βασιλέως Γεωργίου). Δηλ. τὸ ἡμερολογιακὸ χρησιμοποιήθηκε καὶ φούντωσε καὶ πρὸς ἐξυπηρέτηση τοῦ διχασμοῦ τοῦ μεσοπολέμου (ἐννοεῖται ὅτι ὁ ξένος παράγοντας θὰ ἔβαλε καὶ αὐτὸς τὸ χεράκι του).

Θὰ συνεχίσετε νὰ ὑμνεῖτε τὸ «πάτριο» ὡς καθαρό, ἐνῶ γίνεται γνωστὸ τί παιχνίδια ἐλάμβαναν μέρος στὴν ἑλληνικὴ σκακιέρα; Καὶ ἀκολουθεῖ ἡ ἑξῆς κατ’ ἐμὲ βόμβα (τί θὰ πεῖ τώρα τὸ προπαγανδιστικὸ ἐπιτελεῖο «δασκάλων» καὶ «καθηγητῶν» τῶν Γ.Ο.Χ., ἀφοῦ τὰ στοιχεῖα αὐτὰ δὲν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὰ ἐπιμορφωτικὰ καὶ ἐσωτερικῆς κατανάλωσης περιοδικά τους;):

Γράφει ὁ κ. Μαλέσης (σελ. 8-11): «Ὁ πρωθυπουργὸς Βενιζέλος... ὡς λύση πρότεινε τὴ σύσταση ἰδιαίτερης Ἐκκλησίας μὲ τὴν «ἐκλογή ἱερέων καὶ ἐπισκόπων ἀκόμη, διότι δὲν εἶναι οὔτε αἱρετικοὶ οὔτε σχισματικοὶ οἱ ἐπιμένοντες εἰς τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον... Αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἔλειπε ἀπὸ τὴν κίνηση τῶν Γ.Ο.Χ., προκειμένου νὰ καταστοῦν Ἐκκλησία, ὅπως εἶχε ζητήσει ὁ Βενιζέλος τὸ 1931, δηλαδὴ οἱ ἐπίσκοποι, πραγματοποιήθηκε τὸ 1935...».

Τὸ ὀξύμωρο ἦταν, «ὡστόσο, ὅτι οἱ ἴδιοι οἱ Γ.Ο.Χ... διολίσθησαν πρὸς τοὺς φιλομοναρχικούς, καθώς, κατὰ μία ἄποψη, αὐτοὶ εἶχαν ὑποσχεθεῖ «ὅτι θὰ ἐπαναφέρουν τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον ἐὰν ἐπικρατήσουν... Ἔτσι θὰ πρέπει νὰ ἑρμηνευθεῖ καὶ ἡ ἐπάνοδος στην Ἀθήνα τῶν δύο παλαιοημερολογιτῶν ἀρχιερέων τὸν Ὀκτώβριο τοῦ ἰδίου ἔτους. Ἡ μετατροπὴ τῆς ποινῆς τῆς πενταετοῦς ἐξορίας σὲ τρίμηνη, φαίνεται ὅτι ἐκτιμήθηκε δεόντως ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ., ὅπως ἀποκάλυψε χρόνια μετὰ ὁ ἐπικεφαλής τους Ἀρχιεπίσκοπος (Ἐφ. Ἀνεξάρτητος, 9 Ἰουνίου 1935, ὅπου καὶ ἡ εἴδηση γιὰ τὶς ὑποσχέσεις τῶν μοναρχικῶν. Γιὰ τὴν εὐαρέσκεια τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, βλ. πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, Ἀκριβὴς θέσις, ο.π., σ. 35, ὅπου ἐξαίρεται ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων τῆς Κυβέρνησης Κονδύλη, Θεόδωρος Τουρκοβασίλης)».

Ἐδῶ πατέρες, οἱ ἐρωτήσεις ποὺ γεννιοῦνται, εἶναι ἰδιαίτερα ἄξιες προσοχῆς, μιᾶς καὶ ὑποστηρίζετε, ὅτι γνωρίζετε λεπτομερῶς τὰ πράγματα:

Τόσο καιρὸ ὑποστηρίζατε ὡς καινοτομία τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου καὶ τονίζατε δικαίως τὴν μασονικὴ ἰδιότητα τοῦ Μελετίου Μεταξάκη. Τώρα διαβάζουμε στὴν ἱστορικὴ αὐτὴ μελέτη, ποὺ γιὰ νὰ ἀναιρεθεῖ δὲν φθάνουν τὰ σχόλια ἑνὸς ἰνστρούκτορος δασκάλου καὶ ἑνὸς «σεχτοκυνηγοῦ» καθηγητοῦ, ὅτι ὁ ἐπίσης μασόνος Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἦταν αὐτὸς ποὺ πρότεινε στοὺς Γ.Ο.Χ. τὴν «σύσταση ἰδιαίτερης Ἐκκλησίας μὲ τὴν «ἐκλογή ἱερέων καὶ ἐπισκόπων» «προκειμένου νὰ καταστοῦν Ἐκκλησία». Θὰ συμπεριλάβετε αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη στὰ κηρύγματά σας περὶ ἡμερολογίου; Θὰ τονίσετε ὅτι τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο δὲν ἐμπόδισε τοὺς Γ.Ο.Χ. (μαζὶ μὲ αὐτοὺς καὶ ζηλωτὲς ἁγιορεῖτες) νὰ συνεργαστοῦν πρῶτα μὲ ἕναν καραμπινάτο μασόνο, ὁ ὁποῖος, σημειωτέον, ἦταν αὐτὸς ποὺ προώθησε τὸν Μεταξάκη, μετὰ μὲ ὁποιαδήποτε πολιτικὴ παράταξη γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοὺς σκοπούς τους (μάλιστα ἐδῶ μαθαίνουμε, ὅτι δὲν ὑπῆρχαν μόνο «διοκλητιανικοί» διωγμοί, ὅπως λένε οἱ Γ.Ο.Χ., ἀλλὰ καὶ θετικὴ πολιτικὴ ὑποστήριξη ποὺ ἔφτανε μέχρι καὶ τὴν σχεδὸν ἀκύρωση ποινῶν);

Θὰ συμπεράνετε καὶ θὰ κηρύξετε στὸ ποίμνιο, ὅτι συμπερασματικὰ τὸ μήνυμα εἶναι ὅτι τὰ ἡμερολόγια δὲν σώζουν ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ὅτι ὁ ἀγώνας πρέπει νὰ ἐπικεντρωθεῖ στὴν καταπολέμησή αὐτῆς καὶ τῶν σχισμάτων καὶ ὄχι, ὅσο ὑπάρχει αἵρεση, στὸ ἡμερολογιακὸ ζήτημα;

Καὶ ἂν δὲν συμφωνεῖτε μὲ τὰ γραφόμενα θὰ παρουσιάσετε τὰ ἐπίσημα στοιχεῖα ποὺ διαθέτετε ποὺ τὰ ἀναιροῦν, ἀντὶ νὰ ἀπαντᾶτε μέσῳ τῶν ὕβρεων καὶ ἐπιθέσεων πνευματικῶν σας τέκνων μὲ ἀνώνυμα σχόλια; Τουλάχιστον μπορεῖτε νὰ ἀναγνωρίσετε, ὅτι δὲν μιλοῦμε ἀπὸ ἐμπάθεια, ἀλλὰ ἐπειδὴ μᾶς τὸ ἐπιβάλλουν ἡ ἀλήθεια καὶ τὰ στοιχεῖα ποὺ αὐτὴ παραθέτει;

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου