Τό ΟΧΙ των Επισκόπων, πού θά τούς πάει κατευθείαν στόν Παράδεισο.

Γιὰ νὰ ποῦν ΟΧΙ οἱ Ἐπίσκοποι, πρέπει νὰ διευκολυνθοῦν ἀπὸ δυναμικὲς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν. Θὰ τὶς κάνουν;

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Στίς καθημερινές μας συναναστροφές, τόσο στίς παρέες ὅσο καί στούς χώρους ἐργασίας, διαπιστώνουμε, ὅτι κάποιες ἀπορίες καί κάποιες ἀντιδράσεις πιστῶν μέρα μέ τήν ἡμέρα ὅλο καί πληθαίνουν. Ἀπορίες καί ἀντιδράσεις πού βεβαιώνουν, ὅτι τό ποίμνιο δέν ἀποτελεῖται ἀπό ἄβουλα καί ἄνευρα προβατάκια, ἀλλά ἀπό αὐτεξούσια καί ἄγρυπνα μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. 

Ἐάν ρωτήσετε, ἀπό ποῦ ξεκινᾶνε ὅλες αὐτές οἱ ἀπορίες καί οἱ ἀντιδράσεις, ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀπλῆ, ὄχι ὅμως καί μονοφυσιτική: Πρῶτον ἀπό τήν καθημερινή εἰδησεογραφία καί δεύτερον ἀπό τήν καλή ἀνησυχία τῶν γρηγορούντων καί προσευχομένων Πιστῶν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας.

Ὅταν γιά πρώτη φορά ἡ μικρή μου γενέτειρα πόλις πληροφορήθηκε τίς πονηρές συνθῆκες ὀργάνωσης τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί προπαντός τίς ἀντορθόδοξες ἀποφάσεις της, ἄν καί τά γεγονότα ἦσαν ἀκόμα νωπά, ἐντούτοις δέν ἔμεινε τότε βουβή καί ἀπαθής. Ἡ ἀντίδρασή της ἡ ὁμολογιακή ἦταν ἄμεση καί δυναμική: Οἰκογενειάρχες διακοσίων πενήντα  Ὀρθοδόξων

οἰκογενειῶν ὕψωσαν ἐνυπόγραφη φωνή Ὁμολογίας Πίστεως, ἡ ὁποία ἐπιδόθηκε στόν σεβασμιώτατο Μητροπολίτη τους καί ταυτόχρονα δημοσιεύθηκε στό διαδίκτυο.

Σήμερα, πού ἡ ψευδοσύνοδος γέννησε ὁλόκληρη σειρά ψυχοκτόνων ἐκκλησιαστικῶν γεγονότων, πῶς οἱ χθεσινοί διακόσιοι πενῆντα ὁμολογητές οἱκογενειάρχες νά μήν ἔχουν γίνει χίλιοι καί παραπάνω;

Σήμερα, πού ἡ Ἐκκλησιαστική μας Παράδοση καί ἡ Ὀρθόδοξη Δογματική Διδασκαλία περιφρονοῦνται ἀπροκάλυπτα πλέον καί ἀναίσχυντα, πῶς νά μήν προκληθοῦν ἀπορίες καί ἀντιδράσεις;

Σήμερα, πού τό σχῖσμα μεταμορφώνεται «πατριαρχικῷ δόγματι» σέ «ἑνότητα», πῶς νά μήν προκύψουν ἐρωτήματα καί ἐνστάσεις;

Σήμερα, πού ἡ περιβόητη πατριαρχική ἀναγνώριση τῆς σχισματικῆς καί ἀνυπόστατης Οὐκρανικῆς «ἐκκλησίας» διχάζει τό Περιβόλι τῆς Παναγιᾶς μας, πῶς νά μήν πυκνώσουν οἱ τάξεις τῶν Πιστῶν πού ἀποροῦν, πού ἀνησυχοῦν, πού προβληματίζονται καί πού ἑτοιμάζονται σιωπηλά μέν, ἀλλά Θεοκινήτως δυναμικά, γιά γενναῖες ὁμολογιακές ἀποφάσεις;

Σήμερα, πού τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, μέ ἀφορμή τήν φαναριώτικη ἀναγνώριση τῆς νέας σχισματικῆς Οὐκρανικῆς «ἐκκλησίας», χαρακτηρίζει τό Πατριαρχεῖο μας σχισματικό καί ἀπαγορεύει στούς πιστούς του νά κοινωνοῦν στίς ἐκκλησίες τίς δικές μας, πῶς νά μήν προκύψουν εὔλογες ἀπορίες, καί πῶς νά μήν ἀνατείλουν δυναμικότερες καί μαζικότερες ἀντιδράσεις πιστῶν;

Σήμερα, πού μέ ἀφορμή τό Οὐκρανικό, ἔρχεται ὁ Πατριάρχης Σερβίας καί δηλώνει δημοσίως, ὅτι δέν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό πάπα τῆς ἀνατολῆς, πῶς εἶναι δυνατόν στίς ἐκκλησιολογικές συνειδήσεις τῶν πιστῶν νά μήν δημιουργηθοῦν ἐρωτήματα καί ἀντιδράσεις;

Σήμερα, πού τήν φαναριώτικη ἀπόδοση «κανονικότητας» στήν σχισματική «ἐκκλησία» τῆς Οὐκρανίας δέν τήν ἀποδέχεται καί δέν τήν ἀναγνωρίζει οὔτε μία ἀπό τίς ὑπόλοιπες 14  Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πῶς νά μήν ξεπεταχτοῦν ἀπό τά στήθη τῶν πιστῶν ἐρωτήματα καί ἀντιδράσεις;

Σήμερα, πού κάποιοι «ἐπίσκοποι» καί κάποιοι «ἁγιορείτες ἡγούμενοι» συμπροσεύχονται δημοσίως στόν Αλλάχ παρέα μέ ἰμάμη, πῶς νά μήν ἐγερθοῦν κύματα ἐρωτήσεων καί ἀντιδράσεων;

Οἱ ἁρμόδιοι γνωρίζουν ἀσφαλῶς, ὅτι χάρις στίς ὑπεράνθρωπες προσπάθειες τῶν συνεργατῶν τους ἐξομολόγων πνευματικῶν, οἱ ἀντιδράσεις τῶν περισσοτέρων πιστῶν παραμένουν πρός τό παρόν ἐσωτερικές. Αὐτό, ὅμως, ἀπ’ ὅτι φαίνεται, δέν θά κρατήσει καί γιά πολύ. Καί τοῦτο, διότι τά ἐρωτήματα καί οἱ ἀπορίες μπορεῖ νά μήν ἔχουν ἀπαντηθεῖ ἐπισήμως ἀπό τούς ἰθύνοντες, ἔχουν ὅμως ἀπαντηθεῖ κατά Θεία δωρεά στίς κατ’ ἰδίαν συζητήσεις μέ παραδοσιακούς πνευματικούς, στίς συναναστροφές τῶν πιστῶν μεταξύ τους καί προπαντός μέσῳ  διαδικτύου.

Εἶναι ἡλίου φαεινότερον, ὅτι ἡ ἐπί τούτου καθυστέρηση λήψεως ἀποφάσεων ἀπό τήν Ἱεραρχία μας στά προαναφερθέντα θέματα, τά ὁποῖα θέματα ἅπτονται τῆς σωτηρίας μας,  οὔτε τούς ἱεράρχες μας ὠφελεῖ οὔτε καί τούς πιστούς. Μονάχα ἕναν ὠφελεῖ καί χαροποιεῖ: Τόν μισόκαλον.

Λοιπόν, ἰδού ἡ σύγκλησις Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, ἰδού καί οἱ θεοπρεπεῖς Ἀποφάσεις. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, γιά ὅσους δέν ζοῦν σέ περιβάλλοντα ἀποστειρωμένα, βρίσκεται σέ κατάσταση ἐναγώνιας ἀναμονῆς. Εἶναι καζάνι πού βράζει. Ἐάν τό καζάνι ἐκτιναχθεῖ, θά καεῖ πολύς κόσμος.

 Γι’ αὐτό, ὅσοι ἀπό τούς Ἐπισκόπους μας δέν εἶναι μπλεγμένοι μέ περίεργες ὀργανώσεις καί ὅσοι συναισθάνονται ἀκόμη τήν βαρύτητα καί τό μεγαλεῖο τῆς θεόσδοτης ποιμαντικῆς τους ἀποστολῆς, ἄς μήν διστάσουν νά μιμηθοῦν τούς Ἁγίους μας Πατέρες. Ἄς μήν διστάσουν νά βροντοφωνάξουν τό ΟΧΙ, πού θά τους πάει κατευθεῖαν στόν Παράδεισο. Διαφορετικά, τό κρίμα τῆς ἀπώλειας ψυχῶν θά τό φορτωθοῦν ὁλόκληρο στό λαιμό τους. Σωστή κόλαση, δηλαδή.  Ἔτσι λένε οἱ Ἅγιοι τῆς Πίστεώς μας.

10.2.2019