Τελικά οι "ευσεβείς" των "αντι-Οικουμενιστών", αποδεικνύονται ασεβείς! --Συνεχείστε να στέλνετε σ' αυτούς τους πιστούς, για να μαθαίνουν την "ορθοδοξία" του Φαναρίου!

Οι απόψεις του Ναυπάκτου Ιερόθεου περί Αποστολικής Διαδοχής και το αλάθητο του Κωνσταντινουπόλεως

του Μέτοικου

Το αληθές της ευαγγελικής ρήσης «και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης» επιβεβαιώνει πανηγυρικά το νέο κείμενο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου, περί «Αποστολικής Παράδοσης και Αποστολικής Διαδοχής...».

Ο Επίσκοπος Αβύδου Κύριλλος Κατερέλος χρειάστηκε, στην αποτυχημένη του προσπάθεια να παρακάμψει την αυθεντία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη ως κανονολόγου, εβδομήντα τέσσερις σελίδες γεμάτες ανούσιες λέξεις προκειμένου να δικαιολογήσει την δια πολιτικούς λόγους και με γήινα συμφέροντα απόφαση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, να παραχωρήσει αυτοκεφαλία στη σέχτα των σχισματικών  στην Ουκρανία.
Το αυτό πράττει, πολύ πιο πονηρά και έντεχνα και ο Ναυπάκτου
και Αγίου Βλασίου κ.Ιερόθεος αναφερόμενος στους Ιερούς Κανόνες, υποστηρίζοντας ότι «θα πρέπει κανείς, όμως, να δη το πνεύμα των ιερών κανόνων, δηλαδή να τους δέχεται, [αλλά] να αγωνίζεται να συναντήση το πνεύμα που τους ζωοποιεί και όχι το γράμμα του νόμου που «αποκτεννεί».
Με λίγα λόγια, ο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος αφού τέσσερις ή πέντε φορές βεβαιώνει στο κείμενό του πως σέβεται τους Ιερούς Κανόνες, όχι βεβαίως την ακρίβειά τους αλλά το εντός τους υποκειμενικά ερμηνευμένο «πνεύμα», τελικά τους  θέλει, όπως και τις αποφάσεις των Συνόδων Οικουμενικών και Τοπικών να υπόκεινται κατά περίπτωση και περίσταση, σε ελαστικές αναγνώσεις του «πνεύματός» τους από «Συνόδους»  κατά σύμβαση συντεθειμένες και αποφασίζουσες με ευκαιριακές πλειοψηφίες, παραθεωρώντας την προσταγή των Αγίων Αποστόλων για την ακρίβεια εφαρμογής τους, με το: «ταύτα περί Κανόνων διετάχθω υμίν παρ’ ημών ώ Επίσκοποι. Υμείς δε εμμένοντες αυτοίς σωθήσεσθε, και ειρήνην έξετε, απειθούντες δε κολασθήσεσθε…».

Ο άγιος Ναυπάκτου επικρίνει όσους «με ορθολογικό πνεύμα επικαλούνται τους ιερούς κανόνας, ωσάν να είναι νόμοι της Πολιτείας και διατάξεις του Συντάγματος» αγνοώντας το λόγο του Βαλσαμώνος : «Οι μεν γαρ ήγουν Κανόνες, παρά βασιλέων, και αγίων Πατέρων εκτεθέντες, και στηριχθέντες, ως αι θείαι Γραφαί δέχονται» ή, «ότι οι θείοι Κανόνες υπέρ τους βασιλικούς νόμους ισχύουσιν» και, τέλος πάντων, όλα όσα ο Άγιος Νικόδημος για τους Ιερούς Κανόνες παραθέτει στο «Πηδάλιον» με αρχή το: «Ότι παρά πάντων πρέπει να φυλάττωνται οι θείοι Κανόνες απαρασάλευτα. Οι γαρ μη φυλάττοντες, εις φρικτά επιτίμια υποβάλλονται».  
«Αποδέχομαι απόλυτα [υποστηρίζει ο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος] τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω ότι η Εκκλησία είναι πάνω από αυτούς, τους ερμηνεύει σωστά…». Δηλαδή, πόσο σωστά μια «Σύνοδος» μπορεί να ερμηνεύσει τους Ιερούς Κανόνες, τόσο όσο να υποστηρίζει ότι «εν Φαναρίω κηρύττομεν τα αυθεντικώς κληροδοτηθέντα…περί εκκλησιολογίας»;
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος, με το νέο του κείμενο, στο οποίο φάσκει και αντιφάσκει σε κάθε του ενότητα,  μη αιδούμενος ούτε τον εαυτό του ως πρόσωπο, μα ούτε και το χριστεπώνυμο πλήρωμα, επί της ουσίας προσπαθεί «εσκιασμένως άγαν και δολίως», μέσα σε είκοσι και δυο σελίδες, να πείσει ότι οι αιρετικοί στην Ουκρανία έχουν Αποστολική Διαδοχή αφού αυτή [η Αποστολική Διαδοχή] «ποτέ δεν μπορεί να αποσπαστεί ή να διαχωριστεί από το οργανικό περιβάλλον της ζωής της όλης Εκκλησίας» καθώς  δεν «είναι μόνον μια σειρά χειροτονιών, ανεξάρτητα από το μυστήριο της Πεντηκοστής και το μυστήριο της Αποστολικής Παράδοσης»! Αφού «η Εκκλησιαστική ζωή στην πράξη επιβεβαιώνει το γεγονός …ότι η ζωή της χάριτος στις σχισματικές ομάδες δεν εξαφανίζεται και δεν σταματά, οπωσδήποτε και, ασφαλώς, όχι αμέσως»!

Ο Επίσκοπος αρχίζει την πολυλογία έως ασυναρτησίας του κειμένου του τονίζοντας πως αυτό «δεν διεκδικεί αυθεντία, αλλά τονίζει μερικές αλήθειες» και τι ταπεινοσύνη! «είναι επιδεκτικό [το κείμενό του] διορθώσεων», αφού και, προφανώς, δεν είναι παπική διάταξη μα μήτε και Συνοδική απόφαση, που δεν δέχεται ερμηνεία των αποφάσεών της κατά το πνεύμα τους.
Ο Ναυπάκτου κ.Ιερόθεος μετά την περί Ιερών Κανόνων κατάθεση της άποψής του, θέτει το ερώτημα: «όσοι ομιλούν (Προκαθήμενοι και Σύνοδοι) για απώλεια της Αποστολικής Διαδοχής στους σχισματικούς Κληρικούς της Ουκρανίας, πρέπει να απαντήσουν ευθαρσώς αν οι Ρωμαιοκαθολικοί και γενικά οι αιρετικοί έχουν Αποστολική Διαδοχή»! Στη συνέχεια, μάλλον «καρφώνει» τους Αρχιεπισκόπους Αλβανίας και Κύπρου λέγοντας πως αυτοί που «πιστεύουν ότι οι σχισματικοί της Ουκρανίας δεν έχουν Αποστολική Διαδοχή, [δεν μπορούν] συγχρόνως να διδάσκουν ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί και άλλοι Χριστιανοί έχουν Αποστολική Διαδοχή και επομένως έχουν μυστήρια».
Όμως, το κύριο ερώτημα, από αυτόν τον έλεγχο των διαφωνούντων με τις πατριαρχικές αποφάσεις, είναι εάν ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου πιστεύει ότι οι αιρετικοί έχουν μυστήρια, και ο τρόπος που βάζει το ερώτημα αφήνει σοβαρές πιθανότητες να το πιστεύει!
Διότι εάν δεν το πιστεύει, ποιος ο λόγος του νέου του κειμένου; Μόνο η επίπληξη των «φίλων» και όσων «είναι παλικάρια και κρατούν (που, τελικά δεν κράτησαν) το λόγο τους»;
Ο των «τρόπων μέτοχος, και θρόνων διάδοχος, των Αποστόλων γενόμενος» Άγιος Βλάσιος δεν θα βρει ανάπαυση ούτε στον Παράδεισο εάν ο κ. Ιερόθεος πιστεύει, για να ρωτά επιθετικά, ότι οι αιρετικοί, οι αφορισμένοι, οι αναθεματισμένοι και αχειροτόνητοι  έχουν μυστήρια, και άρα αυτοί που τα τελούν έχουν Αποστολική Διαδοχή! Διότι, αυτό είναι το ερώτημα. Έχουν οι αιρετικοί μυστήρια κ. Ιερόθεε; Επειδή εάν πράγματι πιστεύετε ότι έχουν, τότε είστε ένας ακόμα προβατόσχημος λύκος στη μάντρα των λογικών προβάτων του Κυρίου Ιησού Χριστού αφού υποστηρίζετε, πιθανότατα και δια την μέλλουσα «προαγωγή», διαμετρικά αντίθετες θέσεις απ’ ότι οι τοπικές Σύνοδοι της Κωνσταντινουπόλεως, των Ιεροσολύμων, της Μόσχας και Πατριάρχες σε Σύνοδο, που σαφώς ορίζουν πως οι αιρετικοί, οι αφορισμένοι, οι αναθεματισμένοι και αχειροτόνητοι έχουν «μιαροσύνη [που] ως μη ούσα λογίζεται».

Και τέλος πάντων, οι πρώτοι της «εκκλησίας» Βαρθολομαίου στην Ουκρανία είναι καταδικασμένοι Συνοδικά; Έχει Αποστολική Διαδοχή ο αυτοχειροτόνητος Vincent Chekalin και έχουν το Πνεύμα της Πεντηκοστής οι χειροτονίες του σχισματικού Μακάριου Maletic άγιε Ναυπάκτου ή, μήπως σε αυτούς έχουμε μόνο μια «εξασθένιση του μυστηρίου της Αποστολικής Διαδοχής», που μπορεί κάποιος «Συνοδικά» να τονώσει, επειδή έχουν «παρακαταθήκη πίστεως»;
Για να εδραιώσει τα εσκιασμένως κακόδοξα περί αιρετικών ο κ. Ιερόθεος στην δεύτερη «εκκλησιαστική συνέπεια» των όσων επιλεκτικά παρέθεσε, επικαλείται τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό που, μετά την κακοσύνοδο Φερράρας –Φλωρεντίας δεχόταν τους αιρετικούς με Χρίσμα και αποσιωπά π.χ. τη Σύνοδο της Μόσχας του 1441 που όρισε ότι οι προσερχόμενοι στην Ορθοδοξία Ρωμαιοκαθολικοί θα αναβαπτίζονται ως αιρετικοί.
Ωσαύτως, δεν αναφέρει πως, η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη το 1484 συνέταξε ακολουθία που εγκρίθηκε από τους Πατριάρχες της Ανατολής, δηλονότι τους Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων δια τους επιστρέφοντας από την των Λατίνων αίρεση στην Ορθοδοξία.  
Κυρίως, όμως, αποσιωπά τον επί Κυρίλλου Ε΄ (1756) Συνοδικό «όρο της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, συσταίνων μεν το θεόθεν δοθέν άγιον βάπτισμα, καταπτύων δε τα άλλως γενόμενα των αιρετικών βαπτίσματα», «ως αλλόκοτα και της αποστολικής όλης Παραδόσεως αλλότρια γινώσκοντες» διατάσσει δε, τους επιστρέφοντας στην Ορθοδοξία «εν τρισί καταδύσεσι και αναδύσεσι τους προσερχομένους βαπτίζειν και εν εκάστη των καταδύσεων εν όνομα επιλέγειν της αγίας Τριάδος» και, βέβαια, ούτε λέξη για τις κανονικές αποκρίσεις του Θεόδωρου Βαλσαμώνος για το εάν «ακινδύνως ιερουργήσει τις ή συνεύξεται μετά αιρετικών».
Επειδή και σύμφωνα με το γράμμα του Αποστολικού ΞΗ΄ Κανόνα οι αιρετικοί ιεροσύνη δεν έχουν, «άρα και τα παρ’ αυτών ιερουργούμενα κοινά είσι, και χάριτος και αγιασμού άμοιρα» και ο μέγας Βασίλειος δεν θέλει «συναριθμήσει ποτέ με τους αληθείς ιερείς του Χριστού, εκείνον όπου εχειροτονήθη και έλαβε προστασίαν λαού από βεβήλους χείρας των αιρετικών προς ανατροπήν της ορθοδόξου πίστεως», ανάγκη πάσα να βρεθεί μια «Σύνοδος» για να παρακάμψει το γράμμα και να αναγνώσει το «πνεύμα» των παραπάνω απαγορεύσεων, για να δικαιωθεί τόσο η αγωνιώδης προσπάθεια του Ναυπάκτου κ.Ιερόθεου για απόδοση ιεροσύνης στους σχισματικούς της Ουκρανικής σέχτας, όσο και η εκκλησιαστικά αυθαίρετη αναγνώρισή τους από το Φανάρι.

Στην τέταρτη «εκκλησιαστική συνέπεια» των δολίως αναφερόμενων γνωματεύσεων Ιωάννη Ρωμανίδη και Γεωργίου Φλωρόφσκι  ο κ. Ιερόθεος αποφαίνεται ότι εάν ένας κληρικός «πίπτει σε κανονικά αμαρτήματα, τότε η Εκκλησία που είναι φορεύς της Αποστολικής Παραδόσεως…συνοδικώς…επιβάλλει κανονικές ποινές, ήτοι την ακοινωνησία, την καθαίρεση, και τελικά τον αφορισμό». Σε αυτές τις «περιπτώσεις [συμπεραίνει ο Ναυπάκτου Ιερόθεος] η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, καθιστά ανενεργό το χάρισμα της Ιερωσύνης, δεν μπορούν οι αναφερόμενοι να τελούν μυστήρια, και εάν εξακολουθούν να τελούν μυστήρια, αυτά είναι ανυπόστατα… Τότε δεν μπορεί να λειτουργήσει η Αποστολική Διαδοχή»!!
Εάν έτσι έχουν, που έχουν τα πράγματα άγιε Ναυπάκτου κ.Ιερόθεε, τότε γιατί μέμφεστε όσους Συνοδικά δεν επικροτούν την απόφαση του κ. Βαρθολομαίου να δώσει αυτοκεφαλία σε μια σέχτα αχειροτόνητων και σχισματικών, με ποινές ακοινωνησίας, καθαίρεσης και αφορισμού;    
Στην όγδοη «εκκλησιαστική συνέπεια» των γνωματεύσεων Ιωάννη Ρωμανίδη και Γεωργίου Φλωρόφσκι για την Αποστολική Διαδοχή ο κ. Ιερόθεος, αφού έχει εξαντλήσει αναφορές αγίων που κατ’ οικονομία δέχθηκαν στην εκκλησία μετανοούντας σχισματικούς και αιρετικούς φτάνει στο ζουμί της αποστολής του, που δεν είναι άλλη από την επίκριση όσων δεν αποδέχονται τις πατριαρχικές επιλογές κατηγορώντας τους πως, αφού: «κατά τρόπον αντορθόδοξο και αντιεκκλησιαστικό κάνουν λόγο για το ότι η αποδοχή από την Εκκλησία μερικών σχισματικών «Κληρικών», με τον τρόπο που παραπέμπει στην Παράδοση της Εκκλησίας!!! «μολύνει» την Ιερωσύνη και την Εκκλησία και φοβούνται και οι ίδιοι αυτήν την «μόλυνση»… «εκφράζουν εκκλησιολογική αίρεση»!!  Δηλαδή, όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία που Συνοδικά δεν έχουν αναγνωρίσει την απόφαση Βαρθολομαίου για τους αφορισμένους, αναθεματισμένους και αχειροτόνητους ρασοφόρους στην Ουκρανία, κατά τον κ. Ιερόθεο «εκφράζουν εκκλησιολογική αίρεση» και μόνο ο επίσκοπος Ναυπάκτου μπορεί και συγκοινωνεί «τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους του αιώνος τούτου» καθότι είναι αμόλυντος.
Σε αυτήν την όγδοη «εκκλησιαστική συνέπεια» των παρανοήσεων και παραποιήσεων ο κ. Ιερόθεος επικαλείται τρία ατυχέστατα παραδείγματα για να στερεώσει τα όσα περί Αποστολικής Διαδοχής υποστηρίζει. Αναφέρει την Εκκλησία της Ελλάδος τα χρόνια που ήταν «σχισματική», την Εκκλησία της Βουλγαρίας που επίσης ήταν από το 1872 έως και το 1945 σχισματική και την επιστροφή επισκόπων από τους παλαιοημερολογίτες, για να ερωτήσει εάν «οι μεταγενέστεροι και εμείς έχουν «μολυνθεί» από [σχισματικούς] επισκόπους», καταλήγοντας εν τέλει στη διαπίστωση που βολεύει τα συμπεράσματά του ότι η «Εκκλησία δεν είναι μια αναρχική κοινωνία, αλλά είναι μια «ιεραρχικώς συνοδική κοινωνία» υπονοώντας σαφώς με το «ιεραρχικώς» την πρωτοκαθεδρία του Κωνσταντινουπόλεως.
Εν κατακλείδι ο κ. Ιερόθεος δια την φιλαυτίαν εισηγείται, επαναλαμβάνοντας πρότασή του, η Εκκλησία της Ελλάδος να ρωτήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο πως, καθηρημένους και σχισματικούς ρασοφόρους [χωρίς μετάνοια] έκανε αποδεκτούς στην «αρχιεροσύνη» και πως δέχθηκε όσους  χειροτονήθηκαν από καθηρημένους, σχισματικούς ή αυτοχειροτόνητους  της Ουκρανίας και, προφανώς, την όποια αντίρρησή της στην απάντηση του Φαναρίου, η Εκκλησία της Ελλάδος να εκφράσει στην μέλλουσα να συνέλθει στον αιώνα τον μέλλοντα Οικουμενική Σύνοδο. Δηλαδή ο άγιος Ναυπάκτου προτείνοντας «το ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι», καθιερώνει έως του άδηλου καιρού της μέλλουσας να συγκληθεί Οικουμενικής Συνόδου, εμμέσως πλην σαφώς, το αλάθητο του Κωνσταντινουπόλεως!

Πηγή