Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος απαντά στον π. Θεόδωρο Ζήση

Οὔτε οἱ ΔΙΩΓΜΟΙ ἐθεωροῦντο ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ γιὰ νὰ ἐκκλησιαστοῦν,  οὔτε ἡ δήμευση τῆς περιουσίας, οὔτε τὸ μαρτύριο! Δὲν εἶχε ἐφευρεθεῖ ἀκόμα ἡ μεταπατερικὴ Ζήσειος ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ποὺ διδάσκει ὅτι ἕνα ταξίδι 2-4 ὡρῶν μὲ τὸ αὐτοκίνητο γιὰ νὰ ἐκκλησιαστοῦν σὲ ἀποτειχισμένο ἱερέα ἀποτελεῖ … «ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιον», θὰ ...κουράσει τοὺς πιστούς, καὶ ἄρα μποροῦν οἱ πιστοὶ  νὰ  κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς κι ὅσους  κοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση  γιὰ νὰ μὴν κάμουν αὐτὸ τὸν ἐλάχιστο κόπο καί... κουραστοῦν !

      π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:  Στὴν ἐποχὴ τῶν Κατακομβῶν, «θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ μένει στὸ σπίτι του νὰ κάνει τὴν προσευχή, παρότι, ἂν θέλετε, νομίζω στὸ 8^ο βιβλίο τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν, λέγει ἐκεῖ ὅτι, ἂν ὑπάρχει ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιον, μπορεῖ νὰ μὴ γίνει ἡ Σύναξις καὶ νὰ προσευχηθεῖ ὁ καθένας στὸ σπίτι του. Αὐτὸ τὸ ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο, σὰν τί θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι; Ἕνα ἔχω νὰ σᾶς πῶ. Στὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν δὲν ἐθεωρεῖτο ἀντυπέρβλητο ἐμπόδιον ὁ διωγμός! Γι’ αὐτὸ οἱ πιστοὶ θεωροῦν καθῆκον των, χρέος των, νύχτα νὰ πᾶνε εἰς τὸν Ναὸ διὰ νὰ κοινωνήσουν καὶ νὰ προσευχηθοῦν. Θέλετε; Κάθε βράδυ. Διαβᾶστε, παρακαλῶ ἱστορίες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νὰ δεῖτε. Τοὺς συνελάμβαναν στὶς κατακόμβες καὶ ἐμαρτύρουν. Δὲν τοὺς ἐνδιέφερε, ἂν θὰ δημευθεῖ ἡ περιουσία των, ἢ ἂν θὰ χάσουν τὴν ζωήν των. Ἐσηκώνοντο μεσάνυχτα, γλιστροῦσαν ἀπ’ τὸ σπίτι τους στὰ σκοτεινὰ δρομάκια, γιὰ νὰ βρεθοῦν σ’ ἐκείνους τοὺς τόπους, κατακόμβες, τί ἦσαν, ὅ,τι ἦσαν, διὰ νὰ πᾶνε νὰ λατρεύσουν τὸν Θεό».

 (Ὁμιλία ἀριθ. 27, εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, 00:36 ἑξῆς).

         π. Θεόδωρος Ζήσης: «Οἱ Ἁγιορεῖτες θεωροῦν ὅτι, ὅταν διακόψει κάποιος τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου, θὰ πρέπει οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι τὸν ἀκολουθοῦν, τὸ ποίμνιό του, νὰ μὴν πηγαίνει νὰ ἐκκλησιάζεται σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι μνημονεύουν, ἀλλὰ νὰ ψάχνουν νὰ βροῦν μόνο κάποιον ἱερέα ποὺ διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου. Ἐμεῖς ζοῦμε στὸν κόσμο, δὲν μποροῦμε (νὰ μὴ κοινωνοῦμε μὲ ὅσους μνημονεύουν τοὺς οἰκουμενιστές!).  Ἐσεῖς στὸ Ἅγιον Ὄρος μπορεῖτε, ἀλλὰ στὸν κόσμο δὲν μποροῦμε. Ποῦ θὰ ἐκκλησιαστοῦν οἱ ἄνθρωποι τώρα τὴν Σαρακοστή, τὴν Μ. Ἑβδομάδα, τὸ Πάσχα; Ποῦ θὰ πᾶν νὰ ἐκκλησιαστοῦν, ἀφοῦ δὲν ἔχουμε Ἐκκλησία; Ποῦ θὰ πᾶν νὰ ἐκκλησιαστοῦν, στοὺς δρόμους; [σ.σ.: Οἱ Ναοὶ τῶν ἄλλων ἀποτειχισμένων στὸ Σιδηρόκαστρο, στὴν Πτολεμαΐδα, στὶς Σταγιᾶτες, στὴν Βαρυπόμπη, σᾶς ἔπεφταν μακριά(!) ἢ καὶ θὰ σᾶς μόλυναν!]. (Ἄρα, συνεχίζει ὁ π. Θεόδωρος) θὰ ἐφαρμόσουμε οἰκονομία, ἡ ὁποία εἶναι καὶ αὐτὴ κανονικὸς δρόμος… Τηροῦμε ἀκριβῶς τοὺς Κανόνες, ὅπου μποροῦμε νὰ τοὺς τηρήσουμε, ἀλλ’ ὅπου δὲν μποροῦμε, γιὰ δύσκολες καταστάσεις, κάνουμε οἰκονομία».

Πηγή