Γιατί άραγε;

Μερτζάνη Νικολάου θεολόγου-ηλεκτρονικού (ΤΕ)

         

ΝΟΜΙΚΟΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ κ. ΚΑΛΑΝΤΖΗ ;

Παραμένει στη ίδια θέση ως γενικός γραμματέας θρησκευμάτων. Γιατί άραγε;

     Όταν ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ διοργάνωσε ημερίδα με θέμα: «Μάθημα Θρησκευτικών και Δημόσιος Χώρος» το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 16:30-21:00 στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης» ως βασικός ομιλητής ο κ. Καλαντζής Γ. μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:

     «Το μάθημα των θρησκευτικών, αν έχει ένα λόγο ύπαρξης δεν  είναι να μας κάνει καλύτερους Χριστιανούς Ορθοδόξους. Αυτό το κάνει άλλος, το κάνει η μητέρα πρώτη και καλύτερη, ο παπάς, η Εκκλησία. Όχι το σχολείο όμως. Δουλειά του σχολείου, πρώτα και κύρια, είναι να μας δώσει τη δυνατότητα να γίνουμε δημοκρατικοί πολίτες, πολίτες  που μπορούν να καταλάβουν σε ποιο κόσμο ζούνε και να διαλεγόμαστε μαζί του. 
    Αν στον χώρο του σχολείου που είναι δημόσιος χώρος  η αντίληψη είναι πώς θα επιβάλλουμε ένα θρήσκευμα σε όλους……….. Η αντίληψη που λέει μένω στη δική μου αλήθεια και δεν διαλέγομαι με τον κόσμο, μας θέτει στο περιθώριο και της γειτονιάς μας και του κόσμου…..»[1]

Ο κ. ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ ΑΓΝΟΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;

Όμως ο νόμος περί εκπαίδευσης 1566/85 σαφώς ορίζει ότι:
      «1. Σκοπός της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά.
             Ειδικότερα υποβοηθεί τους μαθητές:      
     α) Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέεται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνείδησης είναι απαραβίαστη»[2].

      Ο κ. Καλαντζής παραλείπει τη φράση «να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνείδησης είναι απαραβίαστη». Πώς είναι δυνατό ένας γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας και μάλιστα θρησκευμάτων να εμπίπτει τέτοιο ολίσθημα; Το νόμο 1566/85 έπρεπε να τον έχει δίκην ευαγγελίου, διότι εφαρμόζει ρητά το Σύνταγμα.      
      Συγκεκριμένα το άρθρο 16 παρ.2 αναφέρει ότι:« Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής  τους συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».[3]      
      «Εδώ πρέπει να προσέξουμε, ότι το Σύνταγμα δεν ομιλεί περί αγωγής  (δηλ. περί απλής διδασκαλίας), αλλά περί θρησκευτικής συνειδήσεως. Αυτό σημαίνει, ότι οι Έλληνες μαθηταί δεν αρκεί να μάθουν κάποια στοιχεία της Χριστιανικής θρησκείας, αλλά να τα ενστερνισθούν και να τους γίνουν συνείδηση[4]».

      Η απόφαση 3365/1995 του ΣτΕ (Συμβούλιο της Επικρατείας) ομιλεί περί διδασκαλίας ορθόδοξου Χριστιανικού μαθήματος, διότι επικρατούσα θρησκεία σύμφωνα με το άρθρο 3 του Συντάγματος είναι η θρησκεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μόνο μέσω αυτής αναπτύσσεται η θρησκευτική συνείδηση.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΠΟΙΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ;

     Ο γραμματέας θρησκευμάτων είπε ανωτέρω ότι: «Αν στον χώρο του σχολείου που είναι δημόσιος χώρος  η αντίληψη είναι πώς θα επιβάλλουμε ένα θρήσκευμα σε όλους». Όμως, το Σύνταγμα είναι σαφέστατο δε μιλά για επιβολή ή δημιουργία, αλλά για ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης, ήτοι της ορθόδοξης χριστιανικής. Ήδη πριν την έναρξη του σχολικού βίου το παιδί είναι βαπτισμένο και γνωρίζει ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος[5], σύμφωνα και με τις 660/18 και 926/18 αποφάσεις του ΣτΕ

Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣτΕ ( 660 & 923/18) ΠΡΟΑΣΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

       «……….Η εν λόγω απόφαση (ενν. τα προγράμματα ΦΕΚ που υποστηρίζει ο κ. Καλαντζής) κλονίζει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση, την οποία, ήδη πριν από την έναρξη του σχολικού βίου διαμορφώνουν οι μαθητές αυτοί στο πλαίσιο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, είναι δε ικανή η εισαγόμενη με την προσβαλλόμενη απόφαση διδασκαλία ως επέμβαση στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών αυτών που δεν διαθέτουν την ωριμότητα και την κριτική αντίληψη των ενηλίκων, να τους εκτρέψει από την ορθόδοξη χριστιανική συνείδησή τους».  

     Με τις αποφάσεις 660 &926/18 ακυρώθηκαν από το ΣτΕ τα ΝΠΣ θρησκευτικών που τόσο προώθησε και αγάπησε ο κ. Καλαντζής[6].   

---

[1] https://www.youtube.com/watch?v=Qa8gfI8VCpk&t=10322&authuser=0

[2] https://www.kodiko.gr/nomologia/document_navigation/276374/nomos-1566-1985

[3] ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ  Όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, σελ.19).      

^[4] Γεωργίου Ηλ. Κρίππα , Συνταγματική Θεώρηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ελλάδα και την Ευρώπη Πύργος, Νοέμβριος 2008, Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας, σελ. 16

^[5]ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ  ΣΤ. ΠΟΝΗΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, θεολογική θεμελίωση-Νομική κατοχύρωση, ιστορική δικαίωση-Ανασκευή ποικίλων ισχυρισμών, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ Ιωάννης Χρ. Γιαννάκενας Α΄ΕΚΔΟΣΗ: ΑΘΗΝΑ 2013, σ.25

[6] http://thriskeftika.blogspot.com/2018/03/6602018.html

Πηγή