Ο κόσμος το χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι, λέει ο θυμόσοφος λαός και στη περίπτωση των ολοένα και πιο στενών σχέσεων της Ελλαδικής Εκκλησίας με την αμερικανική υπερδύναμη οι ενδείξεις είναι σαφέστατες!
     Σε αυτό το μήκος κύματος το άρθρο της Σοφία Ηλιάδη για το OCP News Service στο οποίο υποστηρίζει πως η θέση της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλάζει ταχύτατα. Σημειώνει δε πως μετά την εκλογή του νέου Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, όλες οι προτάσεις για την άρση της κρατικής υποστήριξης ανακλήθηκαν. Στις 16 Ιουλίου, ο Μητσοτάκης και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος της Αθήνας συναντήθηκαν για να
συζητήσουν μια νέα εποχή στις εκκλησιαστικές σχέσεις. Ωστόσο, ακόμη και αν η νέα κυβέρνηση επιστρέψει την εξουσία της Εκκλησίας, θα πρέπει να ενεργήσει σύμφωνα με τα πολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ, γράφει.
     Η νέα ελληνική κυβέρνηση προτίθεται να βελτιώσει τις σχέσεις με τον Αρχιεπίσκοπο αλλά φαίνεται ότι ένας από τους βασικούς λόγους είναι να τον πείσει να συνεργαστεί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και να αναγνωρίσει τελικά την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας που είναι ο στόχος της Κωνσταντινούπολης που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, αναφέρει η αρθρογράφος.
     Ο Μητσοτάκης, σύμφωνα με την ίδια, είναι το σωστό πρόσωπο για την προώθηση των συμφερόντων του Φαναρίου. Ο νέος Πρωθυπουργός και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος γνωρίζονται προσωπικά και συναντήθηκαν τον Μάιο του 2017 στο νησί της Ίμβρου.
     Με καθοδήγηση από τις ΗΠΑ, ο Μητσοτάκης προτίθεται να ελέγξει άμεσα την εσωτερική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των εξωτερικών της σχέσεων, τονίζει και συνεχίζει: Είναι αυτός που άσκησε πίεση στην εκλογή του μητροπολίτη Ελπιδοφόρου ως Αρχιεπισκόπου Αμερικής. Κατά τη διάρκεια μιας από τις συναντήσεις μεταξύ του Πατριάρχη και του μελλοντικού(τότε) Πρωθυπουργού, η σύζυγος του ζήτησε από τον Πατριάρχη να αντικαταστήσει τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο με τον Μητροπολίτη της Μπούρσα.
     Ένας άλλος εκπρόσωπος των Αμερικανικών συμφερόντων (συμπεριλαμβανομένων των εκκλησιαστικών) στο νέο υπουργικό συμβούλιο είναι ο Αντώνης Διαματάρης, ελληνοαμερικανός εκδότης της εφημερίδας National Herald, ο οποίος διορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για τους ομογενείς της διασποράς.
     Οι πολιτικοί σε ολόκληρο τον κόσμο χρησιμοποιούν κυνικά την Ορθόδοξη Εκκλησία ως εργαλείο επιρροής τους και όπως βλέπουμε ο Μητσοτάκης κάνει το ίδιο, λέει η κα Ηλιάδη.
     «Ωστόσο, ο ρόλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι η διατήρηση της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του ελληνικού πολιτισμού. Τώρα μας λένε να χωρίσουμε αυτόν τον κόσμο στους Έλληνες και τους Σλάβους. Αλλά ο κόσμος των Σλάβων προέρχεται από τον ελληνικό στην ιστορία της θρησκείας και του πολιτισμού του: καταστρέφοντάς τον οι Έλληνες καταστρέφονται. Για ποιο λόγο θα έπρεπε οι Έλληνες να αγωνιστούν ενάντια στους Σέρβους που καταδίκασαν τη δημιουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας; Ποια είναι η ουσία μιας στάσης στο Άγιον Όρος, όπου μερικά μοναστήρια αναγνώρισαν τον μητροπολίτη Επιφάνιο και οι άλλοι αρνούνται να υποαδεχτούν προσκυνητές από την νέα εκκλησία .; Θα ήταν καλό να αναπτυχθεί μια τέτοια σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων μητροπολιτών;» γράφει.
Συγκρίνει μάλιστα την κατάσταση με την κυβέρνηση Τσίπρα λέγοντας πως «το αριστερό υπουργικό συμβούλιο του Αλεξή Τσίπρα επεδίωξε να περιορίσει τον αντίκτυπο της Εκκλησίας στην κοινωνία και να χρησιμοποιήσει τους οικονομικούς πόρους της, αλλά δεν παρενέβη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και δεν της έλεγε πώς να αναπτύξει σχέσεις με άλλες Εκκλησίες».
      «Από την άλλη πλευρά, μια κρατική παρέμβαση στις εκκλησιαστικές υποθέσεις που εκτελείται σθεναρά χωρίς τη συναίνεση μιας Εκκλησίας, ανεξάρτητα από το ποια είναι τα περίφημα προσχήματα, είναι ένας μεγάλος δρόμος προς ένα πολιτικό ναυάγιο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Ουκρανία, της οποίας η εθνική Εκκλησία εξακολουθεί να είναι το UOC του Πατριαρχείου Μόσχας. Αυτό το έτος κατά τη διάρκεια των εορτασμών του Βαπτίσματος της Ρωσίας, 300.000 άνθρωποι συμμετείχαν στην Πομπή του , ενώ η νέα Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας συγκέντρωσε όχι περισσότερους από 20.000. Οι Ουκρανοί πιστοί είναι συντηρητικοί και αργούν να ενταχθούν στην OCU. Ανησυχούν για τα οικονομικά ζητήματα, τη διαφθορά και τον πόλεμο στη Donbass, αλλά όχι για τον Τόμο αυτοκεφαλίας γι ‘αυτό και ο Πόροσενκο έχασε τις εκλογές. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας βρίσκεται σε σοβαρή κρίση. Ο πρώην Πατριάρχης του Κιέβου Φιλάρετος δήλωσε ότι εγκατέλειψε την Εκκλησία και αποκατέστησε το «Πατριαρχείο Κιέβου». Ο προακθήμενος του OCU Επιφάνιος δεν είναι σε θέση να κρατήσει την κατάσταση υπό τον έλεγχό του.» σχολιάζει η αρθρογράφος και συνεχίζει:
       «Οι τοπικές Εκκλησίες το καταλαβαίνουν: παρά τις απαιτήσεις της Κωνσταντινούπολης, μερικές από τις εκκλησίες αρνήθηκαν ανοιχτά να αναγνωρίσουν την νέα εκκλησία. Κάποιοι καταδίκασαν ακόμη την πολιτική της Κωνσταντινούπολης στην Ουκρανία. Εάν καμία από τις Τοπικές Εκκλησίες δεν έχει αναγνωρίσει το OCU, γιατί θα έπρεπε η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία; Γιατί θα πρέπει να επιδεινώσει τις σχέσεις της με άλλες Εκκλησίες; Πρώτον, πρέπει να επιτευχθεί ομοφωνία μεταξύ εκείνων που είναι υψηλότερα με βάση τα Δίπτυχα, τα πατριαρχεία και τις αυτοκέφαλες εκκλησίες: Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Ιερουσαλήμ, Κύπρος. Για ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο και το ελληνικό κράτος αυτό θα είναι το καλύτερο σενάριο. Και ως Ορθόδοξος πιστός ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να καταλάβει αυτό πολύ καλύτερα από τους πρωταγωνιστές της Οικουμενικής Ορθοδοξίας στην Ουάσινγκτον».