Ο π. Θ. Ζήσης, αφού υπέσκαψε τον αγώνα κατά του Οικουμενισμού με τον αναποτελεσματικό χαρτοπόλεμο και τον δυνητισμό, τώρα υποδαυλίζει το σχίσμα!

Ὁ π. Θεόδ. Ζήσης μᾶς προετοιμάζει

γιὰ τὸ ἐπερχόμενο νέο σχίσμα

ποὺ θὰ διχάσει τὴν Ὀρθοδοξία

καὶ μᾶς προϊδεάζει ὅτι θὰ  τὸ ἀκολουθήσει!

Ὁ ἐπίτιμος καθηγητὴς πιὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας π. Θεόδωρος Ζήσης καὶ ἐνῶ οἱ, ὅπως ὁ ἴδιος τοὺς εἶχε κάποτε χαρακτηρίσει, “ἀνερχόμενοι ἀστέρες στὸν θεολογικὸ ὁρίζοντα”, Τελεβάντος καὶ Φαίη σφάζονται στὴν ποδιά του, στὴν νέα του ὁμιλία ἄρχισε νὰ προετοιμάζει τὸ ποίμνιο γιὰ τὸ ἐπερχόμενο σχίσμα ποὺ πρόκειται νὰ ἐπακολουθήσει, ἂν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀναγνωρίσει τοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας. Παραθέτουμε ἀπὸ τὴν ὁμιλία του τὰ πιὸ χαρακτηριστικὰ λόγια καὶ τὰ σχολιάζουμε (Ἡ ὁμιλία «Επισκόπων ατοπήματα – συνοδικά καί προσωπικά» B΄, ἐδῶ): 

Στὸ σημεῖο 1.05.28:

«Θὰ ἔχουμε σχίσμα… Δηλαδή, ἂν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὸν Ὀκτώβριο θὰ ἀποφασίσει ὅτι ἐμεῖς τοὺς ἀναγνωρίζουμε, ἡ Ρωσία θὰ κάνει διακοπὴ κοινωνία μὲ μᾶς. Ἤδη ἔχει κάνει διακοπὴ κοινωνίας μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Θὰ κάνει σχίσμα μὲ ἐμᾶς, θὰ μᾶς θεωρεῖ σχισματικούς ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία».

[Μιὰ πρώτη παρατήρηση. Εὔλογο τὸ ἐνδιαφέρον του (καὶ τὸ ἐνδιαφέρον ὅλων μας) γιὰ τὸ σχίσμα ποὺ ἄρχισε, γιατί, ἔστω κι ἂν ἔχουμε κάνει διακοπὴ κοινωνίας μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, δὲν παύουμε νὰ ἐνδιαφερόμαστε γιὰ κάθε τι -θετικὸ ἢ ἀρνητικό- ποὺ ἐπισυμβαίνει στὴν Ἐκκλησία μὲ δράστες τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔχουμε ἀποτειχιστεῖ, ἀλλὰ ἐλπίζουμε στὴν μετάνοιά τους. Ὅμως, ἐφ’ ὅσον εἴμαστε ἀποτειχισμένοι ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, τὸ σχίσμα πραγματοποιεῖται ὄχι μὲ ἐμᾶς τοὺς ἀποτειχισμένους, ἀλλὰ μεταξὺ τῶν οἰκουμενιστῶν. Ἐμεῖς εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ τοὺς ὅπου γῆς ὀρθόδοξους, ποὺ ἔχουν διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές. Ὁπότε, πέρα ἀπὸ ἕνα γενικὸ ἐνδιαφέρον, πέρα ἀπὸ τὴν καταγγελία τῆς παραβάσεως τῶν Ἱ. Κανόνων ἀπὸ τὸν Βαρθολομαῖο καὶ ὅσους τὸν ἀκολουθήσουν, εἶναι ἀπορίας ἄξιον, γιατὶ ὁ π. Θεόδωρος θέτει ὡς πρῶτο θέμα τὸ σχίσμα μεταξὺ τῶν Οἰκουμενιστῶν —μεταξύ τῶν δύο Πρωτειομανῶν!— καὶ τὸ κάνει αὐτὸ εἰς βάρος τοῦ ἀγῶνα τῶν Ὀρθοδόξων ἐναντίον καὶ τῶν δύο αἱρετικῶν; Καὶ γιατί, ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω, παρ’ ὅτι καυτηριάζει τὸν Οἰκουμενισμὸ τῶν Ρώσων, σιγοντάρει τὴν προσχώρηση στὸ σχίσμα μὲ τὸ μέρος τῆς αἱρετικῆς Μόσχας;].

Στὸ σημεῖο 1.05.28:

«Τὸ θέμα μας δὲν εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, τώρα, τὸ θέμα μας εἶναι τὸ σχίσμα. Καὶ πρέπει ὅπου ὑπάρχει δίκαιο νὰ τὸ ἀποδίδουμε…

Ἐμεῖς δὲν παύσαμε νὰ καυτηριάζουμε καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ τῆς Μόσχας. Σὲ πολλὰ κείμενα. Εἴπαμε τὸ ἴδιο στὸν Οἰκουμενισμὸ εἶναι ὁ Βαρθολομαῖος, τὸ ἴδιο εἶναι καὶ ὁ Κύριλλος…

(Καὶ δυστυχῶς) ὁ Ναυπάκτου στρατεύθηκε στὸν συγκητιστικὸ Οἰκουμενισμό. Εἶναι δυνατὸν νὰ ξέρεις πὼς ὁ Βαρθολομαῖος εἶναι Οἰκουμενιστής, …καὶ αὐτὸ τὸν Οἰκουμενιστή (σ.σ.: νὰ τὸν ὑποστηρίζεις;)· φανταστεῖτε δηλαδὴ ἐμένα νὰ ἔβγαινα καὶ νὰ ὑποστήριζα τὸν Ἄρειο ἢ τὸν Μακεδόνιο, ἀκόμα καὶ σὲ ἕνα παράπλευρο θέμα! Παράτα τον ἀπὸ ‘κεῖ. Αὐτὸν ποὺ ἔπρεπε νὰ τὸν καταδικάσετε (τὸν Βαρθολομαῖο) ὡς αἱρετικό, βγαίνεις καὶ τὸν ὑποστηρίζεις; Τί ὀρθόδοξος εἶσαι»!

Ἄρα π. Θεόδωρε δικαιώνετε τὴν “Π.Π.” ποὺ διέκρινε τὴν καινούργια πορεία τῶν ἀγώνων σας καὶ διὰ συνεργάτου της καὶ μὲ σχόλια τὴν παρουσίασε, εἰσπράττοντας γι’ αὐτὸ λοιδορίες ἀπὸ ὅσους τυφλὰ ἀκολουθοῦν τὶς θέσεις σας.

Πόσο τραγικὸς ἀποδεικνύεστε, ὅμως, πάτερ μου. Μὰ αὐτὸ ἀκριβῶς, ποὺ κατηγορεῖτε, καὶ οὔτε κατὰ φαντασία δὲν θὰ θέλατε νὰ σᾶς κατηγορήσουν ὅτι πράττετε, αὐτὸ ἀκριβῶς ὲν κάνετε; Καλά, τί πάθατε; Μᾶς παρουσιάζετε τὸν Ἄρειο παρόμοιο μὲ τὸν Βαρθολομαῖο, ὡς διαδίδοντα τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἄρα τὸ ἴδιο περίπου δὲν εἶναι καὶ ὁ Κύριλλος Μόσχας; Καὶ ὁ Ἰλαρίων Βολοκολάμσκ; Δὲν εἶναι κι αὐτοὶ παρόμοιοι μὲ τὸν Βαρθολομαῖο; Δὲν ἐνέχονται κι αὐτοὶ στὸν Οἰκουμενισμό; Καὶ δὲν ὑποστηρίζετε ἔτσι τὸν ἕνα ἐκ τῶν «νέων Ἀρείων καὶ Μακεδονίων», αὐτὸν τῆς Μόσχας, τοῦ ὁποίου καυχιέσθε ὅτι ἔχετε καταγγείλει τὶς Οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες; Καταγγέλλετε κάτι ὡς ἀνήκουστο στοὺς ὀπαδούς σας, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸ ἀκριβῶς διαπράττετε! Βγαίνετε δηλ. νὰ ὑποστηρίξετε σὲ ἕνα «παράπλευρο θέμα» τὸν Οἰκουμενιστῆ Κύριλλο! Δὲν ἰσχύει, λοιπὸν καὶ γιὰ σᾶς, ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ μετ’ ἀγανακτήσεως διδάσκετε ὅτι πρέπει νὰ μὴν κάνουν οἱ ἄλλοι; Γιατὶ πάτερ, δὲν ἐφαρμόζετε τὰ λόγια σας καὶ στὸν Κύριλλο Μόσχα καὶ στὸν Ὀνούφριο. Γιατὶ δὲν λέτε: «Παράτα τον ἀπὸ 'κεῖ. Αὐτὸν ποὺ ἔπρεπε νὰ τὸν καταδικάσετε (τὸν Κύριλλο) ὡς αἱρετικό, βγαίνεις καὶ τὸν ὑποστηρίζεις; Τί ὀρθόδοξος εἶσαι»»!
Καὶ ἐρωτᾶμε μὲ τὰ λόγια σας: «Τί ὀρθόδοξος εἶστε, πατερ, «βγαίνοντας νὰ ὑποστηρίξετε τὸν αἱρετικό;»!!!

Στὸ σημεῖο 1.16.28 λέτε:

«Πολλοὶ ρωτοῦν: πάτερ, τί θὰ κάνουμε ἂν τελικῶς γίνει σχίσμα; Ἂν τελικῶς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀποφασίσει ὑπὲρ τοῦ Οὐκρανικοῦ σχίσματος καὶ ἀναγνωρίσει τὸ σχίσμα, τί θὰ κάνουμε; Καὶ ἡ δική μου ἀπάντηση εἶναι: νὰ περιμένουμε (σ.σ.: ἀκολουθεῖ μία λέξη ἢ φράση ποὺ κόπηκε στὸ βίντεο ἀπὸ τὴ λογοκρισία σας, γιατὶ ἴσως προχωροῦσε πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸ «νὰ περιμένουμε», ἴσως ἀποκάλυπτε κάτι ποὺ δὲν ἀντέχουν ἀκόμα νὰ ἀκούσουν οἱ μὴ ὀπαδοί σας!) καὶ νὰ προσευχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ φέρει τὰ πράγματα ἔτσι, εἰς τρόπον ὥστε νὰ πάρουμε σωστὲς ἀποφάσεις».

[σ.σ.: Τί νὰ περιμένουμε πάτερ Θεόδωρε, τί ξέρετε καὶ τὸ λέτε μὲ μισόλογα; Συμπεραίνεται εὔκολα ἀπὸ τὰ μισόλογά σας ποὺ στὸ τέλος παύουν νὰ εἶναι μισόλογα καὶ λένε:].

«Εἶναι πολὺ λεπτὸ θέμα, μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν Ἐκκλησίες, οἱ Ρῶσοι εἶναι οἱ μισοὶ τῶν Ὀρθοδόξων, τὸ μισὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα εἶναι οἱ Ρῶσοι… (Μπορεῖ λοιπόν) ἡ πιὸ ἰσχυρὴ Ρωσική Ἐκκλησία, νὰ μᾶς ἀποκόψει (ἐφ’ ὅσον πᾶμε μὲ τὸν Βαρθολομαῖο).  Νὰ πεῖ (ὁ Κύριλλος) ὅτι ἐγὼ δὲν ἔχω κοινωνία μὲ τοὺς Ἕλληνες. Τί θὰ κάνουμε ἐμεῖς; Καὶ γνωρίζοντας πὼς τὸ θέμα αὐτό, ἄσχετα μὲ τὸν Οἰκουμενισμό,  πὼς στὸ θέμα αὐτό ἡ Ρωσία ἔχει δίκιο,  θὰ πᾶμε μὲ τὸ δίκιο. Δὲν θὰ πᾶμε μὲ τὸ δίκιο; Τί θὰ κάνουμε; Θὰ φτάσει ἡ Μόσχα νὰ κάνει ἐξαρχίες στὶς περιοχὲς τὶς δικές μας, στὴ Θεσσαλονίκη… (Ἐδῶ πέφτει πάλι λογοκρισία, λογοκοπὴ στὸ βίντεο). Τί πολλὰ σενάρια μποροῦν νὰ βγοῦν στὴ συνέχεια ἀπὸ ὅλη τὴν κατάσταση αὐτή, γι’ αὐτὸ λοιπὸν ἂς περιμένουμε. Τὸ θέμα θέλει πολὺ διάκριση…».

[σ.σ.: Δὲν μπορεῖ κάποιος παρὰ νὰ θαυμάζει τὴν καπατσοσύνη τοῦ π. Θεοδώρου! Μὲ ἰδιαίτερο στακάτο ὕφος καὶ ρητορικὴ φινέτσα, σπείρει ἤδη τὸν πανικὸ στὸ ποίμνιό του ποὺ κατάντησε ἄβουλο, κρατιέται ἤδη ἀπὸ τὰ χείλη του καὶ οὔτε ἐκεῖ ἀντέδρασε, οὔτε ἕως τώρα εἴδαμε κάποια δημόσια ἀντίδρασή του, ἕνα σχόλιο! Τί θὰ κάνουμε; ἀναρωτιέται. Καὶ ὅπως ἀκοῦμε, εἶναι φανερὸ στὴν ἀπάντησή του, ὁ Οἰκουμενισμὸς  ξεχάστηκε· ἔδωσε ἄλλη προτεραιότητα στὸ σχίσμα καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς βρίσκει εὐκαιρία νὰ ἐπεκτείνεται «ἔτι καὶ ἔτι», τόσο, ὥστε νὰ ἀναρωτιέται κανείς: Μήπως ὅλο αὐτὸ τὸ θέμα μὲ τὸ Οὐκρανικό, τὸ δημιούργησαν οἱ ἐπικοινωνιακοὶ ὑπεύθυνοι τῆς Παγκοσμιοποίησης γιὰ νὰ περάσει σὲ δεύτερη μοῖρα ὁ Οἰκουμενισμός; Ὁ Οἰκουμενισμὸς λοιπόν, γιὰ τὸν π. Θ. Ζήση (τὸν μ. Σερ. Ζήση, τὸν π. Ν. Μανώλη καὶ τοὺς ὀπαδούς τους), πέρασε σὲ δεύτερη μοῖρα, δὲν ὑπάρχει πιά, ἀφοῦ ἂν ὑπῆρχε, τὰ λόγια του δὲν θὰ εἶχαν νόημα.

Ὁ ἀκαδημαϊκὸς καθηγητὴς ἐδῶ, μπερδεύει τοὺς ἀναγνῶστες καὶ μὲ μαεστρία πολιτικοῦ ἰνστρούχτορα καὶ ταχυδακτυλουργοῦ, κρύβει κάτω ἀπὸ τὸ "καπέλο" τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἀποτείχιση, μπορεῖ νὰ τὴν πραγματοποιήσαμε γιὰ τὸν Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς Φαναριῶτες ποὺ μπαινοβγαίνουν στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐπηρεάζουν ἄμεσα τὴν δική μας ἐκκλησιαστικὴ πραγματικότητα, ἀλλὰ ΟΜΩΣ ἐπεκτείνεται καὶ πρὸς τοὺς Οἰκουμενιστὲς τῆς Μόσχας καὶ κάθε ἄλλο Οἰκουμενιστή, διότι κι αὐτοὶ ὑπέγραψαν προδοτικὰ κείμενα (Ἁβάννα), ἀναγνώρισαν μυστήρια καὶ ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικούς  —ἀκόμα καὶ πρὶν τὸ Κολυμπάρι—  καὶ στὴν τελευταία σύνοδο ποὺ ἔκανε ἡ Μόσχα ἀποδέχθηκαν τὶς ἀποφάσεις τοῦ Κολυμπαρίου ὡς ὀρθόδοξες!!!.

Μπορεῖ νὰ μᾶς πεῖ ὁ π. Θεόδωρος, ὅταν πῆγε στὴν Ρουμανία μὲ ποιούς συνεργάστηκε; Μὲ τοὺς ἐκεῖ Οἰκουμενιστὲς ἢ μὲ τοὺς ἐκεῖ ἀποτειχισμένους; Συνεργάστηκε ἀσφαλῶς μὲ τοὺς ἐκεῖ ἀποτειχισμένους, ἐφαρμόζοντας ἀκοινωνησία πρὸς τοὺς ἐκεῖ Οἰκουμενιστές! Τώρα μὲ τοὺς Ρώσους Οἰκουμενιστὲς γιατὶ προτείνει κοινωνία; Γιατί δείχνει πότε φιλο-ορθόδοξο πρόσωπο, πότε φιλο-οικουμενιστικό; Γιατὶ ὁμολογεῖ πρὸς στιγμὴ σὲ κάποιο σημεῖο τῆς ὁμιλίας του τὸν Οἰκουμενισμὸ τῆς Μόσχας, ἀλλὰ μετὰ ἐντέχνως ἀποκρύβει τὴν οἰκουμενιστική-αἱρετικὴ ἰδιότητα τοῦ Ρώσου Πατριάρχη; Γιατὶ ὁ π. Θεόδωρος θέλει νὰ καθοδηγήσει τὴ σκέψη τῶν ἀκροατῶν του στὸ ὅτι πρέπει νὰ συμμαχήσουμε μὲ οἰκουμενιστὲς Ρώσους, τὸν ἕτερο δηλαδὴ πνεύμονα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁμόδοξο τοῦ Φαναρίου! Συμμαχία λοιπόν, π. Θεόδωρε, τῶν ἀποτειχισμένων μὲ τοὺς ἕτερους αἱρετικοὺς γιὰ νὰ καταπολεμήσουμε τὸ μεταξὺ Οἰκουμενιστῶν σχίσμα! Ποιά νεο-μετα-πατερικὴ κακοδοξία εἰσάγετε; Καὶ μὲ ποιά σκοπιμότητα; Νὰ φύγετε ἀπὸ τὴν ἀπομόνωση καὶ τὰ προβλήματα ποὺ ἡ μερικὴ ἀποτείχιση σᾶς προκάλεσε, καὶ νὰ μετακομίσετε σὲ μιὰ ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία, ΠΟΛΥΠΛΗΘΗ, ποὺ θὰ σᾶς ἐξασφαλίσει; Κι ἂς εἶναι αὐτὴ τὸ ἴδιο παναιρετική;

Ἀντὶ νὰ βοηθήσουμε, λοιπόν, νὰ κατανοήσουν οἱ Οἰκουμενιστὲς τῆς Κων/πολης καὶ τῆς Μόσχας, ὅτι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν δογματικὴ ἀλήθεια τῆς Μίας Ἐκκλησίας διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  ἔχει τραγικὰ ἀποτελέσματα, καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι καὶ τὸ ἐπιπολάζων σχίσμα, μᾶς καλεῖτε νὰ ἐμπλακοῦμε στὸ μεταξὺ Οἰκουμενιστῶν σχίσμα, παίρνοντας τὸ μέρος τῶν Οἰκουμενιστῶν τῆς Μόσχας;

Ποιός ὅμως, πραγματικὰ Ὀρθόδοξος, θὰ ἀκολουθοῦσε ἕναν Οἰκουμενιστὴ ρῶσο Πατριάρχη; Ὁ ρόλος τοῦ Ὀρθοδόξου πιστοῦ ἐν καιρῷ αἱρέσεως εἶναι νὰ ἐπιζητεῖ τὴν συμμαχία τοῦ πολυπληθεστέρου αἱρετικοῦ; Ὁ ρόλος τοῦ ἀποτειχισμένου δὲν εἶναι νὰ καταγγέλλει τὴν αἵρεση, ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικούς; Ὅταν καταδείξαμε (καὶ μὲ φωτογραφικὸ ἀκόμα ὑλικό διὰ τοῦ ἱστολογίου) καὶ προτρέπαμε τὸν Μητροπολίτη Ὀνούφριο νὰ ἀκολουθήσει τοὺς Ἁγίους, νὰ ἀποκηρύξει τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ διακόψει τὴν μνημόνευση τοῦ Βαρθολομαίου, αὐτὸς τὸν μνημόνευε καὶ τὸν καλοῦσε σὲ συνεορτασμούς. Τώρα διαμαρτύρεται ἀκολουθώντας τὸν ἕτερο «Καππαδόκη» οἰκουμενιστή Κύριλλο! Καὶ αὐτὸν μᾶς καλεῖ ὁ π. Θεόδωρος νὰ ἀκολουθήσουμε καὶ ἐμεῖς!

Ἀλλὰ ἕπεται καὶ συνέχεια.   Συνεχίζει  ὁ π. Θ. Ζήσης, ἐξηγώντας ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ἀλλὰ καθαρότατα, ὅτι ἡ θέση τοῦ πιστοῦ εἶναι μὲ τούς …πολυπληθέστερους αἱρετικοὺς τῆς Μόσχας κι ὄχι μὲ τοὺς λίγους τῆς Κων/πόλεως, παρότι εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι στὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας (ἔχοντας ἀπολέσει οἱ Οἰκουμενιστὲς τὸν θεῖο φωτισμό) ἐξυπηρετοῦν Νεοταξικά, πανθρησκειακά, παγκοσμιοποιητικὰ σχέδια! Ἀκοῦμε, λοιπόν, τὴν ἀκόλουθη …ἀπίστευτη προτροπὴ ἀπὸ ἕναν ὀρθόδοξο ἱερέα, ποὺ ὑποτίθεται ἀκολουθεῖ τὴν πατερικὴ διδασκαλία:

«Καὶ γνωρίζοντας ἄσχετα μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, πὼς ἡ Ρωσία ἔχει δίκιο,  θὰ πᾶμε μὲ τὸ δίκιο.

[σ.σ.: Κανεὶς ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο τῶν ὀπαδῶν του δὲν τολμᾶ νὰ φωνάξει: καὶ ἡ αἵρεση π. Θεόδωρε; Γιατὶ τότε ἀποτειχιστήκαμε; Θὰ ἀφήσουμε τὸν ἕναν καὶ θὰ πᾶμε στὸν ἄλλο αἱρετικό; Κανεὶς δὲν διαμαρτύρεται· ἀρχηγοῦ παρόντος πᾶσα ἀρχὴ παυσάτω].

Καὶ παρακάτω:

«Τί θὰ κάνουμε; Θὰ φθάσει ἡ Μόσχα, θὰ τὸ πῶ, σὰν μία λύση [σσ. ἀγαπητή “Φαίη” ἀκοῦς; Ὄχι μόνο ὁ “λέων” Πειραιῶς μιλάει γι’ αὐτά, ἀλλὰ καὶ ὁ “νονός” του! Σύμπτωση;] θὰ φθάσει ἡ Μόσχα, ἂν φθάσουμε στὸ σημεῖο αὐτό, νὰ κάνει ἑλληνικὲς ἐξαρχίες στὶς περιοχὲς τὶς δικές μας  [σσ. ὡς ἐκ μαγείας οἱ Ἱ. Κανόνες ξεχάσθηκαν ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο]  Νὰ κάνει (ἡ Μόσχα ἐξαρχία, δηλ.) ρωσικὴ Ἐκκλησία στὴν Θεσσαλονίκη. Θέλει προσοχή. Τί σενάρια μποροῦν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν κατάσταση αὐτή, γι’ αὐτὸ ἂς περιμένουμε…

[σ.σ.: Ἀφοῦ, π. Θεόδωρε, προαναγγείλατε, ὅτι θὰ πᾶτε μὲ τὸ δίκιο, τώρα συνιστᾶτε ὑπομονή! Μήπως γιὰ νὰ δοθεῖ ἡ ἐντύπωση, πὼς ὅ,τι θὰ γίνει, θὰ γίνει μὲ «φρόνηση»;).

«Νὰ μᾶς φωτίσει ὁ Θεὸς νὰ μὴν πάθουμε ὅτι ἔπαθαν οἱ Παλαιοημερολογῖτες [σ.σ.: ἀκοῦτε κ. Μάννη, τί λέει τώρα ὁ π. Θεόδωρος γιὰ τὴν κακοδαιμονία ποὺ δέρνει τοὺς Γ.Ο.Χ.;). Καὶ στὴν ἀποτείχιση ἰσχύει, καὶ στὸ σχίσμα πλέον».

[Αὐτὰ ὡς πρὸς τὴν ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου, τὰ ὁποῖα δὲν ἀναρτήσαμε ἀμέσως, ἔχοντας τὴν σκέψη, μήπως δὲν καταλάβαμε καλὰ τὸ νόημά τους. Ἀλλὰ ἦρθαν οἱ χθεσινὲς δηλώσεις τοῦ π. Θεοδώρου, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τρανὴ ἀπόδειξη τῆς νέας γραμμῆς μηχανοραφιῶν]:

«ΔΥΤΙΚΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Μέ συμμάχους «Ὀρθοδόξους»

(Ἐδῶ) 

«…Κανένας δέν θά περίμενε ὅτι στίς ἀρχές τῆς τρίτης χιλιετίας, καί ἀφοῦ παρά τίς προσπάθειές της ἡ Δύση καθ᾽ ὅλην τήν διάρκεια τῆς δεύτερης χιλιετίας δέν μπόρεσε νά διασπάσει καί νά διαιρέσει τούς Ὀρθοδόξους, κατορθώνει τώρα στίς ἀρχές τῆς τρίτης χιλιετίας νά προκαλέσει ἀντιπαλότητα καί σύγκρουση, μεταξύ τῶν δύο ἰσχυρῶν τους κέντρων, τήν ἱστορική Κωνσταντινούπολη, ἐξασθενημένη τώρα πολιτικά καί ἐκκλησιαστικά, καί τήν ἰσχυρή κοσμοκράτειρα Μόσχα, τήν ὁποία οἱ Δυτικοί ὑπολογίζουν, φθονοῦν, πολεμοῦν καί ἐπιδιώκουν μέ κάθε τρόπο νά τήν ταπεινώσουν. Δέν μπόρεσαν νά τό καταφέρουν με τήν ὑπό ἀμερικανική προστασία καί στέγη φιλοπαπική καί φιλοπροτεσταντική ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τό 2016. Τό ἐπιχειροῦν τώρα μέ μεγαλύτερο θράσος ὡς νέα σταυροφορία ἐναντίον τῆς Ρωσίας, μέ ἀφορμή τό Οὐκρανικό Ζήτημα καί σταυροφόρους τούς Οὐνίτες καί τούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας, στοὺς ὁποίους ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, συμμαχώντας μὲ τοὺς νέους σταυροφόρους τοῦ πάπα, ὁ ὁποῖος προσποιεῖται τὸν οὐδέτερο, προσέδωσε κῦρος καὶ ἰσχὺ μὲ τὴν ἀντικανονικὴ καὶ ἀντισυνοδικὴ παραχώρηση αὐτοκεφαλίας, ἀγνοώντας τὴν κανονικὴ καὶ νόμιμη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰσχυρὴ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, στὴν ὁποία ἐκκλησιαστικὰ ἀνήκει ἡ Οὐκρανία».

[σ.σ.: Κοσμοκράτειρα καὶ ἰσχυρή, λοιπόν, ἡ Μόσχα. Φυσικὰ δὲν μπορεῖ νὰ μείνει ἔξω ὁ π. Θεόδωρος ἀπὸ τέτοια κέντρα ἐξουσίας. Τὸ δόγμα δὲν παίζει κανέναν ρόλο, ὅπως καὶ τὸ ὅτι ὁ Κύριλλος Μόσχας οἰκουμενίζει γιὰ τοὺς δικούς του λόγους πρωτειομανίας καὶ ἐξουσίας. Καὶ τὸ καινούργιο νέο: Τὸ Κολυμπάρι δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ πλήξει τὴν Ὀρθοδοξία, τὸ ὀρθόδοξο δόγμα. Γιὰ τὸν π. Θεόδωρο τὸ Κολυμπάρι ἔγινε γιὰ νὰ πλήξει τὴν Ρωσία!!!  Τί λένε τώρα τὰ πειθήνια ὄργανα τῆς νέας διαστρεβλώσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς καταστάσεως;

Διότι χθὲς ἡ “Φαίη” ἔγραψε περὶ “ἐξαρχίας, ὅτι τάχα, αὐτὰ τὰ λέει ὁ μητροπ. Πειραιῶς, ὄχι ὁ π. Θ. Ζήσης! Ἀλλὰ αὐτὰ παθαίνει κανεὶς ὅταν ἀκολουθεῖ σὰν στρατιωτάκι πίσω ἀπὸ τὸν «Πρῶτο» τῶν «οἰκονομιστῶν» καὶ «δυνητιστῶν»!

Γράφει συγκεκριμένα ἡ “Φαίη”:

«Για την περίπτωση δημιουργίας εξαρχίας κ. Τελεβάντε, διάβασα κάτι πολύ προσφάτως, αν θυμάμαι καλά σε ένα από τα τελευταία άρθρα του Μητροπολίτη Πειραιώς για το Ουκρανικό. Δεν γνώριζα δηλαδή τα περί εξαρχίας που αναφέρατε όταν έγραψα το άρθρο. Επιπλέον, στο άρθρο του Μητροπολίτη Πειραιώς, πέραν του ότι δεν πολυκατάλαβα τι εννοούσε όταν το διάβασα, δεν του έδωσα σημασία και το προσπέρασα διότι αυτό που με ενδιέφερε και συνεχίζει να με ενδιαφέρει -αυτό που θα έπρεπε να ενδιαφέρει και εσάς- είναι να ΜΗΝ αναγνωρίσει η Ελλαδική Εκκλησία το ψευδοαυτοκέφαλο. Εάν η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίσει τους σχισματικούς, τότε θα ανοίξει η αυλαία του σχίσματος κ. Τελεβάντε.

Τι ακριβώς σας ενδιαφέρει κ. Τελεβάντε; Να μην γίνει σχίσμα στην Εκκλησία ή να στοιχηθούμε όλοι σαν τα στρατιωτάκια πίσω από την «προφητεία» του πατρ. Βαρθολομαίου ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θα αναγνωρίσει τους σχισματικούς; Εάν εμείς στοιχηθούμε σαν τα στρατιωτάκια πίσω από μία τέτοια αποφράδα απόφαση, το σχίσμα θα σταματήσει να υπάρχει;».

Ἂς ἔρθουμε ὅμως πάλι στὸ ἄρθρο τοῦ π. Θεοδώρου, ὁ ὁποῖος συνεχίζει γράφων:

«Γιὰ πολλοὺς Ὀρθοδόξους εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἀδύνατο καὶ ἀδιανόητο νὰ συστρατευθοῦμε μὲ τοὺς νέους Φράγκους σταυροφόρους τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς Ἀμερικῆς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅπως ἀντιδράσαμε, ὄχι μόνο μὲ λόγια «πτεροέντα», ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα, μὲ τὴν εὐλογημένη ἀποτείχιση, ἐναντίον τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἀντιδροῦμε καὶ τώρα μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα ἐναντίον τῆς ψευδοαυτοκεφαλίας ποὺ παρεχώρησε ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος στοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας ἐνισχύοντας τὴν ἄσκηση βιαιοτήτων ἐναντίον τῶν ἐκεῖ Ὀρθοδόξων καὶ διακινδυνεύοντας πανορθόδοξο σχίσμα».

[σ.σ.: Εἶναι, λοιπόν, «ἀδύνατο καὶ ἀδιανόητο νὰ συστρατευθοῦμε μὲ τοὺς νέους Φράγκους σταυροφόρους τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς Ἀμερικῆς» (δηλ. τὸν Βαρθολομαῖο ποὺ ὑποκινεῖται ἀπὸ τὴν Ἀμερική),

           ἀλλά (σύμφωνα μὲ ὅσα ἄφησε ὁ π. Θεόδωρος νὰ ἐννοηθεῖ παραπάνω):

δὲν μᾶς εἶναι ἀδύνατο καὶ ἀδιανόητο νὰ συστρατευθοῦμε μὲ τοὺς Ρώσους καὶ τὸν οἰκουμενιστὴ πατρ. Κύριλλο, παρὰ τὶς συμφωνίες ποὺ ἔκανε μὲ τὸ Βατικανὸ καὶ ὅσα μυστικὰ ἔχουν συμφωνηθεῖ διὰ μέσου τῆς διπλωματίας τῆς Ἀμερικῆς!

Ὅσο γιὰ ἐκεῖνο τὸ ὄχι μόνο μὲ «λόγια «πτεροέντα», ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα, μὲ τὴν εὐλογημένη ἀποτείχιση», τί τὸ θέλατε, πάτερ μου. Τί ἀποτείχιση εἶναι αὐτή, ὅταν ἔχετε καταργήσει τὸ ἁγιοπατερικό, «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος»;].

Θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε μιὰ ἀπάντηση τοῦ π. Θεοδώρου, ποὺ νὰ μᾶς ἐξηγεῖ ὅ,τι δὲν καταλάβαμε καλά. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος δὲν θὰ παραβεῖ τὶς ἀρχές του. Ποτὲ ἕως τώρα δὲν τὸ ἔκανε νὰ μᾶς ἀπαντήσει περὶ τοῦ «κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος» καὶ ὅσα ἄλλα, γιατὶ ὁ «ἀρχηγὸς» δὲν ἀπαντᾶ σὲ παρακατιανούς, ἀλλὰ ἀνέχεται τοὺς πραιτωριανούς του νὰ τοὺς ὑβρίζουν! Ἀντίθετα μὲ τὸν καλὸ Ποιμένα, ὁ ὁποῖος καὶ «τὴν ψυχὴ αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων»!