"Επανα-αποκατάσταση της π λ ή ρ ο υ ς κοινωνίας ανάμεσα στούς Χριστιανούς της Ανατολής καί της Δύσης... επιτευκτέα μέσα από άλλα κανάλια εκκλησιαστικής ζωής"!!!

   Παρὰ ταῦτα (τὰ ὁποῖα ἀσμένως ἀποδέχεται ὁ Βαρθολομαῖος) οἱ "εὐσεβεῖς" ποιμένες συνεχίζουν νὰ κοιμοῦνται! Καὶ οἱ εὐσεβεῖς πιστοὶ νὰ τοὺς ἀκολουθοῦν!

Τό χαιρετιστήριο μήνυμα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο γιά τήν Θρονική Ἑορτή τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κων/πόλεως.

Ἡ ἐπίσημη ἕνωση πρό τῶν πυλῶν!

Μετάφραση: Μαρία, Ἐκπαιδευτικός

    Μέσα σέ μεγάλη πνευματική χαρά καί μέσα σέ βαθειά κοινωνία πίστεως καί φιλανθρωπίας συμμετέχω στήν προσευχή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινούπολης στό ἑορτασμό ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἱεροῦ ἱδρυτῆ της, τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα, τοῦ Πρωτοκλήτου καί ἀδελφοῦ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. 

    Ἡ πνευματική μου ἐγγύτητα γιά μιά φορά ἀκόμη φέτος δηλώνεται μαζί μέ τήν παρουσία τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, στήν ὁποία ἐνεπιστεύθην τήν ἔκφραση τῶν πιό ἐνθέρμων χαιρετισμῶν μου καί τίς καλύτερες εὐχές μου στήν Ἁγιότητά Σας, στά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στόν κλῆρο, στούς Μοναχούς καί σέ ὅλο τό πιστό ἐκκλησίασμα πού συγκεντρώθηκε στήν ἱεροπρεπῆ Θεία Λειτουργία στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

     Μέσῳ τῆς ἀντιπροσωπείας μεταφέρω τήν διαπίστευση τῆς ἀκλόνητης πρόθεσης τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καί τῆς δικῆς μου, νά συνεχίσουμε τήν δέσμευσή μας νά ἐξακολουθήσουμε νά ἐργαζόμαστε γιά τήν ἐπανα-ἀποκατάσταση τῆς π λ ή ρ ο υ ς κοινωνίας ἀνάμεσα στούς Χριστιανούς τῆς Ἀνατολῆς καί τῆς Δύσης.

     Αὐτή ἡ χρονιά σηματοδοτεῖ τήν 40ετή ἐπέτειο τοῦ θεμελίου τῆς Μικτῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Θεολογικῶν Διαλόγων ἀνάμεσα στήν Καθολική Ἐκκλησία καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πού μέ χαρά ἐγκαινίασαν ὁ Πατριάρχης Δημήτριος ὁ 1^ος  καί ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ 2^ος  κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπισκέψεως τοῦ τελευταίου στό Φανάρι  στό πρῶτο γεγονός ἑορτασμοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα. Κατά τήν διάρκεια αὐτῶν τῶν ἐτῶν ἡ Μικτή Διεθνής Ἐπιτροπή Θεολογικῶν Διαλόγων ἔχει κάνει ἀρκετά σημαντικά βήματα μπροστά. Γι’ αὐτό λοιπόν μεταφέρω τήν ἐγκάρδια εύγνωμοσύνη μου σέ ὅλα τά παρελθόντα καί τωρινά μέλη γιά τήν ἀφιερωμένη δέσμευση.

   Ἰδιαιτέρως, ἐνθυμοῦμαι μέ εὐγνωμοσύνη τόν Μητροπολίτη Στυλιανό, ὁ ὁποῖος γιά ἀρκετά χρόνια ἦταν ὁ συμπρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς, καί πού πέθανε νωρίτερα φέτος ἐπ’ ἐλπίδι τῆς Ἀναστημένης ὑποσχέσεως σέ ὅλους αὐτούς πού ἔχουν ἐναποθέσει τήν ἐμπιστοσύνη τους στόν Θεό. Κατά τήν διάρκεια ἐπισκέψεώς του στό Φανάρι, ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ 2^ος δήλωσε πώς «ἡ ἐρώτηση πού θά ἔπρεπε νά κάνουμε στούς ἑαυτούς μας δέν εἶναι ἄν πρέπει νά ἀποκαταστήσουμε ξανά πλήρη κοινωνία, ἀλλά μᾶλλον ἄν ἔχουμε τό δικαίωμα νά παραμένουμε χωρισμένοι» (Μήνυμα στήν Ἁγιότατο Δημήτριο τόν 1^ο, Ἅγιος Γεώργιος Φανάρι, 30 Νοεμβρίου 1979). Αὐτό τό ἐρώτημα, πού εἶναι μόνο ἐπιφανειακά θεωρητκό, συνεχίζει νά ἀποτελεῖ πρόκληση στίς Ἐκκλησίες μας καί ἀπαιτεῖ κάθε πιστή ἀνταπόκριση μέ ἀνανέωση καί στήν δραστηριότητα καί στήν ἐπικοινωνία.

    Αὐτή ἡ διερεύνηση τῆς ἐπανα-ἀποκατάστασης πλήρους κοινωνίας ἀνάμεσα σέ Καθολικούς καί Ὀρθοδόξους βεβαίως δέν ὁριοθετεῖται σέ θεολογικό διάλογο, ἀλλά εἶναι

   ἐπιτευκτέα μέσα ἀπό ἄλλα κανάλια ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

    Οἱ σχέσεις τρέφονται μέσα ἀπό ὅλες τίς αὐθεντικές χειρονομίες ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί ἐκτίμησης (Ρωμ, 12, 9). Τέτοιες ἐνέργειες
δείχνουν μία ἀπό κοινοῦ ἐμπιστοσύνη σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ ἴδιου μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί τήν πρόθεση νά μείνουμε μαζί ἐν ἀγάπῃ (Ἰωά. 15, 10). Αὐτή ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Γαλ. 5, 22) καί σημεῖον μίας γνησίας Χριστιανικῆς ζωῆς (Ἰωά. 13, 55).

    Ἐπιπρόσθετα, φυλάσσοντας τό ἕνα βάπτισμα μέ τό ὁποῖο ἔχουμε ἀναγεννηθεῖ καί τήν μία πίστη πού μᾶς ἀναζωοποίησε, καί μέ τό ἕνα Ἅγιο Πνεῦμα πού μᾶς ὁδηγεῖ (Ἐφ. 4, 4-5), ἡ προσέγγιση ἀναπτύσσεται καί ἐντείνεται κάθε φορά πού προσευχόμαστε ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον (Ἰακ. 5, 16) καί πού συμπροσευχόμαστε ὡς ἀδελφοί (Ματθ. 18, 19-20).

      Τέλος, ἡ σχέση μας φαίνεται νά εἶναι ὥριμη, ὅταν ὑπακούοντας στήν ἐντολή τοῦ Ἀναστημένου μας Χριστοῦ νά μαθητεύσουμε  τό Εὐαγγέλιο πᾶσᾳ τῆ κτίσει καί νά θεραπεύουμε τούς ἀρρώστους (Μαρκ. 16, 15-18), οἱ Καθολικοί καί οἱ Ὀρθόδοξοι ἐργάζονται μαζί προαναγγέλοντας τήν Νέα Ἐπαγγελία καί ὑπηρετῶντας τούς ἐνδεεῖς. Ἡ Καθολική Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχουν ἤδη ἐπιβιβαστεῖ  σέ αὐτό τό ὑποσχόμενο ταξίδι, πού πιστοποιεῖται ἀπό τίς ἀπό κοινοῦ πρωτοβουλίες. Εἶμαι πεπεισμένος ἐπίσης, πώς ἐπί τόπου ὅλοι ἐμεῖς βαθμηδόν θά ἐνδυναμώσουμε τόν καθημερινό διάλογο τῆς ἀγάπης καί ζωῆς σέ κοινά πνευματικά, ποιμαντικά, πολιτιστικά καί φιλανθρωπικά ἔργα.

     Πεφιλημένε ἀδελφέ ἐν Χριστῷ, μέ ὅσους εἶμαι δεμένος μέ εἰλικρινή καί ἀδελφική φιλία, αὐτές εἶναι μερικές ἀπό τίς ἐλπίδες καί τά αἰσθήματα πού γεμίζουν τήν καρδιά μου καί πού εὔχομαι νά μοιραστῶ μαζί σου σέ αὐτήν τήν χαρμόσυνη περίσταση. Ἑνωμένοι ἐν προσευχῇ στόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα, ἀνανεώνω σέ ἐσένα καί σέ ὅλους ὅσους παρίστανται τίς θερμότερες εὐχές μου καί ἀνταλλάσσω μαζί σου ἕναν ἱερό ἐναγκαλισμό ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

……………………………………..

Τό μήνυμα τοῦ Πάπα Φρασκίσκου στά ἀγγλικά, ἐδῶ: https://panorthodoxcemes.blogspot.com/2019/11/message-of-pope-francis-to-his-holiness.html

MESSAGE OF POPE FRANCIS TO HIS HOLINESS BARTHOLOMEW I ON THE OCCASION OF THE FEAST OF SAINT ANDREW, PATRON SAINT OF THE ECUMENICAL PATRIARCHATE

To Holiness Bartholomew
Archbishop of Constantinople
Ecumenical Patriarch

It is with great spiritual joy and in profound communion of faith and charity that I join the prayer of the Church of Constantinople in celebrating the feast of its holy patron, the Apostle Andrew, the first-called and brother of the Apostle Peter. My spiritual closeness is manifest once again this year with the presence of a delegation of the Church of Rome, to which I have entrusted the expression of my warmest greetings and best wishes to Your Holiness, to the members of the Holy Synod, to the clergy, monks and all the faithful gathered at the solemn Divine Liturgy in the Patriarchal Church of Saint George. Through the delegation, I convey the assurance of the unwavering intention of the Catholic Church, as well as my own, to continue in our commitment to working towards the re-establishment of full communion among the Christians of the East and the West.

This year marks the fortieth anniversary of the foundation of the Joint International Commission for Theological Dialogue between the Catholic Church and the Orthodox Church, jointly inaugurated by Patriarch Dimitrios I and Pope Saint John Paul II during the latter’s visit to the Phanar on the occasion of the feast of Saint Andrew. During these years the Joint International Commission has taken many significant steps forward. I convey, therefore, my heartfelt gratitude to all its past and current members for their dedicated commitment. In particular, I recall with gratitude Metropolitan Stylianos, who for many years was the Orthodox Co-Chair of the Commission, and who earlier this year died in the hope of the Resurrection promised to all those who have placed their trust in God. During his visit to the Phanar, Pope Saint John Paul II declared that “the question we should ask ourselves is not whether we can re-establish full communion, but rather whether we have the right to remain separated” (Address to His Holiness Dimitrios I, Saint George at the Phanar, 30 November 1979). This question, which is only seemingly rhetorical, continues to challenge our Churches and demands that all the faithful respond with a renewal of both attitude and conduct.

The search for the re-establishment of full communion among Catholics and Orthodox is certainly not confined to theological dialogue, but is also accomplished through other channels of ecclesial life. Our relations are nourished above all through authentic gestures of mutual respect and esteem (cf. Rom 12:9). Such actions show a shared fidelity to the word of our one Lord Jesus Christ, and the will to remain together in his love (cf. Jn 15:10). This charity is a fruit of the Holy Spirit (cf. Gal 5:22) and a mark of genuine Christian life (cf. Jn 13:35). Moreover, mindful of the one baptism in which we have been regenerated, of the one faith that enlivens us, and of the one Holy Spirit who guides us (cf. Eph 4:4-5), our closeness grows and intensifies each time that we pray for one another (cf. Jas 5:16) and pray together as brothers (cf. Matt 18:19-20). Finally, our relationship is seen to be mature when, obedient to the Risen Christ’s mandate to take the Gospel to all creatures and to heal the sick (cf. Mk 16:15-18), Catholics and Orthodox work together in proclaiming the Good News and in serving the needy. The Catholic Church and the Orthodox Church have already embarked upon this promising journey, as testified by our joint initiatives. I trust also that in local contexts all of us will increasingly strengthen the daily dialogue of love and life in shared spiritual, pastoral, cultural and charitable projects.

Beloved brother in Christ, to whom I am bound by a sincere and fraternal friendship, these are just some of the hopes and sentiments that fill my heart and that I wish to share with you on this joyous occasion. United in prayer to the Apostle Andrew, I renew to you and to all those present my warmest best wishes, and I exchange with you a holy embrace in Christ our Lord.

Franciscus

Πηγή