Ανάγκη συνειδητοποίησης περί απομακρύνσεως από την αίρεση του Οικουμενισμού, που μας μολύνει

Δημοσιεύουμε τμῆμα ἀπάντησης τοῦ «ἀνώνυμου Κ.» σὲ σχόλιο. Καὶ προβαίνουμε σὲ αὐτὴ τὴν δημοσίευση, πρὸς χάριν ὅσων ἔχουν τόσο πολὺ ἐπηρεασθεῖ ἀπὸ τὴν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (καὶ κάποιους γεροντάδες ποὺ τὸν πολεμοῦν μόνο μὲ λόγια, μὲ τὸν ἀποκληθέντα «χαρτοπόλεμο»), ὥστε παρὰ τὴν προσπάθεια νὰ βιώνουν τὴν Ὀρθοδοξία, κοινωνοῦν μὲ τὴν ἀκαθαρσία τῆς αἱρέσεως, καὶ νομίζουν ὅτι βρίσκονται στὸ στέρεο ἔδαφος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Ἡ θέση εἰδικότερα στὴν ὁποία ἀπαντᾶ ὁ σχολιογράφος εἶναι:

«Γιατί είναι επιβεβλημένη η ιδική μας παρέμβαση, (σ.σ. μὲ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, τὶς καταγγελίες, τὰ γραπτὰ κείμενα κ.λπ.) για να κατακριθεί και να αναθεματισθεί» ὁ ἤδη «αναθεματισμένος και αυτοκατάκριτος από την ίδια την αίρεση»; Δὲν ἀρκεῖ «το αρμόδιο όργανο της εκκλησίας πού θα τον καθαιρέσει... Μπορεί κάποιος να το υποκαταστήσει;».

Καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ «ἀνώνυμου Κ.» εἶναι ἡ ἑξῆς:

 «...Εμείς (σ.σ. μὲ τὸ νὰ προτρέπουμε στὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ὀρθόδοξης Πατερικῆς Παράδοσης) δεν καταδικάζουμε κανένα. Απλώς απομακρυνόμεθα από τον αιρετίζοντα, γιατί μεταδίδει μόλυνση, μας επηρεάζει ανεπαισθήτως και υπούλως και μας διαβρώνει την πίστη. Και φυσικά είναι καθήκον μας να ενημερώνουμε και όσους ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά, όπως εσύ από αγάπη ενδιαφέρεσαι για την δική μας σωτηρία.

Θα σου παραθέσω δυό πατερικά κείμενα από το βιβλίο του κ. Σημάτη (Η Πατερική Στάση στους Θεολογικούς Διαλόγους, 2008):

Σὲ ἐπιστολή του  ὁ Μ. Βασίλειος, ἀφοῦ τονίζει στὸν ἐπίσκοπο Πατρόφιλο, πὼς οἱ Κανόνες προστάζουν νὰ ἀποφεύγει ὁ πιστὸς τοὺς αἱρετικούς, καταλήγει: ἐὰν ἐσὺ κρίνεις τὴν κοινωνίαν μὲ κάποιους αἱρετικοὺς ὡς πρᾶγμα ἀδιάφορον, θὰ μᾶς συγχωρήσῃς, διότι (ἐμεῖς) δὲν δεχόμεθα νὰ ἀναμιχθῶμεν μὲ τὴν ζύμην τῶν ἑτεροδιδασκάλων.

Ὁ δὲ ἅγ. Ἐφραὶμ ὁ Σύρος (Περὶ μετανοίας καὶ κατανύξεως) γράφει: «Μηδέποτε συμφιλιάσῃς μετὰ αἱρετικῶν. Μὴ συμφάγῃς, μὴ συμπίῃς, μὴ συνοδοιπορήσῃς. Μὴ εἰσέλθῃς εἰς οἶκον αὐτῶν, μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν· πάντα γὰρ ὅσα εἰσίν, ἀκάθαρτα εἰσίν, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος, ὅτι τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. Ἀσφαλίζου οὖν τὴν ψυχήν σου, ἀγαπητέ. Μὴ συμφιλιάζῃς αἱρετικοῖς, ἵνα μὴ συγκοινωνήσῃς τῇ κοινωνίᾳ αὐτῶν· ὅτι γάρ, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, οὐκ ἔχουσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, οὐδὲ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὐδὲ ἐν τῷ μέλλοντι· δηλονότι οὐδὲ οἱ συμμιαινόμενοι αὐτοῖς· ἕκαστος γὰρ θερίσει ὃ ἔσπειρε».