Μοιάζουμε «Ώριμα φρούτα», έτοιμα να πέσουν στην αγκαλιά του Αντίχριστου!

Ἄλλη μιὰ διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε χθὲς Κυριακή, ἔξω ἀπὸ τὸ σταθμὸ τοῦ Μετρὸ τῆς Ἀκρόπολης, ἐναντίον τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη. «Τὸ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ φα­κέ­λω­μα, ἡ Κάρ­τα τοῦ Πο­λί­τη, τὰ τσίπ, τὸ πλα­στι­κὸ χρῆ­μα καὶ ἄλ­λες ἑ­ω­σφο­ρι­κὲς ἐ­πι­νο­ή­σεις γι­ὰ τὸν ἔ­λεγ­χο τῆς ζω­ῆς μας καὶ –κυ­ρί­ως– τὸν ἔ­λεγ­χο τῆς ψυ­χῆς μας» ἦρθε καὶ ἐπιβάλλεται.

Ἡ γεύση –ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν παρόντων πιστῶν– πικρή!

Ποῦ εἶναι οἱ χιλιάδες τῶν πιστῶν καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν ὑπογραφῶν ποὺ εἶχαν συγκεντρωθεῖ παλαιότερα μόνο καὶ μόνο γιὰ τὴν ἀπαλοιφὴ τοῦ θρησκεύματος; Ἤδη, καὶ τὸ θρήσκευμα ἔφυγε ἀπὸ τὶς ταυτότητες, καὶ τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα προχωρᾶ, ἀλλὰ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία, οἱ στὸ πρόσφατο παρελθὸν ἀντιδρῶντες ἀγωνιστικὰ ποιμένες, οἱ πιστοὶ (Νέου ἀλλὰ καὶ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου) ποὺ ἄλλοτε εἶχαν βροντερὴ παρουσία σὲ τέτοιες συγκεντρώσεις, παρέδωσαν τὰ ὅπλα!

Παρότι ἡ ἐξέλιξη τῆς τεχνολογίας δὲν ἀνακόπτεται, εἶναι πλέον ὁλοφάνερο ὅτι χρησιμοποιεῖται γιὰ τὸν ἔλεγχο τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου! Τὸ κακὸ ὀργανώνεται τέλεια, προχωρεῖ καὶ ἐπιβάλλεται ἀπρόσκοπτα. Καὶ οἱ Χριστιανοὶ στὴν πλειονότητά τους ἐκκοσμικεύθηκαν τόσο, διαμορφώθηκαν ἔτσι ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὴν Νέα Τάξη, ὥστε νὰ μὴν ἀντιδροῦν, νὰ μὴν ἀπαιτοῦν κάθε νέα τεχνολογικὴ ἐξέλιξη  νὰ  διασφαλίζει τὴν προσωπικὴ ἐλευθερία τῶν πολιτῶν.

Ἡ Ἀποκάλυψη μιλᾶ γιὰ τὸν Ἀντίχριστο καὶ τὸ σφράγισμα.

Οἱ σύγχρονοι πιστοί, ὅμως, ἀδιαφοροῦν γιὰ αὐτὴν τὴν ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ! Ὡσὰν νὰ μὴν τοὺς ἀφορᾶ! Νομίζουν ὅτι ἡ ἐξοικείωση μὲ τὸ πλαστικὸ χρῆμα καὶ τὶς διευκολύνσεις ποὺ αὐτὸ παρέχει, μόνο ὀφέλη μπορεῖ νὰ φέρει! Φαίνεται ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς, εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑποκύψουμε στὶς «διευκολύνσεις» ποὺ θὰ κάνει κάθε Ἀντίχριστη δύναμη, ὥστε νὰ πέσουμε στὶς παγίδες της καὶ νὰ τὸ δεχθοῦμε!

Ἀλήθεια! Εἴμαστε, ἄραγε, «ὥριμα φροῦτα» γιὰ νὰ πέσουμε στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Ἀντίχριστου!

Δημοσιεύουμε τὴν ὁμιλία τοῦ προέδρου τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» ποὺ ἔγινε στὴν συγκέντρωση.

Λαυ­ρέν­τι­ος Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο

Γι­ὰ τὴν πο­λι­τι­κὴ ἔκ­φρα­ση
τῆς Ρω­μῃ­ο­σύ­νης

Ὁ­μι­λί­α στὴν ὑ­παί­θρι­α συγ­κέν­τρω­ση κα­τὰ τοῦ ἠλ. φα­κε­λώ­μα­τος, τῆς Κάρ­τας τοῦ Πο­λί­τη,
τῶν c­h­i­ps, τοῦ πλα­στι­κοῦ χρή­μα­τος κ.λπ.,
Ἀ­θή­να 11 Ὀ­κτω­βρί­ου 2015, Σταθ­μὸς Ἀ­κρο­πό­λε­ως (Με­τρό)

Ἀ­γα­πη­τοὶ ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φοί, σᾶς με­τα­φέ­ρω τὸν ἀ­δελ­φι­κὸ καὶ ἀ­γω­νι­στι­κὸ χαι­ρε­τι­σμὸ τῆς Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος», μέ­λη τῆς ὁ­ποί­ας ἀ­πὸ δι­ά­φο­ρα μέ­ρη τῆς Ἑλ­λά­δος πα­ρευ­ρί­σκον­ται ἐ­δῶ.

Εὐ­χα­ρι­στῶ τοὺς δι­ορ­γα­νω­τὲς γι­ὰ τὴν πρό­σκλη­σή τους νὰ πα­ρευ­ρε­θῶ καὶ νὰ μι­λή­σω στὴν ἀ­πο­ψι­νὴ συγ­κέν­τρω­ση.

(α) Ἡ ἐ­πι­βου­λὴ κα­τὰ τῆς Ἁ­γί­ας Ὀρ­θο­δο­ξί­ας μας καὶ ἡ ἐ­πι­βου­λὴ κα­τὰ τῆς Ἑλ­λη­νί­δος Πα­τρί­δος μας εἶ­ναι σχε­δι­α­σμοὶ καὶ στό­χοι τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας.

Ἐ­πι­βάλ­λον­ται ἀ­πὸ τὴν ἑ­ω­σφο­ρι­κὴ Νέ­α Ἐ­πο­χὴ μὲ τὴν Παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση καὶ τὴ Νέ­α Τά­ξη Πραγ­μά­των στὸν κό­σμο.

Ἐ­φαρ­μό­ζον­ται ἀ­πὸ τὴ Μα­σω­νί­α καὶ τοὺς ποι­κί­λους ―φα­νε­ροὺς καὶ μυ­στι­κούς― νε­ο­ε­πο­χί­τι­κους μη­χα­νι­σμούς: μὲ τὴν παγ­κό­σμι­α Κυ­βέρ­νη­ση καὶ Δι­α­κυ­βέρ­νη­ση, μὲ τὴν παγ­κό­σμι­α Οἰ­κο­νο­μί­α, μὲ τὴν Παν­θρη­σκεί­α τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου.

Τό­σο ἡ πα­ναί­ρε­ση τοῦ συγ­κρη­τι­στι­κοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ὅ­σο καὶ οἱ πο­λι­τι­κές, οἰ­κο­νο­μι­κές, γε­ω­στρα­τη­γι­κὲς καὶ γε­ω­πο­λι­τι­κὲς ἐ­πεμ­βά­σεις σὲ ὅ­λες τὶς χῶ­ρες τοῦ κό­σμου ―καὶ ἰ­δι­αι­τέ­ρως στὴν Πα­τρί­δα μας― ὄ­χι μό­νον ἐκ­πο­ρεύ­ον­ται ἀ­πὸ τὴν σι­ω­νι­στι­κὴ Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­α, ἀλ­λὰ καὶ ἀ­πο­τε­λοῦν ἑ­νι­αῖ­ο καὶ ἀ­δι­α­χώ­ρι­στο σύ­νο­λο, ποὺ ἀ­φο­ρᾶ ταυ­τό­χρο­να καὶ συν­δυ­α­στι­κὰ στὴν Πί­στη μας καὶ στὴν Πο­λι­τι­κή· μὲ τὴν ὁ­ποί­α προσ­δι­ο­ρί­ζον­ται τὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο, τὰ ὅ­ρι­α καὶ ὁ τρό­πος τῆς ζω­ῆς μας στὸ κοι­νω­νι­κὸ ἐ­πί­πε­δο καὶ τῆς λα­τρεί­ας μας στὸ θρη­σκευ­τι­κὸ ἐ­πί­πε­δο.

Αὐ­τὸν τὸν σκο­πὸ ὑ­πη­ρε­τοῦν τὸ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ φα­κέ­λω­μα, ἡ Κάρ­τα τοῦ Πο­λί­τη, τὰ τσίπ, τὸ πλα­στι­κὸ χρῆ­μα καὶ ἄλ­λες ἑ­ω­σφο­ρι­κὲς ἐ­πι­νο­ή­σεις γι­ὰ τὸν ἔ­λεγ­χο τῆς ζω­ῆς μας καὶ ―κυ­ρί­ως― τὸν ἔ­λεγ­χο τῆς ψυ­χῆς μας!­.­..

(β) Στὰ πλαί­σι­α τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας καὶ γιὰ ὅσους ὑποκύψουν σ’ αὐτήν:

Ἀ­κυ­ρώ­νε­ται ἡ με­γί­στη δω­ρε­ὰ τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ Θε­οῦ μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ πρὸς τὸ πλά­σμα Του: ἡ ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ προ­σώ­που καὶ τὸ

αὐ­τε­ξού­σι­ο τῆς συ­νει­δή­σε­ως· δη­λα­δὴ ἡ εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ, ποὺ ὁ Ἴ­δι­ος ἀ­πο­τύ­πω­σε στὰ πρό­σω­πά μας.

Ἀ­κυ­ρώ­νε­ται ἡ δυ­να­τό­τη­τα τῆς σω­τη­ρί­ας μας, ἐ­φό­σον χω­ρὶς τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ προ­σώ­που μας καὶ τὸ αὐ­τε­ξού­σι­ο τῆς συ­νει­δή­σε­ώς μας δὲν μπο­ροῦ­με νὰ γί­νου­με κα­τὰ χά­ριν θε­οί· ποὺ εἶ­ναι ἡ ἐ­πι­θυ­μί­α τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ ὁ σκο­πὸς τῆς δη­μι­ουρ­γί­ας Του.

Ἀ­κυ­ρώ­νε­ται ἡ σάρ­κω­ση τοῦ Υἱ­οῦ καὶ Λό­γου τοῦ Θε­οῦ, ἡ πρώ­τη ἔ­λευ­ση τοῦ Θε­αν­θρώ­που Χρι­στοῦ στὴ γῆ, ἡ δι­δα­σκα­λί­α Του, τὸ πά­θος Του, ἡ σταύ­ρω­σή Του καὶ ἡ ἀ­νά­στα­σή Του, ποὺ πραγ­μα­το­ποι­οῦν­ται ὥ­στε νὰ μᾶς ἀ­πο­σπά­σει ἀ­πὸ τὴν κυ­ρι­αρ­χί­α τοῦ Σα­τα­νᾶ καὶ γι­ὰ νὰ μᾶς δώ­σει τὴν εὐ­και­ρί­α τῆς με­τα­νοί­ας μας, τῆς ἐ­πι­στρο­φῆς μας καὶ τῆς σω­τη­ρί­ας μας εἰς τὴν βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ, ἐφ’ ὅσον ἀπὸ τοὺς Παγκοσμιοποιητὲς σχετικοποιεῖται ἡ Μοναδικότητα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ...

Ἐν τέ­λει στὰ πλαί­σι­α τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας ―ποὺ ἀ­νεμ­πό­δι­στα καὶ χω­ρὶς ἀν­τι­στά­σεις πλέ­ον μᾶς ἐ­πι­βάλ­λε­ται― ἡ ἐ­πι­θυ­μί­α τοῦ Θε­οῦ καὶ ἡ ἐλ­πί­δα τοῦ ἀν­θρώ­που μα­ται­ώ­νον­ται.

(γ) Ὡς ἐκ τού­του πρέ­πει νὰ ἀν­τι­λη­φθοῦ­με ὅ­τι τὸ ἐν­δι­α­φέ­ρον μας γι­ὰ τὴν πο­λι­τι­κὴ καὶ ἡ συμ­με­το­χή μας στὰ πο­λι­τι­κὰ δρώ­με­να, δη­λα­δὴ ὁ ἐ­νερ­γὸς ρό­λος μας ὡς ὀρ­θο­δό­ξων χρι­στι­α­νῶν καὶ ἑλ­λή­νων πο­λι­τῶν εἶ­ναι εὔ­λο­γος καὶ ἀ­πα­ραί­τη­τος καὶ ἐ­πι­βαλ­λό­με­νος.

Ἡ ἀ­θε­ΐ­α, ἡ μα­σω­νι­κὴ ἐ­πιρ­ρο­ή, ἡ ἰ­δι­ο­τέ­λει­α, ὁ ἐ­ξω­νι­σμός, ὁ δω­σι­λο­γι­σμὸς καὶ ἡ ἐν γέ­νει κα­τάν­τι­α τῶν πο­λι­τι­κῶν ὡς προ­σώ­πων καὶ τῶν πο­λι­τι­κῶν φο­ρέ­ων ὡς πο­λι­τι­κοῦ συ­στή­μα­τος, ἐ­ξη­γοῦν τὴν ἐν πολ­λοῖς ἀν­τι­πά­θει­α πρὸς τὴν πο­λι­τι­κὴ καὶ τὴν ἀ­πο­μά­κρυν­ση ἀ­πὸ αὐ­τὴν τῶν συ­νε­πῶν ὀρ­θο­δό­ξων χρι­στι­α­νῶν.

Ἀλ­λὰ αὐ­τὸ δὲν εἶ­ναι συ­νε­τό. Εἶ­ναι μέ­γι­στο λά­θος!

Κι ἐ­δῶ ἔ­χου­με ἕ­να ὀ­ξύ­μο­ρον σχῆ­μα: κα­ταγ­γέλ­λου­με τοὺς ἀν­τι­χρί­στους πο­λι­τι­κούς, δι­ό­τι δὲν ἐ­νερ­γοῦν κα­τὰ Χρι­στόν· κι ἐ­μεῖς, ποὺ προ­σπα­θοῦ­με νὰ εἴ­μα­στε κα­τὰ Χρι­στόν, ἀ­πέ­χου­με ἀ­πὸ τὴν πο­λι­τι­κή. Κι ἀ­κό­μη χει­ρό­τε­ρα: εἴ­τε ψη­φί­ζου­με τοὺς πο­λι­τι­κοὺς ποὺ κα­ταγ­γέλ­λου­με εἴ­τε ἀ­πέ­χου­με ἀ­πὸ τὶς ἐ­κλο­γές, ἐμ­μέ­σως ἐ­νι­σχύ­ον­τάς τους!

Ἐ­ὰν ἐ­μεῖς οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι χρι­στι­α­νοὶ τῇ πί­στῃ καὶ ἕλ­λη­νες τῷ φρονήματι δὲν ἀ­να­λά­βου­με τὶς εὐ­θύ­νες μας ὡς πο­λί­τες, ὥ­στε νὰ δι­α­μορ­φώ­σου­με καὶ νὰ ἐ­φαρ­μό­σου­με τὶς πο­λι­τι­κὲς προ­ϋ­πο­θέ­σεις τῆς κα­τὰ Χρι­στὸν ζω­ῆς, ποι­οί θὰ τὸ κά­νουν γι­ὰ λο­γα­ρι­α­σμό μας;

Ὅ­λοι γνω­ρί­ζου­με ὅ­τι Κα­νείς! δὲν θὰ τὸ κά­νει.

Μή­πως ἡ πα­ναι­ρε­τι­κὴ «ἐκ­κλη­σί­α» τῶν Δε­σπο­το­κρα­τῶν; Ὄ­χι!

Μή­πως οἱ δυ­τι­κό­πλη­κτοι καὶ δυ­τι­κό­τρο­ποι δι­α­νο­ού­με­νοι τοῦ «Δι­α­φω­τι­σμοῦ»; Πο­τέ!

Μή­πως οἱ μα­σῶ­νοι καὶ οἱ ἐ­λεγ­χό­με­νοι ἀ­πὸ αὐ­τοὺς πο­λι­τι­κοί, δι­οι­κη­τι­κοί, οἰ­κο­νο­μι­κοί, κοι­νω­νι­κοὶ πα­ρά­γον­τες; Ἀ­δύ­να­τον!

Ἐ­μεῖς οἱ ὀρ­θό­δο­ξοι χρι­στι­α­νοί, τὰ συ­νε­τὰ καὶ συ­νε­πῆ μέ­λη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ στρα­τευ­ο­μέ­νη ἐ­πὶ γῆς Ἐκ­κλη­σί­α Του, κα­λού­με­θα νὰ δι­α­φεν­τεύ­σου­με τὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τα τῆς Πί­στε­ώς μας, τὴν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α τῆς Πα­τρί­δος μας, τὴν δι­και­ο­σύ­νη τῆς Κοι­νω­νί­ας μας, τὴν «συ­νό­και­ρη τοῦ κό­σμου» Ρω­μῃ­ο­σύ­νη μας!­.­..

Καὶ γι­ὰ νὰ τὰ ἐ­πι­τύ­χου­με αὐ­τὰ πρέ­πει ὡς ὀρ­θό­δο­ξοι χρι­στι­α­νοὶ καὶ ὡς ἕλ­λη­νες πο­λί­τες νὰ συμ­με­τά­σχου­με στὰ πο­λι­τι­κὰ δρώ­με­να καὶ νὰ ἀ­πο­δυ­θοῦ­με σὲ ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ω­τι­κὸ ἀ­γῶ­να κα­τὰ τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς παγ­κο­σμι­ο­κρα­τι­κῆς κα­το­χῆς, ὑ­πὸ τὴν ὁ­ποί­α τε­λεῖ ἡ Πα­τρί­δα μας, οἰ­κει­ο­θε­λῶς ἐν­δί­δον­τας στὸν ἑ­ω­σφο­ρι­κὸ νε­ο­να­ζι­στι­κὸ γερ­μα­νι­κὸ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμό!

(ε) Γέ­ρον­τες καὶ πνευ­μα­τι­κοὶ μᾶς συ­νι­στοῦν προ­σευ­χὴ καὶ ὑ­πο­τα­γή. Μᾶς ἀ­πο­τρέ­πουν ἀ­πὸ τὴν πο­λι­τι­κὴ πρά­ξη καὶ ἀ­πὸ τὴν ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὴ δρά­ση. Ἐ­νί­ο­τε ἀ­νοι­κτὰ μᾶς συμ­βου­λεύ­ουν καὶ μᾶς πει­θα­ναγ­κά­ζουν μὲ τὴν «αὐ­θεν­τί­α» τους νὰ ὑ­πο­στη­ρί­ξου­με δω­σι­λό­γους πο­λι­τι­κοὺς καὶ ἀν­τί­χρι­στα κόμ­μα­τα. Μᾶς δι­α­βε­βαι­ώ­νουν δὲ ὅ­τι θὰ οἰ­κο­νο­μή­σει τὰ πράγ­μα­τα ὁ Θε­ός.

Ἀλ­λὰ πα­ρα­θε­ω­ροῦν τὴν κο­ρυ­φαί­α ἀ­λή­θει­α: ὅ­τι ὁ Κύ­ρι­ος, ἀ­πο­τυ­πώ­νον­τας τὴν εἰ­κό­να Του στὰ πρό­σω­πά μας, μᾶς δω­ρε­ο­δό­τη­σε μὲ τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α καὶ τὸ αὐ­τε­ξού­σι­ο. Αὐ­τὸ ση­μαί­νει ὅ­τι χω­ρὶς τὴ δι­κή μας πρά­ξη καὶ δρά­ση ―βε­βαί­ως μὲ τὴν ἐ­πί­κλη­ση τῆς φω­τί­σε­ώς μας ἀ­πὸ τὸ Ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα καὶ τῆς εὐ­λο­γί­ας τοῦ Κυ­ρί­ου γι­ὰ τὴν ἐ­πι­τυ­χί­α τῶν ἀ­γώ­νων μας― ἡ χά­ρις τοῦ Θε­οῦ δὲν ἐ­νερ­γο­ποι­εῖ­ται, ὅ­ση προ­σευ­χὴ κι ἂν κά­νου­με, πα­ρα­μέ­νον­τες ὅ­μως ἄ­πρα­γοι.

Ὁ Θε­ὸς σέ­βε­ται ―καὶ εἶ­ναι ὁ μό­νος ποὺ σέ­βε­ται ἀ­πο­λύ­τως― τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α καὶ τὸ αὐ­τε­ξού­σι­ο ποὺ ὁ Ἴ­δι­ος μᾶς πα­ρε­χώ­ρη­σε. Χω­ρὶς τὴ θέ­λη­σή μας καὶ τὴ συμ­με­το­χή μας δὲν πα­ρεμ­βαί­νει!­!!

Γέ­ρον­τες καὶ πνευ­μα­τι­κοὶ ―κι­νού­με­νοι στὰ ἐ­ξου­σι­ο­λα­γνι­κὰ καὶ αἱ­ρε­τι­κὰ πλαί­σι­α τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας― δὲν μᾶς παι­δα­γω­γοῦν ὡς ὀρ­θο­δό­ξους χρι­στι­α­νούς· δη­λα­δὴ ἀ­γω­νι­στὲς ὑ­πὲρ τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ­μο­λο­γη­τὲς καὶ ἀ­πο­στό­λους τῆς Πί­στε­ώς μας. Μᾶς θέ­λουν «χρι­στι­α­νού­λη­δες», ὑ­πά­κου­ους στοὺς Δε­σπό­τες καὶ στοὺς Γέ­ρον­τες, ἀλ­λὰ καὶ ὀ­λι­γω­ροῦν­τες στὸ ἱ. Εὐ­αγ­γέ­λι­ο, στὴν ἱ. Πα­ρά­δο­ση, στὴν ἁ­γι­ο­Πα­τε­ρι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α!­.­.. Μᾶς θέ­λουν αἱ­ρε­τι­κοὺς καὶ οἰ­κου­με­νι­στές, ὑ­πο­τε­λεῖς στὴν σι­ω­νι­στι­κὴ Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­α καὶ στὸν Ἀν­τί­χρι­στο, ὅ­πως οἱ ἴ­δι­οι ἔ­χουν ὁ­μώ­σει καὶ ἔ­χουν πρά­ξει!­!!

Ἀλ­λὰ ἡ Πα­ρά­δο­ση τῆς Ρω­μῃ­ο­σύ­νης μας εἶ­ναι δι­α­φο­ρε­τι­κὴ ἀ­πὸ αὐ­τὰ εἰς τὰ ὁ­ποῖ­α μᾶς πει­θα­ναγ­κά­ζουν οἱ αἱ­ρε­τί­ζον­τες Γέ­ρον­τες καὶ πνευ­μα­τι­κοί.

Οἱ Μάρ­τυ­ρες τῆς Πί­στε­ώς μας ―εἰς τὸ αἷ­μα τῶν ὁ­ποί­ων θε­με­λι­ώ­θη­κε καὶ οἰ­κο­δο­μή­θη­κε ἡ Ἐκ­κλη­σί­α Του― κα­τὰ τὸ μαρ­τύ­ρι­ό τους προ­έ­βαι­ναν σὲ μί­αν κο­ρυ­φαί­α καὶ βα­θύ­τα­τα πο­λι­τι­κὴ πρά­ξη. Ἡ ἄρ­νη­σή τους νὰ προ­σκυ­νή­σουν τοὺς ψεύ­τι­κους θε­οὺς καὶ τὰ εἴ­δω­λα ὁ­μο­λο­γών­τας Χρι­στὸ εἶ­χε αὐ­τό­χρη­μα καὶ πο­λι­τι­κὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο, δι­ό­τι ἡ ἐ­πι­μο­νὴ τῶν εἰ­δω­λο­λα­τρῶν εἶ­χε κυ­ρί­ως πο­λι­τι­κὸ στό­χο.

Ἡ ἀ­πο­δο­χὴ τῶν ψεύ­τι­κων θε­ῶν τους ―προ­ε­ξάρ­χον­τες τῶν ὁ­ποί­ων ἦ­σαν οἱ θε­ο­ποι­η­μέ­νοι αὐ­το­κρά­το­ρες― μὲ τὴν προ­σκύ­νη­ση ἀ­πὸ τοὺς ρω­μαί­ους πο­λί­τες, σή­μαι­νε νο­μι­μο­φρο­σύ­νη, ἀ­να­γνώ­ρι­ση τοῦ πο­λι­τι­κοῦ κα­τε­στη­μέ­νου καὶ ὑ­πο­τα­γὴ σὲ αὐ­τό.

Ἡ ἄρ­νη­ση σή­μαι­νε πο­λι­τι­κὴ ἀ­νυ­πα­κο­ὴ καὶ ἀν­ταρ­σί­α.

Οἱ χρι­στι­α­νοὶ ποὺ πί­στευ­αν στὸν ἕ­ναν καὶ ἀ­λη­θι­νὸ Τρι­α­δι­κὸ Θε­ὸ ―ἀρ­νού­με­νοι τὴν προ­σκύ­νη­ση τῶν ψευ­το­θε­ῶν-αὐ­το­κρα­τό­ρων― προ­έ­βαι­ναν σὲ πο­λι­τι­κὴ ἀ­νυ­πα­κο­ή, σὲ ἀν­ταρ­σί­α· γι’ αὐ­τὸ κι ἐ­τι­μω­ροῦν­το ἀ­νε­λέ­η­τα ―κυ­ρί­ως πα­ρα­δειγ­μα­τι­κά.

Στὴν αὐ­το­κρα­το­ρί­α ―ὅ­που ἐ­πι­κρα­τοῦ­σε ὁ Συγ­κρη­τι­σμὸς καὶ κα­θέ­νας πί­στευ­ε ὅ,τι ἤ­θε­λε, ἀρ­κεῖ νὰ προ­σκυ­νοῦ­σε τοὺς κα­τε­στη­μέ­νους θε­οὺς καὶ ἰ­δι­αι­τέ­ρως τοὺς θε­ο­ποι­η­μέ­νους αὐ­το­κρά­το­ρες― ὁ δι­ωγ­μὸς τῶν χρι­στι­α­νῶν ―ἐ­πει­δὴ ὁ­μο­λο­γοῦ­σαν τὴν πί­στη τους καὶ τὴν ὑ­πα­κο­ή τους στὸν Χρι­στό― εἶ­χε κυ­ρί­ως πο­λι­τι­κὸ πε­ρι­ε­χό­με­νο γι­ὰ τοὺς δι­ῶ­κτες τους.

Καὶ αὐ­τὸ στα­μά­τη­σε μὲ μί­α πο­λι­τι­κὴ πρά­ξη: τὸ Δι­ά­ταγ­μα πε­ρὶ ἀ­νε­ξι­θρη­σκεί­ας τοῦ Με­δι­­όλανου μὲ πρω­το­βου­λί­α τοῦ Μ. Κων­σταν­τί­νου, ἀ­νοί­γον­τας τὸν δρό­μο γι­ὰ τὴν ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ ὡς ἐ­πι­κρα­τού­σης θρη­σκεί­ας στὴν Αὐ­το­κρα­το­ρί­α!­.­..

Ὑ­πάρ­χουν πά­ρα πολ­λὲς ἀ­κό­μη ἀ­να­φο­ρὲς καὶ πα­ρα­δείγ­μα­τα γι­ὰ τὴν δογ­μα­τι­κὴ καὶ ἱ­στο­ρι­κὴ νο­μι­μό­τη­τα τῆς κα­τὰ Χρι­στὸν συμ­με­το­χῆς τῶν χρι­στι­α­νῶν στὰ πο­λι­τι­κὰ δρώ­με­να καὶ στοὺς ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κοὺς ἀ­γῶ­νες. Ἅ­γι­οι καὶ θε­ο­φό­ροι Πα­τέ­ρες ―ὅ­πως λ.χ. ὁ Θε­ο­φύ­λα­κτος ἀρ­χι­επ. Βουλ­γα­ρί­ας καὶ ὁ Μέ­γας Φώ­τι­ος― ἀλ­λὰ καὶ πλεῖ­στοι ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοὶ συγ­γρα­φεῖς ―ὅ­πως λ.χ. Θε­ό­δου­λος ὁ Μά­γι­στρος, Ἀ­γα­πη­τὸς ὁ Δι­ά­κο­νος, Νι­κη­φό­ρος Βλεμ­μί­δης― ἔ­χουν γρά­ψει ση­μαν­τι­κὰ ἔρ­γα, κυ­ρί­ως ὡς ἐ­πι­στο­λὲς πρὸς ἡ­γε­μό­νες, γι­ὰ τὸ πῶς πρέ­πει νὰ ἀ­σκεῖ­ται ἡ κα­τὰ Χρι­στὸν πο­λι­τι­κὴ καὶ ἡ δι­οί­κη­ση τῶν κρα­τῶν καὶ τῶν κοι­νω­νι­ῶν. Ὁ δὲ ἅ­γι­ος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Χρυ­σό­στο­μος δι­ώ­χθη­κε ἀ­πη­νῶς γι­ὰ τοὺς ἀ­γῶ­νες του ὑ­πὲρ τῆς κοι­νω­νι­κῆς δι­και­ο­σύ­νης.­..

Ἀ­γα­πη­τοὶ ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φοί, καὶ ἀ­πὸ τοῦ βή­μα­τος αὐ­τοῦ κα­λῶ τοὺς προ­έ­δρους καὶ τὰ δι­οι­κη­τι­κὰ συμ­βού­λι­α τῶν ὀρ­θο­δό­ξων σω­μα­τεί­ων ποὺ προ­χώ­ρη­σαν στὴν Ἀ­πο­τεί­χι­ση ἀ­πὸ αἱ­ρε­τι­κοὺς καὶ αἱ­ρε­τί­ζον­τες ἐ­πι­σκό­πους ―ἀλ­λὰ καὶ κά­θε ὀρ­θό­δο­ξο χρι­στι­α­νό― νὰ συ­ναν­τη­θοῦ­με καὶ (παράλληλα μὲ τὸν ἀγώνα κατὰ τῆς Παναιρέσεως) νὰ ξε­κι­νή­σου­με μί­α δι­α­δι­κα­σί­α ἀ­να­ζη­τή­σε­ως τοῦ τρό­που καὶ τῶν μέ­σων τοῦ με­τα­ξύ μας συν­το­νι­σμοῦ, ὥ­στε ―μὲ τὴ χά­ρη τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ Θε­οῦ μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, δι­ὰ πρε­σβει­ῶν τῆς Ὑ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου καὶ δι’ εὐ­χῶν τῶν ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν― νὰ φθά­σου­με εἰς τὴν πο­λι­τι­κὴ ἔκ­φρα­ση τῆς Ρω­μῃ­ο­σύ­νης μας.

Εὐχαριστῶ.