Η Πανθρησκειακή οικουμενιστική γραμμή Βαρθολομαίου εφαρμόζεται με συνέπεια!

Γιὰ ἄλλη μιὰ φορά:

Ἡ νέα Ἐκκλησία εἶναι ἐδῶ!!!

π. Απ. Μαλαμούσης:

Πολεμάμε με τον ιμάμη ξενοφοβία και ρατσισμό

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ

ΜΟΝΑΧΟ -ΑΠΟΣΤΟΛΗ. O ιερέας Απόστολος Μαλαμούσης και ο ιμάμης Βενιαμίν Ιντριτς είναι δύο καλοί φίλοι και όχι μόνο: σε δύσκολες εποχές έχουν συστρατευθεί εναντίον του θρησκευτικού φανατισμού και υπέρ της αρμονικής συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων στον τόπο όπου ζουν, τη Βαυαρία. Ο πατήρ Απόστολος, αρχιερατικός επίτροπος στη Βαυαρία, ανταποκρίνεται δίχως αναστολές στις προσκλήσεις του ιμάμη να παραστεί σε θρησκευτικές εκδηλώσεις των μουσουλμάνων και ο Ιντριτς, με καταγωγή από τα Σκόπια, δεν διστάζει να περάσει το κατώφλι της ορθόδοξης Εκκλησίας του Μονάχου. Οι δυο τους, δε, παίρνουν ενεργά μέρος και μάλιστα στην πρώτη γραμμή, σε συγκεντρώσεις και πορείες εναντίον του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της τρομοκρατίας.

«Ερχονται αυτοί, πάμε εμείς, έτσι γίνεται» λέει στην «Κ» ο δραστήριος ιερωμένος. Τούτη την εποχή ο πατήρ Απόστολος βοηθάει τον θρησκευτικό ηγέτη των μουσουλμάνων να χτίσει ένα μεγάλο τζαμί και μουσουλμανικό κέντρο στο Μόναχο, συμμετέχοντας μάλιστα, με έγκριση του μητροπολίτη Γερμανίας κ. Αυγουστίνου, μαζί με άλλες εξέχουσες προσωπικότητες της Βαυαρίας στο ανώτατο ιδρυτικό συμβούλιο του τεμένους!

Ἀπὸ πρόσφατη Πανθρησκειακὴ ἐκδήλωση στὸ Μόναχο!

– Τι δουλειά έχετε εσείς ένας χριστιανός παπάς στα τζαμιά και να τρέχετε να βοηθάτε για να χτίζονται τεμένη; Μια τέτοια πρωτοβουλία στην Ελλάδα θα ήταν μάλλον αδιανόητη για έναν ιερωμένο.
– Εμείς εδώ καλλιεργούμε τις διαθρησκειακές και διεκκλησιαστικές σχέσεις. Εχω πολύ καλές επαφές με τους καθολικούς, τους ευαγγελικούς, όπως και με ανθρώπους που ανήκουν σε διάφορα θρησκεύματα, όπως ο

ιουδαϊσμός, ο βουδισμός κ.λπ. Μέχρι σήμερα τα αυτοσχέδια τζαμιά που έχουν οι μουσουλμάνοι εδώ στο Μόναχο είναι στις «πίσω αυλές» σπιτιών, όπου κανείς δεν ξέρει τι γίνεται εκεί πέρα. Υπάρχει ένα μικρό τζαμί στην άκρη του Μονάχου αλλά δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες των μουσουλμάνων. Γι’ αυτό είπαμε σε συνεργασία και με τις πολιτικές και δημοτικές αρχές να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να ασκούν με αξιοπρέπεια τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Μπορούμε έτσι να ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται και να καλλιεργούμε τον διαθρησκευτικό διάλογο επί ίσοις όροις. Θέλουμε να βοηθήσουμε τους μουσουλμάνους να έχουν τη δυνατότητα όχι στα κρυφά αλλά δημόσια να εκφράσουν τα πιστεύω τους, τις απόψεις τους και εμείς θα έχουμε έναν ανοιχτό διάλογο μαζί τους. Το βρίσκω λοιπόν πάρα πολύ σοβαρό και σωστό να συμμετέχω σε μια τέτοια διαδικασία.

– Οπως γνωρίζετε στην Ελλάδα η ιεραρχία δεν πετάει το «καλημαύχι» της στην ιδέα ανέγερσης τζαμιού στην Αθήνα. Τι λέτε γι’ αυτό;
– Το να γίνει ένα τζαμί είναι απαραίτητο, τώρα μπορεί να συζητήσει κανείς για τον χώρο όπου θα  κτιστεί. Εκεί θα πρέπει να βρεις κάποια λύση. Σίγουρα όμως χρειαζόμαστε και στην Ελλάδα έναν χώρο συνάθροισης και διαλόγου, επίσημο χώρο. Και νομίζω ότι ένα τζαμί με σωστές προδιαγραφές και με μια καλή παρουσίαση θα βοηθήσει στην καλή συμβίωση Ελλήνων χριστιανών και μουσουλμάνων.

– Και ο Αγιος Θεσσαλονίκης αντιτίθεται στην ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Πώς το σχολιάζετε;

– Εμένα με προβλημάτισε αυτό που είπε ότι αν ανοίξουν οι Τούρκοι τη Θεολογική σχολή της Χάλκης τότε συζητάμε. Δεν μου άρεσε αυτή η αντιδιαστολή. Διότι άλλο είναι η Χάλκη που πρέπει να ανοίξει και όλοι μας προσευχόμαστε γι’ αυτό και άλλο η ίδρυση ενός μουσουλμανικού κέντρου στο οποίο θα μπορεί να αναπτυχθεί διάλογος και σε επιστημονικό επίπεδο. Δεν με βρίσκει λοιπόν σύμφωνο η επιχειρηματολογία του.

– Κατά τη γνώμη σας μπορεί να «ταιριάξει» η ορθόδοξη χριστιανική θεολογία με το ισλάμ;

– Οχι. Για μας όμως δεν είναι μόνο η θεολογία, είναι η καθημερινή πράξη. Ζουν στο Μόναχο εξήντα χιλιάδες Τούρκοι και αν βάλεις και τους μουσουλμάνους άλλων εθνοτήτων ξεπερνούν τους ογδόντα χιλιάδες. Με αυτούς πρέπει να συμβιώσουμε γι’ αυτό και οι κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις έχουν για μας μεγάλη σημασία. Γιατί δεν θέλουμε ακρότητες, δεν θέλουμε αντιπερισπασμούς, δεν θέλουμε αντιπαλότητες, θέλουμε και εμείς και τα παιδιά μας να ζήσουμε ήρεμα και ειρηνικά στα επόμενα χρόνια γι’ αυτό και καλλιεργούμε τον διάλογο. Ο θεολογικός διάλογος είναι κάτι άλλο. Μπορεί να συνεχιστεί και τα επόμενα εκατό και διακόσια χρόνια, αλλά η ζωή μας κυλάει εδώ και τώρα...

Πηγή