Δύο μέτρα και δύο σταθμά για τον μητροπολίτη Γλυφάδας!

Ο Γλυφάδας,   ο Χρυσόστομος Σμύρνης, ο π. Θεόδωρος Ζήσης
καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας
ὡς …λάστιχο κατὰ τὸ συμφέρον!

Ἡ υποκρισία περισσεύει τελευταῖα σὲ πολλοὺς Μητροπολίτες, τοὺς ὁποίους οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» ἔχουν ὡς μπροστάρηδες στὸν χαρτοπόλεμο ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν!

Συγκεκριμένα:

1. Καὶ ὁ μητροπολίτης Γλυφάδας συντάσσεται μὲ τοὺς κληρικοὺς ἐκείνους ποὺ δηλώνουν ὅτι, ἂν ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος νομιμοποιήσει, δώσει ἐκκλησιαστικὴ νομιμότητα στὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ, δὲν θὰ τὶς ἀποδεχθεῖ.

Καὶ τὸν ρωτᾶμε: Γιατί, Σεβασμιώτατε; Γιατὶ θὰ ἀρνηθεῖτε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας; Δὲν φοβάσθε μήπως ἔτσι βρεθεῖτε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὡς ἀνυπάκουος στὴν ἀπόφαση τῆς μητέρας Ἐκκλησίας;

2. Ὁ μητροπολίτης Γλυφάδας σήμερα ἐξέδωσε μιὰ δονκιχωτικὴ ἀνακοίνωση, διὰ τῆς ὁποίας θεωρεῖ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ τὴν ἀπόφαση τῆς Δ. Ἱ. Συνόδου περὶ τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα στὴν Λέσβο καὶ ζητεῖ νὰ ἀναβληθεῖ ἡ …ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα, μέχρι νὰ συγκληθεῖ ἡ Ἱεραρχία γιὰ νὰ ἀποφασίσει(!!!) «ἐπειδή θεωρεῖ πώς οἱ Ἀποφάσεις τῆς Δ.Ι.Σ. εἶναι μείζονος σημασίας»! («Να αναβληθεί η επίσκεψη του Πάπα ζητά ο Μητροπολίτης Γλυφάδας» ἐδῶ).

Ὤ τῆς ὑποκρισίας! Ὥστε λοιπόν, Σεβασμιώτατε Γλυφάδας, ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ διαγράφετε ἀποφάσεις Συνόδων Πανορθοδόξων, μπορεῖτε νὰ μὴν ἀποδέχεσθε τὴν ἀπόφαση τῆς Δ. Ἱ. Συνόδου περὶ ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα, καὶ παρὰ ταῦτα νὰ εἶστε ὑπάκουος στὴν Ἐκκλησία! Οἱ πιστοί, ὅμως, δὲν δικαιοῦνται νὰ

ἀρνοῦνται τὴν πραξικοπηματικὴ ἁγιοποίηση τοῦ Ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀποδεδειγμένα Μασῶνος καὶ Οἰκουμενιστής! Ὅσοι τὸ ἔκαναν εἶναι ἀνυπάκουοι στὴν Ἐκκλησία καὶ προκαλοῦν προβλήματα, ὅπως πρόσφατα εἴπατε, ὑποστηρίζοντας, ὄχι μὲ θεολογικὰ ἐπιχειρήματα, ἀλλὰ  μὲ δάκρυα στὰ μάτια τὴν παράνομη ἁγιοποίηση καὶ ἀπαιτώντας ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία! (ἐδῶ). Ἡ ὑπακοή, λοιπόν, στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας,  λειτουργεῖ κατὰ τὴν εὐθυκρισία σας ὡς …λάστιχο, σύμφωνα μὲ τὸ συμφέρον τῆς δεσποτοκρατίας!

Κατὰ τὴν δεσποτική σας κρίση, ἐπίσης, ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα εἶναι μείζονος σημασίας καὶ ἔπρεπε νὰ ἀποφασίσει γι’ αὐτὴν ἡ Ἱεραρχία κι ὄχι ἡ Σύνοδος, ἐνῶ τὴν ἁγιοποίηση τοῦ Ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης (μιὰ ἁγιοποίηση ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνακληθεῖ χωρὶς νὰ γίνουν «ρεζίλι» οἱ ἁγιοποιήσαντες), δὲν τὴν θεωρεῖτε μεῖζον θέμα· μπορεῖ νὰ ἀποφασίζει γι’ αὐτὴν -βιαστικὰ καὶ ἐπιπόλαια- ἡ μικρὰ Σύνοδος, κι ὄχι ἡ Ἱεραρχία! Καὶ θεωρεῖτε Ἐκκλησία τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς τότε Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι στὶς ἐνστάσεις τῶν πιστῶν ἀπάντησαν τὸ τερατῶδες: καταθέστε τὰ στοιχεῖα σας, καὶ ἂν ἀποδειχθεῖ ὅτι ἦταν ὁ Σμύρνης Μασῶνος, θὰ ἐξετάσουμε τὸ θέμα! Γιὰ νὰ τὸν ξε-ἁγιοποιήσουν!!!

Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἕνα ἄλλο γεγονός, σκανδαλῶδες, ποὺ κι αὐτὸ τὸ προσπέρασε ὁ Σεβασμιώτατος. Τὸ ὅτι ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, πρὶν τὸν ἁγιοποιήσει ἡ Ἑλληνικὴ Ἱ. Σύνοδος, ἁγιοποιήθηκε πρῶτα ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες!!!

«Ἡ  ἀμερικανική  ἐπισκοπική Ἐκκλησία σέ Συνέλευση 110 Ἱεραρχῶν τόν Ἰούνιο τοῦ 1923, ἀνεκήρυξε ἅγιο καί μάρτυρα τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας τόν Χρυσόστομο, θῦμα τῆς τουρκικῆς θηριωδίας...».

Τέλος, ὁ καθηγητής Πανεπιστημίου, πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης στό βιβλίο του μέ τίτλο «ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΕΘΝΑΡΧΕΣ», ἀπό τή σειρά Φίλη Ὀρθοδοξία (5), Ἐκδόσεις «Βρυέννιος», Θεσσαλονίκη 2003 καί συγκεκριμμένα  στή σελίδα 77, στήν ὑπ’ ἀριθμ. 22 ὑποσημείωση, ἀναφέρει τά ἑξῆς:

«Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (συνεδρία 4ης Νοεμβρίου 1992) ἀνεκήρυξε σέ ἅγιο τόν μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο μετά ἀπό εἰσήγηση τοῦ μητροπολίτου Πατρῶν Νικοδήμου ὁ ὁποῖος συνέθεσε καί τήν Ἀσματική Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου.  Ἡ μνήμη του, ὡς καί τῶν λοιπῶν σφαγιασθέντων κατά τήν μικρασιατική καταστροφή ἀρχιερέων Κυδωνιῶν Γρηγορίου, Μοσχονησίων Ἀμβροσίου, Ἰκονίου Προκοπίου καί τοῦ ἐπισκόπου Ζήλων Εὐθυμίου, ὁρίσθηκε νά τιμᾶται τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (14 Σεπτεμβρίου).  Ἤδη στή Δράμα ἀνεγείρεται ναός πρός τιμήν του. Ἡ ἀνακήρυξη πάντως σέ ἁγίους ἀγωνιστῶν τῶν ἐθνικῶν μας ἀγώνων δέν στηρίζεται σέ ὀρθά ἐκκλησιολογικά καί πνευματικά κριτήρια, καί γι’ αὐτό ἔχουν δικαιολογημένα ἐκφρασθῆ σοβαρότατες ἐπιφυλάξεις.  Στήν ἀντιπαράθεση π.χ. σχετικῶν θέσεων μεταξύ τῶν Ἀρχιμ. Νικοδήμου Μπαρούση καί καθηγητοῦ Μ. Φαράντου, ὁ ὁποῖος προωθεῖ καί ὑποστηρίζει τήν ἀνακήρυξη σέ ἁγίους τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ἐπισκόπου Σαλώνων Ἠσαΐου, Παπαφλέσσα, Ἀθανασίου Διάκου κ.ἄ., χωρίς ἀμφιβολία ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση ἐκφράζεται ἀπό τόν π. Νικόδημο (Ὀρθόδοξος Τύπος 2002).

Πολύ καλά κατοχυρωμένη εἶναι ἡ κριτική γιά τήν ἀνακήρυξη τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης σέ ἅγιο πού ἀσκεῖ ὁ Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς στό βιβλίο του: Ὁ ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης. Ἀναίρεσις τῆς παρανόμου ἁγιοποιήσεώς του καί δογματική προσέγγισις αὐτῆς, ἔκδ. «Ὀρθοδοξία», Λάρισα 2002. Μεγάλος ἥρωας καί ἐθνομάρτυς, ὁμηρική ὄντως μορφή, ἀξία ἐπαίνων καί θαυμασμοῦ γιά τήν ἐθνική του προσφορά. Γιά τήν συμπερίληψή του ὅμως μεταξύ τῶν Ἁγίων ἀπαιτοῦνται ἄλλα κριτήρια. Διολισθαίνουμε  σέ ἐθνοφυλετισμό καί σέ παπική μεθοδολογία ἀνακηρύξεως ἁγίων».

Χριστίνα Νάκου