"Πόσο άδειος είναι ο κόσμος χωρὶς Αυτόν..."

Ἀνάληψις

.

Ἁγίου Φιλαρέτου Μόσχας

    Kαταλαβαίνουμε τὸ μέγεθος τῆς ἀπώλειας πού πρέπει νὰ ἔνιωσαν οἱ Ἀπόστολοι μετὰ τὴν ἀνάληψη στὸν οὐρανὸ τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος ἦταν τὸ πᾶν γι’ αὐτοὺς ἐπί τῆς γῆς. Καὶ εἶναι αὐτὴ ταύτη ἡ ἀπώλεια γιὰ τὴν ὁποία οἱ οὐράνιες δυνάμεις σπεύδουν νὰ τοὺς παρηγορήσουν, ὅταν τοὺς λένε ὅτι «οὗτος ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἀναληφθείς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανὀν, οὕτως ἐλεύσεται».

  Χριστιανοί, ἐὰν γνωρίσατε καθόλου τὸν Κύριο Ἰησοῦ, ἐὰν «γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος», ἀσφαλῶς πρέπει λίγο-πολὺ νὰ ἔχετε καταλάβει πόσο ἄδειος εἶναι ὁ κόσμος χωρὶς Αὐτόν, καὶ νὰ νιώθετε πόσο ἄδεια εἶναι ἡ καρδιὰ σας ὅταν εἶναι ἀπών Ἐκεῖνος. Κι ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι. Διότι ὅλα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ δὲν εἶναι παρὰ «ματαιότης ματαιοτήτων», καὶ ἡ ματαιότητα δὲν μπορεῖ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν καρδιά, τὴν δημιουργημένη γιὰ τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἀλήθεια, «ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ σαρκικὴ ἐπιθυμία ἐστι», ἑνὸς ἀντικειμένου, ἡ ἕλξη σαρκικῆς ἐπιθυμίας, ὑπὸ διάφορες μορφές.

    Καὶ καθὼς «ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ», ἤ μὲ ἄλλα λόγια, τὰ πράγματα πού συνεγείρουν τὴν σαρκικὴ ἐπιθυμία ἐξαφανίζονται, ἔτσι ὅσο μεγάλος κι ἂν εἶναι ὁ κόσμος, ὅση ποικιλία κι ἂν ἔχουν τὰ ὡραῖα του πράγματα, ὅσο ἄφθονες κι ἂν εἶναι οἱ πηγὲς τῶν ἀπολαύσεών του, δὲν μποροῦν νὰ γεμίσουν τὸ μικρὸ σκεῦος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ἡ ὁποία ὄντας ἀθάνατη, μπορεῖ νὰ ἱκανοποιηθεῖ μόνο μὲ ἀθάνατη ζωή.

    Ἐάν, ἔχοντας αἴσθηση αὐτοῦ τοῦ κενοῦ τῶν κτισμάτων, σοῦ φαίνεται πώς ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἀλήθειά σου, ἡ ζωή, ἡ ἐπιθυμία σου καὶ ἡ ἐκπλήρωση ὅλων τῶν ἐπιθυμιῶν σου, ἀποσύρθηκε ἀπὸ σένα, ἔκρυψε τὸ πρόσωπό Του καὶ σὲ ἄφησε ὄχι μόνο χωρὶς ἀνάπαυση, ἀλλά καὶ σὲ δοκιμασία, ὄχι ἁπλῶς μονάχο, ἀλλά καταμεσῆς τῶν ἐχθρῶν τῆς σωτηρίας σου, ἂν τὸ ἀνήσυχο βλέμμα σου δὲν μπορεῖ νὰ διαπεράσει τὰ σύννεφα πού καλύπτουν τὸν οὐρανό, καὶ οἱ ἀνεξιχνίαστοι ὁδοὶ τοῦ Ὑψίστου δὲν σοῦ προσφέρουν παρὰ ἀβεβαιότητα, τότε λάβε ἀπὸ τὶς οὐράνιες δυνάμεις τὸν λόγο τὸν πλήρη δυνάμεως, πού μπορεῖ νὰ πληρώσει τὸ κενό της καρδιᾶς σου, νὰ φωτίσει τὴ θλίψη σου, νὰ βάλει τέλος στὴ μοναξιά, νὰ φωτίσει τὸ σκοτάδι, νὰ ἄρει κάθε ἀβεβαιότητα καὶ νὰ ἀφυπνίσει τὸ πνεῦμα σου μὲ ἐλπίδα πού δὲν εἶναι ἀπατηλὴ ἤ φθαρτή. Αὐτὸς ὁ Ἴδιος Ἰησοῦς, «ὅστις διέστη ἀπό σοῦ εἰς τὸν οὐρανόν», θὰ ἔρθει.

Ἁγ. Φιλάρετος Μόσχας

Πηγή: http://www.imaik.gr/