Φανταστείτε τί γίνεται σήμερα, π.χ. με τα Θρησκευτικά, την παράβλεψη του Οικουμενισμού ως παναιρέσεως από Επισκόπους κ.λπ.!

 

  Με την παρακάτω επιστολή ενός διακεκριμένου Νομικού πού υπηρέτησε σε ύψιστες Κρατικές θέσεις αποκαλύπτεται ότι πίσω από την επιχειρουμένη προσπάθεια κατάργησης του Νόμου περί κακόβουλης βλασφημίας δεν κρύβονται μόνο εχθροί του Θεού, εχθροί του καλού, της ηθικής καί του πολιτισμού της κοινωνίας αλλά κρύβονται και μεγάλα συμφέροντα διακίνησης ταινιών και ιδεών για άφθονο και αισχρό χρήμα…

Αθήνα

1)  Εξοχότατον κ. Προκόπην Παυλόπουλο, Πρόεδρον της Δημοκρατίας

    Αξ. κ. Νικόλαο Παρασκευόπουλο, υπουργόν Δικαιοσύνης

    Αξ. κ. Δημήτρη Παπαγγελόπουλον, αναπλ. υπουργόν Δικαιοσύνης,

«…Λαμβάνω την τιμήν να θέσω υπ' όψιν σας την κάτωθι περίπτωση, την οποία αντιμετώπισα και παλαιότερον ως Κρατικός λειτουργός (τότε διευθυντής του Υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως), την οποίαν εκείνοι που προσπάθησαν να την «περάσουν» επεδίωξαν να με δωροδοκήσουν, πράγμα που ο ίδιος κατήγγειλα αρμοδίως και εις την υπηρεσία μου και εις τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Πρόκειται περί του εξής:

Υπήρξα διευθυντής του Γραφείου Νομοθετικού Συντονισμού και
μεταγενεστέρως και της   Διευθύνσεως Εποπτείας (περιλαμβανούσης και της εποπτείας των κινηματογραφικών ταινιών).

Την εποχή εκείνη είχε ξεσπάσει μεγάλος σάλος διά μίαν βλάσφημη κινηματογραφική ταινία (της οποίας η προβολή είχε απαγορευθεί και στις λοιπές Ευρωπαϊκές χώρες), πράγμα που αναμενόταν να συμβεί και εις την Ελλάδα.

Ενώ δε η υπόθεση ήταν εν εξελίξει, μου επροτάθη να εισηγηθώ εις την τότε κυβέρνηση την κατάργηση του άρθρου 198 του Ποινικού Κώδικα (το οποίο τιμωρεί ποινικώς την κακόβουλο βλασφημία), βάσει του οποίου και αναμενόταν να καταδικαστεί η βλάσφημη αυτή ταινία, εάν προβαλλόταν στους κινηματογράφους.

Διά την ενέργειά μου αυτή μου επροτάθη ως δωροδοκία τεράστιο χρηματικό ποσό (η ταινία τελικώς δεν προεβλήθη, διότι τα δικαστήρια εδέχθησαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων περί απαγορεύσεως της, υποβληθείσαν υπό κάποιας Ενώσεως γονέων).

Διά δε τον λόγον αυτόν συνέγραψα και εδημοσίευσα εις τον έγκυρον Νομικόν Τύπον και επιστημονική μελέτη μου υπό τον τίτλον «ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΒΟΥΛΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ», την οποίαν και σας υποβάλλω συνημμένως.

Εκρινα ως εκ τούτου επιβεβλημένο να σας αναφέρω τα ως άνω, διότι πληροφορούμαι ότι προωθείται εκ νέου η κατάργηση του άρθρου 198 του Ποινικού Κώδικα, πράξη η οποία είναι πιθανόν να εξυπηρετεί και άνομα συμφέροντα (περίπτωση που θα έπρεπε να ελέγξετε και να ενεργήσετε αναλόγως…).

Επ' ευκαιρία, σας πληροφορώ ότι η βλασφημία τιμωρείται και εις τα λοιπά Ευρωπαϊκά Κράτη και όχι μόνον στην Ελλάδα (ανακριβώς υποστηρίζεται το αντίθετο).

Π.χ. Γερμανία ,Ποινικός Κώδιξ 166, Ιταλία Ποιν. Κώδιξ άρθρα 724, Λουξεμβούργο

Ποινικός Κώδιξ άρθρα 142 έως 146, Αγγλία 8. Αυστρία Ποιν. Κώδιξ άρθρα 188 και 189.

Δανία Ποιν. Κώδιξ Τμήμα 140 και 166 άρθρον 14, Ισπανία Ποιν. Κώδιξ άρθρον 525,

Φινλανδία Ποιν. Κώδιξ Τμήμα 10 Κεφάλαιον 17, Ιρλανδία ΑοΙ του 2009, Νορβηγία

Νόμος περί βλασφημίας, Ελβετία Ποιν. Κώδιξ άρθρον 261, Γαλλία άρθρο 29 & 2 και 33

& 2 του νόμου περί Τύπου (αναφέρεται μάλιστα ότι την 14/11/2006 το Γαλλικό κυρωτικό δικαστήριο κατεδίκασε ως βλάσφημη διαφήμιση ρούχων που έδειχνε να τα φορούν άτομα παριστά­μενα εις τον γνωστό πίνακα του Λεονάρδο Ντα Βίντσι «Ο Μυστικός Δείπνος»), Βέλγιο Ποιν. Κώδιξ άρθρον 144. Λετονία άρθρο 4&1 του Νό­μου περί εκκλησιαστικών οργανώσεων, Πολω­νία Ποιν. Κώδιξ άρθρο 196 κ.ο.κ.

Οσον αφορά το Συμβούλιο της Ευρώπης, υπενθυμίζω ότι υπάρχει πράξη της Κοινο­βουλευτικής Συνελεύσεως υπ' αριθ. 11296 / 8.6.2007

Η εν λόγω πράξη συνιστά εις τα Ευρωπαϊκά κράτη να θεσπίζουν εις την Νομοθεσία τους την τιμωρία του εγκλήματος της κακόβουλου βλασφημίας αναφέρουσα επί λέξει τα εξής:

«η βλασφημία μπορεί να ορισθεί ως το αδίκημα το οποίο συνιστά την ύβρη, την απαξίωση ή την έλλειψη σεβασμού έναντι ενός θεού και, κατ' επέκταση, έναντι παντός ότι θεωρείται ως ιερόν).

Και τούτο προς απόκρουση πάσης «μοντέρνας» (αλλά και πα­ραπλανητικής) απόψεως ότι δήθεν η βλασφημία δεν τιμωρείται δήθεν εις τα άλλα κράτη και ότι δήθεν το Συμβούλιο της Ευρώπης συνιστά την άποψη αυτήν (της ατιμωρησίας της βλασφημίας).

Εν συνεχεία δε η εν λόγω πράξη αναφέρει τις διατάξεις των Ευρωπαϊκών κρατών, οι οποίες τιμωρούν το έγκλημα της βλασφημίας.

Επ' ευκαιρία, πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν ότι η τυχόν κατάργηση της ως άνω διατάξεως του Ποινικού Κώδικα (που τιμωρεί τη βλασφημία) εξυπηρετεί και μεγάλα άνομα εμπορικά συμφέ­ροντα (π.χ. προώθηση εις την αγορά μέσω CD-DVD και λοιπών μέσων νέας τεχνολογίας αισχρών και βλάσφημων έργων, τινά των οποίων έχουν ήδη διαφημιστεί, αλλά δεν έχουν προωθηθεί λόγω της αναμενόμενης ποινικής καταδίκης των υπαιτίων διά παράβαση της ως άνω διατάξεως).

ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ ΟΣΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ.

Τελειώνοντας, θα παρακαλούσα τον αρμόδιο επί της πατάξεως της Διαφθοράς αναπλ.υπουργό κ. Παπαγγελόπουλο, όπως ευαρεστούμενος ελέγξει και τα «παρασκήνια» της όλης εν προκειμένω υποθέσεως, εν όψει του ότι ήδη παλαιότερον (κατά τα ως άνω) επιχειρήθηκε η προώθηση όμοιας διατάξεως μέσω δωροδοκίας.

Πρόθυμος διά πάσα περαιτέρω διευκρίνι­ση, διατελώ

Δρ Γεώργιος Κρίπας, Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου Ανοικτού Πανεπιστημίου