Οικουμενισμός: "Χοάνη εντός της οποίας επιχειρείται η συγχώνευση της ορθής πίστεως με την αίρεση"

Γιώργος Κορυζής, Νομικός-Θεολόγος

Ισχυρίζονται οι οικουμενιστές, κάποτε ρωτώντας με επιτηδευμένη αφέλεια, κάποτε θαρρετά και ανενδοίαστα, ότι ο οικουμενισμός δεν έχει καταδικασθεί από Σύνοδο ως αίρεση και επομένως δεν μπορούμε να τον θεωρούμε ως τέτοια.

Πράγματι, ο οικουμενισμός, ως όρος και ως έννοια, δεν έχει καταδικασθεί,
έχει όμως καταδικασθεί και καταδικάζεται από την Εκκλησία το περιεχόμενο που του προσδίδουν οι θιασώτες του.

Ο οικουμενισμός, ορθοδόξως νοούμενος, σημαίνει ευαγγελισμό των ανθρώπων, αποστολή (αληθινής) αγάπης για την κήρυξη του (αληθούς) μηνύματος του Ευαγγελίου, του Χριστού, σημαίνει ορθόδοξη μαρτυρία και όχι συμφυρμό της ορθοδοξίας με την αίρεση, συναγελασμό της αλήθειας με το ψεύδος, της κακοδοξίας με την αώζουσα πίστη.

Ο οικουμενισμός, όμως, σήμερα, ως παγκόσμιο κατευθυνόμενο κίνημα, δεν έχει καμιά σχέση με την αγάπη και την ενότητα των Χριστιανών ή την "αλληλοκατανόηση" μεταξύ διαφορετικών δογμάτων, παραδόσεων και θρησκειών. Είναι ένας τεράστιος μηχανισμός ψυχοπνευματικού και συνειδησιακού καταναγκασμού, μια χοάνη εντός της οποίας επιχειρείται από εκείνους που κινούν τα νήματα, τους εργαζομένους δηλ. για τον συγκρητισμό, την πανθρησκεία και για τον Αντίχριστο, η συγχώνευση της ορθής πίστεως με την αίρεση, του φωτός με το σκότος και περαιτέρω, σε διαθρησκειακό επίπεδο, της μοναδικότητας της Εκκλησίας εν τω κόσμω, ως σωζούσης κιβωτού, με τις κούφιες θρησκείες των ειδώλων, των δαιμόνων και των ψευδοπροφητών και άρα, γιά να μην μακρηγορούμε, εν τέλει, η σχετικοποίηση/άρνηση της μοναδικότητος του σωτηριολογικού γεγονότος της θείας ενσάρκου οικονομίας της σωτηρίας/απολυτρώσεως του ανθρώπου εν τω Θεανδρικώ Προσώπω του σαρκωθέντος Λόγου, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Τώρα, για το αν ο παπισμός είναι αίρεση ή όχι (θέμα που επαναφέρουν πάντοτε οι πάσης φύσεως και αφετηρίας οικουμενιστές, συγκρητιστές, αγαπολόγοι, μεταπατερικοί κλπ κλπ), έχουν αποφανθεί απείρως μείζονες και κρείττονες ημών οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας, Μ.Φώτιος, Αγ.Γρηγόριος Παλαμάς, Αγ.Μάρκος Εφέσου Ευγενικός, Αγ.Κοσμάς Αιτωλός, Αγ.Νικόδημος Αγιορείτης, Αθανάσιος Πάριος, Αγ.Ιουστίνος Πόποβιτς κ.ά έχουν επίσης αποφανθεί οι Σύνοδοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας από του Μ.Φωτίου και εντεύθεν (8η και 9η αληθώς οικουμενικές, τις οποίες όμως δεν αναγνωρίζουν ως τέτοιες οι παπόφρονες οικουμενιστές, διότι… δεν συμμετείχε σε αυτές ο πάπας , αλλά και οι ενδημούσες 18ου και 19ου αι.), οι δε κακοδοξίες του παπισμού έχουν καταδικασθεί και προδρομικά από τις προηγούμενες Οικουμενικές Συνόδους, που απαγορεύουν την προσθήκη ή αφαίρεση από το Σύμβολο της Πίστεως και τα καινοφανή και κακόδοξα που, εν συνεχεία, διετύπωσε η παπική εκτροπή.

Όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.

Σχόλιο από εδώ 

Γιώργος Κορυζής, Νομικός-Θεολόγος. Λεμεσός

Πηγή