Γιατί οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νὰ φαίνονται πιὸ σπου­δαῖοι καὶ πιὸ καλοί ἀπ’ ὅ,τι πραγματικὰ εἶναι;

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Τοῦ  Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

     Καταρχὴν θέλω νὰ εὐχηθῶ στὸν π. Θεόδωρο καὶ στοὺς σὺν αὐτῷ, ὅπως καὶ σὲ ὅλους τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστὸς ἀνέστη!

   Οἱ ἀκόλουθες σκέψεις γράφονται ὄχι μὲ πολεμικὸ μένος ἀλλὰ ἀπὸ ἐκκλησιαστικὸ δικαίωμα τοῦ κάθε πιστοῦ καὶ πρὸς προβληματισμὸ ὑπὸ τὸ βάρος τῆς θλίψης καὶ τῆς ἀπορίας ποὺ προκάλεσαν τὰ δύο τελευταῖα βίντεο τῶν π. Θεοδώρου Ζήση καὶ τῶν σὺν αὐτῷ π. Νικολάου καὶ π. Φωτίου. Διότι αὐτὰ τὰ βίντεο διακατέχονται δυστυχῶς ἀπὸ τὶς ἀγιάτρευτες πληγὲς τῆς σύγχρονης ἐπιστημονικῆς ἔπαρσης, τῆς µαταιότητας, τῆς φιλαυτίας, τῆς αὐτοδικαίωσης, τῆς χαιρεκακίας, τοῦ ἐγκοσµίου προσανατολισµοῦ καὶ τοῦ πνευµατικοῦ παραλογισµοῦ. Καὶ τὸ τραγικό· παρουσιάζονται ὡς τὸ ἀπαύγασμα τῆς σοφίας, τῆς διακρίσεως καὶ τῆς ἁγιότητος! Στὸ τελευταῖο βίντεο μάλιστα ἐμφανίστηκε ἡ τριὰς σὲ ἕνα εἶδος τριπτύχου μὲ κεντρικὸ καὶ ὑπερυψωμένο (ἐδῶ) -σὲ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους- πρόσωπο, τὸν π. Θεόδωρο.

   Σὲ αὐτὰ τὰ βίντεο, λοιπόν, παρακολουθήσαμε τοὺς πατέρες αὐτοὺς νὰ αὐτολιβανίζονται μέχρι βαθμοῦ ἁγιοποίησης, νὰ ἐπιδεικνύουν –περιαυτολογώντας– τοὺς διωγμούς τους, νὰ ἰσχυρίζονται οἱ ἴδιοι, ὅτι εἶναι μέτοχοι τῆς χάριτος, νὰ ἀναδεικνύουν ἐπιστημονικοὺς βαθμοὺς ὡς στοιχεῖο πνευματικῆς ἀνωτερότητας, νὰ αὐτοχαρακτηρίζονται τίμιοι, ντόμπροι, ἄντρες μὲ τιμὴ καὶ παντελόνια, νὰ ἀποδέχονται δόξα καὶ τίτλους ἄτλαντος καὶ φάρου τῆς ἀνὰ τὸν κόσμο Ὀρθοδοξίας. Παράλληλα –σὰν νὰ μὴν ὑπῆρξαν πρὶν ἀπὸ αὐτοὺς ἄλλοι ἀποτειχισμένοι– ὑποβάθμισαν τοὺς ἀδελφούς τους ἀποτειχισμένους ἱερεῖς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ νὰ μὴν τοὺς ἀναφέρουν διόλου γιὰ πολλοστὴ φορά, ὑποβάθμισαν τοὺς Ἁγιορεῖτες ἀποτειχισμένους κατὰ κάκιστο βαθμό, ἀρνούμενοι ἀκόμα καὶ τὴν τιμιότητά τους καὶ τὸν ἀνδρισμό τους, χρησιμοποιώντας τὴν κατοχὴ παντελονιῶν ὡς κύριο ἐργαλεῖο τῆς προσπάθειας ἀποδόμησης τοῦ ἀγῶνα τους.

   Σὲ αὐτὰ τὰ βίντεο ἀποκρύφτηκαν καὶ ὡραιοποιήθηκαν τὰ τεράστια λάθη τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση καὶ τῶν σὺν αὐτῷ στὴν πολυετὴ καθιέρωση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, οἱ λανθασμένες ἐνέργειες ὡς πρὸς τὸν ἀγώνα καὶ –ὡσὰν οἱ ὁμιλοῦντες νὰ ἦσαν τέλειοι– δὲν ἀκούστηκαν ἀναφορὲς σὲ προσωπικὲς ἀδυναμίες, στὴν ἀμέτρητη

ἀπόσταση ποὺ μᾶς χωρίζει, ὅλους μας, ἀπὸ τὸ πνευματικὸ ὕψος τῶν Ἁγίων Πατέρων, Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν, σὲ λάθη, σὲ ἀναξιότητα ἐπαίνων, στὴν καταδίκη κολακειῶν καὶ ἐπικοινωνιακῶν αὐτοανυψώσεων, στὴν ταπείνωση, χωρὶς τὸ θεμέλιο τῆς ὁποίας τὸ οἰκοδόμημα τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ὁμολογίας δὲν κτίζεται.

Τὸ χειρότερο καὶ πιὸ θλιβερὸ εἶναι, ὅτι σὲ αὐτὰ τὰ βίντεο ἐμφανίζονται ἀπὸ τοὺς πατέρες αὐτούς –μετὰ τὴν μεταπατερικὴ θεολογία τῶν οἰκουμενιστῶν– μία μετα-αντιαιρετικὴ θεολογία τῶν ἀντιοικουμενιστῶν καὶ μία ἀσέβεια ἐναντίων τῶν Ἁγίων, πραγματικῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

     Δὲν θὰ μιλήσω γιὰ τὴν δυνητικὴ ἑρμηνεία τοῦ 15^ου Κανόνα, τῆς ὁποίας ἡ ἀπόρριψη ἔχει  ἀποδειχθεῖ πάμπολλες φορές. Νὰ ἀναφέρω μόνο ἐδῶ, ὅτι οἱ ἐμπνευστὲς τῆς τάχα δυνητικότητας τοῦ Κανόνα, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἀνακήρυξη τοῦ Κανόνα σὲ δυνητικό, τὸν ἀποσυνδέουν ἀπὸ τὴν ὅλη ζωὴ τῆς Ἐκκλησία, τὶς ἁγιογραφικὲς μαρτυρίες, τὴν ἁγιοπατερικὴ πρακτική, τὴν λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ διατηρεῖται ζωντανὴ ἕως σήμερα. Θὰ μιλήσω ὅμως γιὰ τὴν ἀσέβεια ἐναντίων τῶν Ἁγίων ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τοὺς αὐτοεπαίνους καὶ τὶς ἀλληλοκολακεῖες καὶ τὶς δημόσιες κατηγορίες ἐναντίων ἐπίσης διωγμένων χριστιανῶν ἀδελφῶν.

    Γιὰ τοὺς πατέρες τῶν βίντεο αὐτῶν ἐμφανίζεται ex argumentis suis καὶ μέσα απὸ τὸ ὕφος τῶν λεγομένων τους:

    Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ποὺ ποτὲ δὲν δημοσιοποίησε καταγγελίες ἐναντίων τῶν ἀδίκων καὶ ἀτίμων διωκτῶν του, ποὺ ἤπιε τὸ πικρὸ ποτήριο τοῦ πραγματικοῦ διωγμοῦ καὶ τῆς πραγματικῆς συκοφαντίας, ποὺ τιμώρησε ὡς διευθυντὴς τῆς Ριζαρίου, ἀντὶ τοὺς μαθητές του ποὺ μάλωναν, τὸν ἑαυτό του μὲ αὐστηρὴ νηστεία, ποὺ ὡς ἐπίσκοπος καὶ διευθυντὴς ἔπλενε τὶς νύχτες τὶς τουαλέτες τῆς σχολῆς, ὡς (κατὰ τοὺς νεοπατέρες αὐτούς) ἀφελὴς καὶ ἀγαθιάρης.

    Ὁ Παῦλος, ποὺ ὁμολόγησε στὴν ἐπιστολή του «...βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου» (πρὸς Ρωμαίους, 7) ὡς (κατὰ τοὺς νεοπατέρες αὐτούς) γραφικός.

      Ὁ Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ποὺ δίδασκε: «Οἱ ταπεινοὶ ἄνθρωποι ζοῦν συνεχῶς μὲ τὴ συναίσθηση καὶ τὸ χρέος τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ὅσο περισσότερο αὐξάνουν οἱ δωρεὲς τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους, τόσο περισσότερο ταπεινώνουν τὸν ἑαυτό τους μὲ τὴ σκέψη ὅτι εἶναι ἀνάξιοι γιὰ ἕναν τέτοιο πλοῦτο» ὡς (κατὰ τοὺς νεοπατέρες αὐτούς) ἀθεολόγητος μοναχός.

     Ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ ποὺ δίδασκε: «Ὁ ταπεινός, ὅταν ἀδικεῖται, δὲν ταράσσεται οὔτε ἀπολογεῖται. Δέχεται τὴ συκοφαντία (σσ. ἂν στὴν προκειμένη περίπτωση πραγματικὰ ὑπῆρξε) σὰν ἀλήθεια καὶ δὲν φροντίζει νὰ πείσει τοὺς ἀνθρώπους ὅτι συκοφαντήθηκε ἀλλὰ ζητᾶ συγχώρηση» ὡς (κατὰ τοὺς νεοπατέρες αὐτούς) σύνεργος τῶν Ἁγιορειτῶν.

     Τὸ γεροντικό, ποὺ μᾶς διδάσκει: «Προτιμότερη εἶναι ἡ πτώση μὲ ταπεινοφροσύνη, παρὰ νίκη μὲ ὑπερηφάνεια» ὡς (κατὰ τοὺς νεοπατέρες αὐτούς) μὴ ἔγκριτο γιὰ τὴν περίσταση βιβλίο.

     Ὁ Ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ποὺ  στὶς διδαχές του ἔλεγε: «Καὶ ὄχι μόνο δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σᾶς διδάξω, ἀλλὰ μήτε τὰ ποδάρια σας νὰ φιλήσω. Διότι ὁ καθένας ἀπὸ λόγους σας εἶναι τιμιώτερος ἀπ’ ὅλον τὸν κόσμον. Πρέπει δὲ νὰ ἠξεύρετε καὶ ἡ εὐγένειά σας διά λόγου μου, τὸ ἠξεύρω, πὼς ἄλλοι σᾶς λέγουν ἄλλα, ὅμως ἂν ἴσως καὶ θέλετε νὰ μάθετε τὴν πάσαν ἀλήθειαν, ἐγὼ σᾶς τὴν λέγω» ὡς (κατὰ τοὺς νεοπατέρες αὐτούς) ἁγιορείτης ἀγράμματος ζηλωτής.

    Ὁ Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς ποὺ, ἂν καὶ μέγας, παγκοσμίου φήμης πανεπιστημιακός, στὶς ὁμιλίες (Β΄) ἔγραφε: «Εὔχομαι νὰ βρεθοῦμε στὸ στρατὸ ἐκεῖνο τῶν σεσω­σμένων καὶ δοξασμένων. Εὔχομαι ὁ Κύριος Ἰησοῦς νὰ γίνει ἴλεως σὲ μᾶς τὴν Ἔσχατη Μέρα, ὅταν θὰ σκοτι­στεῖ ὁ αἰσθητὸς ἥλιος καὶ δὲ θὰ ξαναφωτίσει πιά. Γλυ­κύτατε καὶ Ζωοποιὲ Κύριε, συγχώρεσε τὶς ἁμαρτίες μας προτοῦ φτάσει ἡ μέρα ἐκείνη! Ἀπόρριψε ὅλα τὰ ἔργα μας ὡς ἀνάξια κι ἀκάθαρτα καὶ σῶσε μας μὲ τὸ ἀμέτρη­το ἔλεός Σου, μ’ αὐτὸ ποὺ ἦρθες στὴ γῆ γιὰ νὰ σώσεις ἐμᾶς τοὺς ἀνάξιους» ὡς (κατὰ τοὺς νεοπατέρες αὐτούς) εὐσεβοφανὴς καὶ κατώτερος τοῦ ἐπιπέδου τους.

   Ἀλλὰ καὶ τόσοι Ἅγιοι ποὺ δὲν θέλησαν ἐξουσίες, ἀλλὰ παρέμειναν ἁπλοὶ μαχητὲς τῆς πίστεως ὑποτασσόμενοι σὲ ἄλλους, ἀκόμα καὶ ἂν τοὺς ἀδικοῦσαν, ὡς μὴ σίγουροι φορῶντες τὰ παντελόνια.

    Καὶ ἂν ἀφήσουμε αὐτὲς τὶς διαπιστώσεις ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὶς ἀλληλοφιλοφρονήσεις καὶ τὶς αὐτοδικαιώσεις καὶ φτάσουμε στὸν νεοαντιαιρετικὸ ἀγώνα ἀνακαλύπτουμε ὅτι μετὰ τοὺς διαμαρτυρόμενους Προτεστᾶντες ἐμφανίστηκε ἡ νέα ἀντιαιρετικὴ «ὀρθόδοξη» θεολογία τῆς διαμαρτυρίας.

   Ἀνήκουστα γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση πράγματα ἀνακοινώθηκαν στὰ νέα βίντεο ποὺ δημοσίευθηκαν. Ὁ π. Νικόλαος ἰσχυρίζεται στὸ ἕνα, ὅτι ἀποτειχίστηκε ἀπὸ λόγους διαμαρτυρίας. Οὐδέποτε, ὅμως, οἱ Ἅγιοι ἀποτειχίστηκαν γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν μόνο. Ἡ ἀποτείχιση γίνεται γιὰ νὰ ἀπομακρυνθεῖ κανεὶς καὶ νὰ μὴ συμμετέχει στὴν μολυσματικὴ καὶ ψυχοκτόνο αἵρεση, καὶ ἀσφαλῶς ἡ στάση τους αὐτὴ ἐκλαμβάνεται καὶ ὡς διαμαρτυρία ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν. Καὶ στὸ κάτω κάτω τῆς γραφῆς δὲν ἦταν ἡ στάση τοῦ π. Νικολάου, πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποτείχιση του, μία συνεχὴς στάση δίκαιης ἀλλὰ ἀναποτελεσματικῆς ὡς πρὸς τὴν καθιέρωση τῆς αἱρέσεως διαμαρτυρίας; Αὐτὴ ἡ διαμαρτυρία συνεχίζεται τώρα καὶ μετὰ τὴν ἀποτείχιση; Ποῦ ὑπάρχει, τελικά, στὰ κείμενα τῶν Ἁγίων αὐτὴ ἡ νεόκοπη διδασκαλία; Ποῦ ὑπάρχει ὁ ὅρος «διαμαρτυρία» ἐνάντια στὴν αἵρεση στὴν πατερικὴ διδασκαλία; Ποιός Ἅγιος δίδαξε τέτοια στάση; Οἱ μόνοι διαμαρτυρόμενοι ποὺ ξέρουμε εἶναι αἱρετικοὶ καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας.

Πῶς μποροῦμε –ἀνακοίνωσε ἡ τριὰς τῶν πατέρων αὐτῶν– νὰ μνημονεύσουμετὸν Ἄνθιμο καὶ τὸν Λαγκαδᾶ, ἀφοῦ αἱρετίζει; Καὶ ἀμέσως μετὰ λένε-συμβουλεύουν τοὺς πιστοὺς νὰ πηγαίνουν στοὺς «παραδοσιακοὺς» ἱερεῖς ποὺ ὅμως μνημονεύουν τοὺς ἴδιους αἱρετίζοντες Ἄνθιμο καὶ Λαγκαδᾶ λόγω «οἰκονομίας». Ἡ οἰκονομία ὅμως, ἐφαρμοζόμενη, πρέπει κανονικὰ νά σώζει καὶ ὄχι νὰ σπρώχνει τοὺς ἄλλους σὲ αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ ἴδιοι λόγῳ κινδύνου ἔφυγαν. Ἐκτὸς ἂν πηγαίνουν καὶ αὐτοὶ μαζὶ μὲ τὸ ποίμνιό τους στὶς λειτουργίες, ποὺ μνημονεύονται αὐτοὶ, τοὺς ὁποίους οἱ ἴδιοι δὲν μνημονεύουν!

    Ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι ἀνακοίνωσε ὁ π. Νικόλαος, ποὺ ἐλπίζει, ὅτι θὰ μετανοήσουν καὶ θὰ κατηχηθοῦν καὶ θὰ καταλάβουν τὸ λάθος τους. Ἄρα δέχεται ὁ π. Νικόλαος, ὅτι αὐτὴν τὴν στιγμὴ οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι ἄσχετοι καὶ ἀκατήχητοι, ἀφοῦ ἀδυνατοῦν νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ φθοροποιὸ ἔργο μιᾶς αἵρεσης δεκαετιῶν! Ἢ ὅτι εἶναι ἀμετανόητοι, ἀφοῦ τὸ ἔχουν ἀντιληφθεῖ, ἀλλὰ παραμένουν στὴν κοινωνία λόγῳ δειλίας ἢ συμφερόντων μὲ τοὺς αἱρετικοὺς συνεπισκόπους τους! Καὶ ἐλπίζει, ὅτι αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν πειστεῖ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὴν διδασκαλία τους, τὴν ὁποία ἔχουν διαγράψει ἔμπρακτα ἀπὸ τὴν ζωή τους, θὰ ἀκούσουν καὶ θὰ συνετιστοῦν ἀπὸ τὴν «διαμαρτυρία» καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ ἰδίου ἢ καὶ τῆς βιντεϊκῆς τριάδος; Νὰ λοιπόν, ποὺ θέτουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ὑπεράνω τῶν Ἁγίων Πατέρων οἱ τρεῖς νέο-πατέρες.

    Ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι -ἀνακοίνωσε ἡ τριάς- ποὺ ὑποστηρίζουν τὸ σχέδιο τῆς κυβέρνησης γιὰ τὶς ἔμφυλες ταυτότητες καὶ καταδικάζει τὶς ἀνοιχτὲς καὶ κρυφὲς συνάξεις τους. Αὐτὰ τὰ ξέρει ἡ τριὰς καὶ δὲν τὰ ξέρουν οἱ ἄλλοι «καλοὶ» Ἐπίσκοποι, τοὺς ὁποίους ὑποστηρίζει; Καὶ ἀφοῦ τὰ ξέρουν ποῦ εἶναι οἱ ἀντιδράσεις τους; Ποτὲ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία δὲν συνυπῆρχαν σὲ μία Ἱερὰ Σύνοδο εἰρηνικὰ καὶ συλλειτουργούντας ἐπὶ δεκαετίες –ὅπως σήμερα– αἱρετίζοντες καὶ ὀρθοτομοῦντες Ἐπίσκοποι. Ἄρα ὅλοι εἶναι συμμέτοχοι στὸ ἀνίερο ἔργο ποὺ λαμβάνει μέρος, καὶ σ’ αὐτούς, μᾶς συμβουλεύει ἡ τριὰς νὰ πηγαίνουμε νὰ λειτουργούμαστε καὶ νὰ τοὺς μνημονεύουμε.

    Δηλώνει ἡ τριάς, ὅτι τὸ ἱερατεῖο δὲν εἶναι ἄξιο ἐμπιστοσύνης καὶ τὸ κατηγορεῖ γιὰ ἀνοιχτὲς καὶ κρυφὲς συμφωνίες καὶ ἀνοιχτὲς καὶ κρυφὲς καταπατήσεις τοῦ δόγματος στὴν χειρότερη αἵρεση στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ παράλληλα λέει στοὺς πιστοὺς νὰ πηγαίνουν σὲ αὐτοὺς τοὺς ἱερεῖς, ποὺ δὲν εἶναι φανερὰ οἰκουμενιστές, ἄρα εἶναι εἴτε κρυφοὶ εἴτε λόγοις ἀλλὰ ἄνευ πράξεων ἀγωνιστές, ἀφοῦ οἱ πραγματικοὶ ἀγωνιστές, οἱ μὴ ἀποδεχόμενοι τὴν Σύνοδο, τελοῦν ὑπὸ διωγμό. Γιατὶ οἱ πραγματικοὶ ἀγωνιστὲς καὶ ἀντίμαχοι τῆς αἱρέσεως, κατὰ τὸ «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται», διώκονται.

    Μιλάει, στὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο βίντεο ὁ π. Νικόλαος Μανώλης, γιὰ ἕναν ἀνώνυμο ἁγιορείτη (ὄνομα δὲν ἔχει) ποὺ λέγεται νὰ εἶπε, ὅτι θὰ ἀσχοληθεῖ μόνο μὲ τοὺς ζηλωτές· καὶ ἀπαντάει ὁ π. Νικόλαος «Τί λὲς ρέ;». Ρέ!!! εἶναι ὁ χαρακτηρισμὸς γιὰ αὐτὸν τὸν ἁγιορείτη. Ἀλλὰ γιὰ τοὺς αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς κάνει ἀναφορὲς γιὰ μετάνοια ὁ π. Νικόλαος, καὶ λέει, ὅτι ἀνήκουν ἀκόμα στὸ «ἀνάκτορο τῆς Ἐκκλησίας ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει κακὰ ὑδραυλικά, ἀλλὰ αὐτὰ ἀνήκουν ἀκόμα στὸ ἀνάκτορο». Πάλι νέες ὁρολογίες, πάλι νέα παραδείγματα.

    Δηλώνει ἡ τριάς, ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι Ἐπίσκοποι ποὺ αἱρετίζουν ἀλλὰ καὶ ἄλλοι μὲ ὀρθόδοξα φρονήματα. Τελικὰ κατὰ τὰ λεγόμενα τῆς βιντεϊκῆς τριάδος μόνο πέντε ἕξι Ἐπίσκοποι αἱρετίζουν. Ἀλλὰ οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἄλλα δείχνουν. Γιατὶ ἂν ὑπάρχουν ἀκόμα Ἐπίσκοποι μὲ ἀκόμα ὀρθόδοξο ἀγωνιστικὸ φρόνημα, πῶς δημοσιεύθηκαν κείμενα –βλέπε καὶ τὸ κείμενο «πρὸς τὸν λαό»–, τὰ ὁποῖα καὶ ἐσεῖς οἱ ἴδιοι ἀναδείξατε ὡς κατάπτυστα, πῶς γίνονται δογματικὲς διαστρεβλώσεις καὶ παραβάσεις τῶν Κανόνων ἀπὸ Ἐπισκόπους ἐδῶ καὶ χρόνια καὶ κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἔχει καταδικασθεῖ, πῶς οἱ «ὑμέτεροι ὀρθόδοξοι» Ἐπίσκοποι συλλειτουργοῦν μὲ αὐτούς, τοὺς ὁποίους ἐσεῖς καταδικάζετε ὡς αἱρετίζοντες; Πάλι, ὅπως καὶ πρὶν τὴν ἀποτείχισή σας παραλλάσετε τὰ δεδομένα, μήπως πρὸς ὄφελος προσωπικὸ καὶ μερικῶν Ἐπισκόπων καὶ ἂν ὄχι πρὸς τί;

    Δηλώνει ἡ τριάς, ὅτι δὲν λειτουργεῖ γιὰ νὰ μὴν δώσει δικαιώματα καθαίρεσης στοὺς Ἐπισκόπους. Τότε, ἂν δὲν λειτουργεῖ γιὰ νὰ μὴν δώσει δικαιώματα, γιατί ἔχει κάνει ἡ τριὰς ἀποτείχιση; Τί παραπάνω πρόσθεσε μὲ τὴν ἀποτείχιση στὶς ἕως τώρα διαμαρτυρίες της; Ἁπλῶς ἕνα σώου ἐντυπώσεων;

    Λέει ὁ π. Νικόλαος, πὼς δὲν λειτουργεῖ γιὰ νὰ μὴν βγεῖ ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Ἄρα γιὰ τὸν π. Νικόλαο, τὸν π. Φώτιο, τὸν π. Θεόδωρο οἱ Ἁγιορεῖτες ποὺ λειτουργοῦν καὶ λειτουργοῦνται στὰ μοναστήρια τους, εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Οἱ ἀποτειχισμένοι ἱερεῖς (Ναὶ «πατερικὴ» τριάς, ὅσο καὶ νὰ προσπαθεῖς νὰ τὸ ἀποκρύψεις ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι ἱερεῖς ἐκτὸς ἀπὸ ἐσένα ποὺ ἔχουν ἀποτειχισθεῖ. Ἐξήγησε στὸν κόσμο παρακαλοῦμε γιατὶ τόσο συνειδητὰ δὲν τοὺς ἀναφέρεις ποτέ;) ἐν Ἑλλάδι, ποὺ λειτουργοῦν εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Οἱ ἀποτειχισμένοι πιστοὶ ποὺ δὲν λειτουργοῦνται στοὺς ναοὺς τῶν οἰκουμενιστῶν εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας!

    Ἂν ὅμως οἱ Ἁγιορεῖτες εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, πῶς συμφώνησαν μὲ αὐτοὺς νὰ κάνουν αὐτὴ τὴν ἀπὸ κοινοῦ Ἡμερίδα, διατηρώντας ἡ κάθε πλευρὰ διαφορετικὴ στάση: οἱ μὲν νὰ ἐκκλησιάζονται καὶ οἱ ἄλλοι νὰ μὴν ἐκκλησιάζονται σὲ Οἰκουμενιστές; Τί διαφορετικὸ λένε οἱ Οἰκουμενιστές; Ὁ καθένας νὰ κρατεῖ τὰ δικά του πιστεύματα, ἀλλὰ νὰ ἀποτελοῦν μιὰ Ἐκκλησία; Δὲν εἶναι αὐτὸ ἡ ἀποθέωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ ὑπογραφὴ τῆς τριάδος τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν πατέρων;

   Ὁ Ἅγ. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας ὅμως ἐξηγώντας τὸν Παύλειο λόγο «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται» λέει, ὅτι οἱ διωγμοὶ δὲν σχετίζονται μόνο μὲ τὶς ἐνέργειες τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως ἐναντίων τῶν πιστῶν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς θλίψεις, τὶς στερήσεις καὶ τοὺς πειρασμούς, ποὺ θὰ βιώσουν οἱ πιστοὶ τὸν καιρὸ τῶν διωγμῶν καὶ δὴ ἀπὸ τοὺς ψευδεπισκόπους! Ἡ λέξη ὅμως «θέλοντες» δηλώνει, ὅτι οἱ πιστοὶ ἐλευθέρως διάλεξαν τὴν ὁδὸ τῶν θλίψεων, τῶν στερήσεων καὶ τῶν πειρασμῶν καὶ γι’ αὐτὸ τὸν λόγο θὰ δικαιωθοῦν ἀπὸ τὸν Θεό.

   Ἡ οἰκονομία ποὺ προτείνει ἡ τριάς, πῶς συμφωνεῖ μὲ αὐτὴν τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων; Ἢ δὲν φόραγε καὶ ὁ Ἅγιος παντελόνια;

Χριστὸς ἀνέστη!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου