ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ: «Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο και η νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου»

        Δεῖτε τὴν 5^η § τῶν πορισμάτων:  

   «...ὅσοι ἀναγνωρίσουν τὸ ψευδοαυτοκέφαλο καθίστανται καὶ αὐτοὶ σχισματικοὶ καὶ ἀκοινώνητοι».  Τέτοια ἀνακολουθία π. Θ. Ζήση (καὶ λοιποὶ συνεργάτες);  Ἐσεῖς δὲν διακηρύσσατε (λοιδορώντας ὅσους σᾶς ἤλεγχαν) ὅτι τὸ «κοινωνῶν ἀκοινωνήτω» δὲν ἰσχύει γιὰ μὴ καταδικασμένους ἀπὸ Σύνοδο;

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ: «Τὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο καὶ ἡ νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου»

    Μεγάλη ἐπιτυχία ἐσημείωσε ἡ Θεολογικὴ Ἡμερίδα μὲ τὸν ὡς ἄνω τίτλο, τὴν ὁποία διοργάνωσαν στὸ ξενοδοχεῖο PORTO PALACE τῆς Θεσσαλονίκης τὸ Σάββατο 22 Ἰουνίου καὶ ὧρες 09.00-13.30 τρία χριστιανικὰ σωματεῖα τῆς πόλεως καὶ ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν».

    Σὲ μία ὑπερπλήρη τεράστια αἴθουσα παρέστησαν πάνω ἀπὸ ἑξακόσια πρόσωπα. Ἄκουσαν μὲ ἐνδιαφέρον τὶς συγκροτημένες καὶ καλὰ θεμελιωμένες εἰσηγήσεις ὀκτώ εἰδικῶν ἐπιστημόνων καὶ προβληματίσθηκαν γιὰ τὸν διαφαινόμενο κίνδυνο νὰ ἐπεκταθεῖ ἡ σχισματικὴ κατάσταση στὴν Οὐκρανία σὲ ὅλη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μὲ βάση τὶς εἰσηγήσεις καὶ τὴν διεξαχθεῖσα συζήτηση προέκυψαν τὰ ἑξῆς βασικὰ πορίσματα:

1. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας εἶναι κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας μὲ πανορθόδοξη μέχρι σήμερα ἀναγνώριση, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἡ γνώμη ὅτι ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ὀφείλεται σὲ παρερμηνεία καὶ ἀπόκρυψη ἐγγράφων.
2. Ἡ ὑπερόρια εἰσπήδηση τῆς Κωνσταντινουπόλεως σὲ δικαιοδοσία ἄλλης αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας ἀποτελεῖ βαρύτατο κανονικὸ παράπτωμα.
3. Οὔτε ὁ θεσμὸς τοῦ ἐκκλήτου δικαιολογεῖ τὴν ὑπερόρια ἐπέμβαση, διότι ἰσχύει μόνον γιὰ τοὺς κληρικοὺς ποὺ ἀνήκουν στὴν δικαιοδοσία τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
4. Ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας ἀπό την Κωνσταντινούπολη εἶναι ἄκυρη καὶ ἀνυπόστατη, διότι ἔγινε χωρὶς τὶς ἀπαιτούμενες κανονικὲς προϋποθέσεις· δὲν ὑπῆρξε δήλωση μετανοίας τῶν σχισματικῶν· πολλοὶ ἐξ αὐτῶν δὲν εἶχαν Ἱερωσύνη γιὰ νὰ ἐπανέλθουν εἰς αὐτήν, ἀφοῦ ἦσαν αὐτοχειροτόνητοι. Καὶ τὸ σημαντικότερο· ἡ ἀποκατάσταση ἔπρεπε νὰ γίνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία τοὺς καθήρεσε καὶ τοὺς ἀναθεμάτισε, καὶ ὄχι ἀπὸ ἄλλη ὑπερόρια ἐξουσία ποὺ σφετερίζεται ξένη δικαιοδοσία.
5. Ἐπειδὴ οἱ σχισματικοὶ τῆς Οὐκρανίας παραμένουν σχισματικοί, ὅσοι ἀναγνωρίσουν τὸ ψευδοαυτοκέφαλο καθίστανται καὶ αὐτοὶ σχισματικοὶ καὶ ἀκοινώνητοι.
6. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο μέχρι σήμερα καμμία ἀπὸ τὶς αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες δὲν ἀναγνώρισε τὴν αὐτοκεφαλία τῶν σχισματικῶν. Ἀναγνωρίζουν ὡς κανονικὸ μητροπολίτη Κιέβου τὸν ὑπαγόμενο στὴν δικαιοδοσία τῆς Μόσχας μητροπολίτη Ὀνούφριο, ὁ ὁποῖος δὲν ζήτησε αὐτοκεφαλία, καί, ἂν ζητήσει, θὰ τὸ πράξει μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, στὴν δικαιοδοσία τῆς ὁποίας ἀνήκει.
7. Ἡ ἀντισυνοδική, αὐθαίρετη καὶ αὐταρχικὴ ἐνέργεια τῆς Κωνσταντινουπόλεως να χορηγήσει αὐτοκεφαλία στοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας δημιουργεῖ παράλληλη ἐκκλησία καὶ δικαιοδοσία στὸν ἴδιο τόπο. Αὐτὸ ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἀντιβαίνει στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν ὕπαρξη δύο ἐπισκόπων στὸν ἴδιο τόπο, προκαλεῖ μεταξὺ τῶν δύο μερῶν συγκρούσεις καὶ ἔριδες. Ἤδη ἔχουν καταγραφῆ καὶ δημοσιοποιηθῆ διώξεις καὶ βιαιότητες ἐκ μέρους τῆς νέας ψευδοαυτοκέφαλης ἐκκλησίας εἰς βάρος ἐπισκόπων, ἱερέων καὶ ἐνοριτῶν τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, τῇ συνεργίᾳ ἀκραίων ἐθνικιστικῶν κύκλων. Ἀντί νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἑνότητα αὐξάνουν οἱ διαιρέσεις καὶ τὰ σχίσματα, ἀκόμη καὶ ἐντὸς τῆς ψευδοαυτοκέφαλης «ἐκκλησίας» τῶν σχισματικῶν, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποσχίσθηκε πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ὁ πρωτοστήσας στὴν χορήγηση τῆς ψευδοαυτοκεφαλίας «πατριάρχης» Φιλάρετος Ντενισένκο.
8. Αὐτή εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ εἰκόνα γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση στὴν Οὐκρανία, τὴν ὁποία προσπαθοῦν νὰ συγκαλύψουν μὲ ψευδῆ ἐπιχειρηματολογία καὶ ψευδεῖς εἰδήσεις (fake news) οἱ στρατολογημένοι ἀπὸ τὸ Φανάρι ἱστορικοί, θεολόγοι καὶ κανονολόγοι, ἐνθαρρυνόμενοι ἀπὸ ἰσχυρὰ πολιτικὰ κέντρα μὲ ἐμφανεῖς γεωπολιτικοὺς στόχους. Ὅσοι προβάλλουμε τὴν ἱστορικὴ καὶ ἱεροκανονικὴ ἀλήθεια, στρατευμένοι στὴν Φίλη Ὀρθοδοξία, καὶ μεταδίδουμε ἀληθινὲς εἰδήσεις (real news) διωκόμεθα καὶ ὑβριζόμεθα.
9. Τὸ Φανάρι, μὴ ἔχοντας τώρα σύμμαχο τὸν Χριστιανὸ Ὀρθόδοξο αὐτοκράτορα, ὅπως συνέβαινε στὴν ἔνδοξη Ρωμηοσύνη τοῦ Βυζαντίου, βρῆκε σύμμαχο τὸ βαθὺ κράτος τῆς Ἀμερικῆς, τὸ ὁποῖο κατευθυνόμενο ἀπὸ ἐχθρικὲς πρὸς τὸν Χριστιανισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία δυνάμεις, ἐπιδιώκει νὰ διαλύσει τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων καὶ νὰ ἀποδυναμώσει τὸ μόνο ἰσχυρὸ ὀρθόδοξο κράτος τῆς Ρωσίας, γιὰ νὰ κατευθύνει ἀνεμπόδιστα τὴν ἱστορία σὲ ἀντίχριστη καὶ ἀντορθόδοξη πορεία. Τὸ ἐνδιαφέρον Ἀμερικανῶν ὑπουργῶν καὶ πρέσβεων ὑπὲρ τῆς ψευδοαυτοκεφαλίας τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές, ὅπως ἔγινε ἄλλωστε καὶ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης.
10. Ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχουν ὀρθόδοξες βάσεις καὶ ἱεροκανονικὰ θεμέλια στὶς ἐνέργειες τοῦ Φαναρίου, διεμόρφωσε μὲ τοὺς θεολόγους του νέα ἐκκλησιολογία μὲ δύο βασικὰ αἱρετίζοντα γνωρίσματα. Κατήργησε στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰσήγαγε μέσα εἰς αὐτὴν παλαιοὺς καὶ νέους αἱρετικούς, καὶ ἀποδυνάμωσε τὴν συνοδικότητα, μεταβάλλοντας τὰ «πρεσβεῖα τιμῆς» τοῦ πρώτου, τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, σὲ «πρωτεῖο ἐξουσίας» κατὰ τὰ παπικὰ πρότυπα. Ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναι πλέον ὁ «πρῶτος μεταξὺ ἴσων» (primus inter pares), ἀλλὰ «πρῶτος ἄνευ ἴσων» (primus sine paribus). Ξεπέρασε καὶ τὸν πάπα στὴν πρωτειομανία, διότι, ἐνῶ ἐκεῖνος θεμελιώνει τὸ πρωτεῖο του στὸν Ἀπόστολο Πέτρο, ἡ βλάσφημη φαναριώτικη ἐκκλησιολογία θεμελιώνει τὸ πρωτεῖο τοῦ πατριάρχη στὸ πρωτεῖο τοῦ Πατρὸς μέσα στὴν Ἁγία Τριάδα. Ἡ ἐνδοτριαδικὴ μοναρχία τοῦ Πατρὸς εἶναι τὸ ἀρειανικὸ πρότυπο τοῦ μονάρχη τῆς φαναριώτικης ἐκκλησιολογίας.
11. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ μόνη ἀπὸ τὶς αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ποὺ δὲν ἔχει μιλήσει γιὰ τὸ Οὐκρανικό «αὐτοκέφαλο», μολονότι καὶ αὐτὴ μέχρι τώρα δὲν τὸ ἔχει ἀναγνωρίσει. Ἂν κάνει τὸ λάθος καὶ ἀκολουθήσει τὴν γνώμη τῶν δύο συνοδικῶν ἐπιτροπῶν, στὶς ὁποῖες παρέπεμψε τὸ θέμα, καὶ οἱ ὁποῖες, ὅπως ἔγινε γνωστόν, προτείνουν τὴν ἀναγνώριση τῆς «αὐτοκεφαλίας», θὰ βλάψει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, θὰ ὑποστεῖ μεγάλη ζημία καὶ ἡ ἴδια καὶ θὰ συντελέσει στὴν παγίωση ἑνὸς μεγάλου πανορθοδόξου σχίσματος. Θὰ βλάψει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, διότι θὰ τὸ ἐνθαρρύνει νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τῆς ἀπομόνωσης καὶ τῆς γιὰ πρώτη φορὰ ἀμφισβήτησης τοῦ συντονιστικοῦ του ρόλου, λόγῳ τῶν «πρεσβείων τιμῆς». Θὰ βλαβεῖ ἡ ἴδια, διότι θὰ ἐνεργήσει μὲ ἐθνοφυλετικὰ καὶ ὄχι μὲ ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ κριτήρια καὶ θὰ ὁδηγήσει ἄλλες αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἀπὸ τὸ δικό της ποίμνιο, σὲ διακοπὴ κοινωνίας καὶ ἀποτειχίσεις. Θὰ δυσαρεστήσει ἰδιαίτερα τὸ μεγάλο, ἰσχυρὸ καὶ ὁμόδοξο ἔθνος τῶν Ρώσων μὲ δυσμενεῖς συνέπειες καὶ γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα. Θὰ καταστεῖ ἐπίσης συνένοχη καὶ συνυπεύθυνη γιὰ ἕνα μεγάλο πανορθόδοξο σχίσμα, μὲ φοβερὲς σωτηριολογικὲς συνέπειες. Ἂν οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας σταθοῦν στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων καὶ σηκώσουν τὸ «βάρος τῆς ἡμέρας», εὐθυγραμμιζόμενοι μὲ τὴν πανορθόδοξη θέση, τὴν πατερικὴ καὶ ἱεροκανονικὴ Παράδοση, θὰ βοηθήσουν τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ ἀνακρούσει πρύμναν, νὰ ἀναγνωρίσει τὸ λάθος του καὶ νὰ ἐπανέλθει στὴν ὀρθὴ ἐκκλησιολογικὴ γραμμή, ἀποκρούοντας τοὺς ἔξωθεν πειρασμοὺς τῶν γεωπολιτικῶν σχεδιασμῶν καὶ τῶν παπικῶν πρωτείων.
12. Πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ ἐπιβάλλεται ἡ ἀπόσυρση τοῦ δῆθεν ἑνωτικοῦ τόμου τῆς αὐτοκεφαλίας, ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχισματικῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ποὺ τοὺς ἐτιμώρησε μὲ προηγούμενη δήλωση μετανοίας, καὶ ἡ ἐκ νέου ἔναρξη τῆς διαδικασίας γιὰ τὴν χορήγηση αὐτοκεφαλίας κατὰ τὸν κανονικὸ τρόπο, μὲ αἴτημα καὶ πρωτοβουλία τῆς κανονικῆς ὑπὸ τὸν μητροπολίτη Ὀνούφριο Ἐκκλησίας, ἀποδοχὴ τοῦ αἰτήματος ἀπὸ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καὶ διαβίβασή του πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὥστε νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ πανορθόδοξη συναίνεση καὶ ἀναγνώριση. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δικαιοῦται καὶ πρέπει νὰ λάβει αὐτοκεφαλία, ἀλλὰ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει μὲ καλὸ καὶ κανονικὸ τρόπο, κατὰ τὰ πανορθοδόξως ἰσχύοντα καὶ ἀποφασισθέντα. Τὸ καλὸ τῆς ἑνότητας πρέπει νὰ ἐπιτευχθεῖ καὶ μὲ καλὸ τρόπο. Στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση δὲν ἰσχύει τὸ ἀξίωμα τῶν Ἰησουϊτῶν «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα», ἀλλὰ καὶ τὰ μέσα πρέπει νὰ εἶναι καλὰ καὶ ἅγια, διότι «τὸ καλὸν οὐ καλόν, ὅταν μὴ καλῶς γένηται». (Ζωναρᾶς, Ἑρμηνεία 66^ου Ἀποστολικοῦ Κανόνος)

Θεσσαλονίκη, 26 Ἰουνίου 2019

Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Πρωτοπρεσβύτερος ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Πρωτοπρεσβύτερος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
Θεολόγος

Πρωτοπρεσβύτερος ΦΩΤΙΟΣ ΒΕΖΥΝΙΑΣ
Μαθηματικός

Μοναχός ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΖΗΣΗΣ
Θεολόγος

ΦΩΤΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Ἰατρός

ΔΗΜΟΣ ΣΕΡΚΕΛΙΔΗΣ
Νομικός

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΟΥΛΑΚΗΣ
Συνταγματάρχης ἐ. ἀ.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ
Φυσικός

Πηγή