«Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος».
Μακριά ἀπὸ κάθε οἰκουμενιστικὴ «Ἐκκλησία πονηρευομένων»!
Θέλει
γενναιότητα να μοιάσει κάποιος στα κρίνα του αγρού και τα πετεινά του
ουρανού και να κυνηγά κάθε μέρα και στιγμή την βασιλεία Του, πιστεύοντας
μέσα σε ένα είδος θεϊκής σαλότητος, πώς όλα του έχουν ήδη προστεθεί και
ο ίδιος έχει αξία, αξία μπροστά σε έναν θεό πού δεν έχει δεί, αλλά
πιστεύει ότι υπάρχει μέσα Του, πλάι του, παντού γύρω του και μεριμνά γι
Αυτόν.
Είναι τόσο αληθινό και αυθεντικό ένα τέτοιο βίωμα όσο τραγική
είναι η διάθεση ορισμένων χριστιανών, πού νομίζουν πώς
σήμερα ο Χριστός θέτει δύσκολα και ακατόρθωτα για τον αδύναμο άνθρωπο
πράγματα και παλαίσματα και βιώματα. Και όλο αυτό γιατί κατορθώσαμε να
ξεχάσουμε και ν απωθήσουμε την μοναδική αλήθεια:
Τίποτα το ευαγγελικά
προκείμενο δεν είναι ακατόρθωτο ή συμβολικό. Όλα είναι μέσα στο φως του
ρεαλισμού μίας και μόνης αλήθειας:
Χωρίς εμένα, λέγει Κύριος, δεν
μπορείτε να κάνετε τίποτα! Όλα είναι δοσμένα από μένα και εγώ συνεργώ σε
αυτά! Δος μου μόνο την καρδία σου και το θέλημα σου.
Όταν παραδοθείς
στον Χριστό αποκτάς ελευθερία. Ποτέ πριν. Με αυτή την συνείδηση ενός
ελεύθερου ανθρώπου, πού κέρδισε την ελευθερία του, μόνο όταν την απέθεσε
στα δικά του χέρια, ας πορευτούμε από δω και μπρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.