Αποτέλεσμα εικόνας για Γέροντας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός

 Γέροντας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός

 Στο αίμα είναι οι αμαρτίες, λέει ο γέροντας Γαβριήλ, γιατί οι αμαρτίες επηρεάζουν το σώμα, που κρατιέται στη ζωή μέσω του αίματος το οποίο το διατρέχει και το τρέφει.
Γράφεται στο Λευιτικό (κεφ 17, στίχ.11): «η γαρ ψυχή πάσης σαρκός αίμα αυτού εστι». Δηλ. το αίμα είναι η ψυχή κάθε σάρκας. Αυτό ισχύει επακριβώς για τα ζώα, ενώ κάπως ισχύει και για τους ανθρώπους όταν γίνουν «σάρκες», δηλ. ξεπέσουν από την πνευματική ζωή, μοιάζοντας (με όσα πράττουν) με ανόητα ζώα. Διότι με τον όρο «ψυχή» αναφερόμαστε άλλοτε στην ουσία της, και άλλοτε στις ιδιότητες ή ενέργειές της.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της ψυχής των ζώων, που ως γήινη, έχει θνητήουσία και ενέργεια, και της ψυχής των ανθρώπων που, ως λογική και αθάνατη που είναι, έχει ουσία απλή εκτός του φθαρτού αυτού πολυσύνθετου κόσμου, με την δυνατότητα όμως να δίνει με ενέργειές της ζωή στο σώμα. Οι άγγελοι που ζουν στον ίδιο άφθαρτο κόσμο με τις ψυχές μας, μπορούν επίσης να επεμβαίνουν στα γήινα, καθώς και τα ξεπεσμένα πνεύματα (οι δαίμονες), αλλά δεν έχουν, ούτε μπορούν να δίνουν ζωή σε σώμα. Για να κατανοήσομε καλύτερα το θέμα των ψυχών πρέπει να έχομε υπόψιν τη διδασκαλία του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, βάσει της οποίας κάθε φύση (ή ουσία) έχει τη δική της θέληση και ενέργειες. Το αντίθετο καταδικάσθηκε από την 6η Οικουμενική Σύνοδο (680 μ.Χ.).
Η παράβαση των εντολών του Χριστού προξενεί τις αμαρτίες, οι οποίες αρρωσταίνουν την ψυχή, διότι «κάθε αμαρτία, μας απομακρύνει από τη χάρη του Θεού», λέει ο ίδιος (Ζ.1.). Και συμπληρώνει: «Όταν κάνεις το καλό, ανεβαίνεις μια σκάλα (παίρνεις χάρη). Όταν αμαρτάνεις την κατεβαίνεις». (Β.10.)
Από τις αμαρτίες αρωσταίνει και το σώμα, όπως δείχνεται από την ίαση του επί 38 έτη παραλύτου, για την οποία εξηγεί ο άγιος Ιω. ο Χρυσόστομος: «Ότι από αμαρτίες βρισκόταν σ’ αυτήν την κατάσταση άκουσε τι λέει ο Χριστός: Να, έγινες υγιής, να μην αμαρτάνεις πλέον, για να μη σου συμβεί τίποτα χειρότερο». (…«Ὅτι δὲ ἐξ ἁμαρτημάτων οὕτω διέκειτο, ἄκουσον τί φησιν ὁ Χριστός· Ἴδε, ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν τί σοι γένηται» Ομιλία στον Λάζαρο, PG 48:999).