Αλίμονο! Συνταρακτικά τα επιχειρήματα εναντίον της αγιοποιήσεως του Σμύρνης, κι όμως οι Επίσκοποι σιωπούν!

   Ενημέρωση για τον Οικουμενιστή "άγιο" Χρυσόστομο Σμύρνης

(ε΄ μέρος)

            Ἀπόσπασμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ γιὰ τὸν Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης καὶ ἀπὸ τὸ κεφάλαιο:

Ἡ "ἁγιοποίησις" τοῦ Χρυσοστόμου 

Καλαφάτη καὶ τὰ ἐπακόλουθα αὐτῆς

 (Σελ. 300-303)

Ο Σμύρνης συμπεριλαμβάνεται στο βι-
βλίο με επιφανείς Μασώνους

   Κλείνοντας αὐτό τό κεφάλαιο συνοψίζουμε τά ὅσα ἐλέχθησαν σέ αὐτό:

           1. Η Ορθόδοξος Ἐκκλησία δέν «ἁγιοποιεῖ» κάποιον, ὅπως ὁ Παπισμός, ἀλλά διακηρύττει τήν ἁγιότητά του, συμφωνοῦσα μέ τήν φανέρωσι τοῦ Ἁγίου ὑπό τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐμπειρία αὐτῆς τῆς φανερώσεως στήν συνείδησι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐκφράζουσα ἔτσι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν συνείδησι τοῦ λαοῦ.

         2. Ἀπαγορεύεται οἱ ἐπίσκοποι νά καθοδηγοῦν καί κατευθύνουν τήν συνείδησι τοῦ λαοῦ σύμφωνα μέ τά «πιστεύω» των, ὅταν αὐτά μάλιστα ἀντιτίθενται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί ἐπιβάλλεται νά καθαρίζουν καί διατηροῦν ζωντανή καί εὐαίσθητη, εἰδικά στά θέματα τῆς Πίστεως, τήν συνείδησι τοῦ λαοῦ.

3. Στήν περίπτωσι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης οὔτε ὁ Θεός ἔδειξε τό παραμικρό δεῖγμα περί ἁγιότητος, οὔτε ὁ λαός εἶχε αὐτή τήν συνείδησι, οὔτε ἀκόμη καί οἱ ἐπίσκοποι πού τόν «ἁγιοποίησαν» εἶχαν συνείδησι τῆς ἁγιότητός του.

4. Ἡ «ἁγιοποίησις» τοῦ Χρυσοστόμου ἀνοίγει τόν δρόμο τῆς ἀνακηρύξεως τῶν λεγομένων ἐθνικῶν «ἁγίων» καί τῆς ὑμνολογίας τῶν πατριωτικῶν ἀγώνων καί μαχῶν ἐν πολέμῳ.

5. Ἡ ἀνακήρυξις ὑπό τῆς Συνόδου ὡς «ἁγίων» ὅλου τοῦ ὄχλου πού ἐσφαγιάσθη στήν Μικρά Ἀσία καί τῶν στρατιωτῶν οἱ ὁποῖοι ἐφονεύθησαν στίς μάχες, εἶναι κάτι τό πρωτόγνωρο στήν Ὀρθοδοξία, ἀνήκουστο καί ἀκατανόητο, ἐπειδή δέν γνωρίζουμε γιά ποιόν λόγο αὐτοί ἐθανατώθησαν. Ἅγιοι εἶναι μόνον αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐθυσιάσθηκαν χάριν τῆς Πίστεώς των στόν Χριστό, καί γιά τίποτε ἄλλο.

6. Η Σύνοδος ἐγνώριζε τίς κατηγορίες πού ἐβάρυναν τόν Χρυσόστομο, καί ἀδιαφόρησε γι’ αὐτές προχωρώντας ἀνεξέταστα, ἀβασάνιστα καί ἀνεξέλεγκτα στήν «ἁγιοποίησί» του.

7. Ἡ ἀσματική Ἀκολουθία, τήν ὁποίαν ἔκαναν στόν Χρυσόστομο καί στούς ὑπολοίπους νεκρούς τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, εἶναι χωρίς ἐκκλησιαστικό περιεχόμενο, διότι συρράπτει παντοῦ τήν πατρίδα καί τούς πατριωτικούς ἀγῶνες μέ τήν Πίστι στόν Χριστό καί τούς ἀγῶνες γιά τήν Πίστι αὐτή καί δέν ἔχει κανένα ἀπολύτως γνώρισμα μέ τίς ἀσματικές Ἀκολουθίες τῶν ὑπολοίπων Ἁγίων, τίς ὁποῖες καθημερινῶς ψάλλουμε στήν Ἐκκλησία.

Παράλληλα, ἔπειτα ἀπό ὅσα ἀνεφέρθησαν θέτουμε καί κάποια ἐρωτήματα εὔλογα, τά ὁποῖα θά μᾶς ἀπασχολήσουν στήν συνέχεια τῆς ἐργασίας μας καί πού χρήζουν ἀπαντήσεως. Ποιά θά ἔπρεπε νά εἶναι ἡ στάσις τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅσον ἀφορᾶ στήν «ἁγιοποίησί» του; Τί θά ἔπρεπε νά κάνη ὡς Ὀρθόδοξος Σύνοδος, ὀρθοτομοῦσα τόν λόγο τῆς Ἀληθείας Του, προκειμένου νά προβῆ στήν «ἁγιοποίησί» του; Σημεῖα καί θαύματα ἀπό τόν οὐρανό δέν ὑπῆρξαν, τά ὁποῖα νά συνηγοροῦν ὑπέρ τῆς ἁγιότητός του · ἡ διδασκαλία του ὡς πρός τίς αἱρέσεις καί τούς αἱρετικούς ἦτο βλάσφημη καί δαιμονική· δέν ἔκανε ὁποιονδήποτε ἀγῶνα ὑπέρ τῆς Πίστεως · οἱ Τοῦρκοι ὡμολόγησαν ὅτι τόν ἐφόνευσαν λόγῳ τῆς ἔντονης πατριωτικῆς του δράσεως· οἱ δέ μασόνοι ἰσχυρίζονται μέ στοιχεῖα ἀπό μασόνους συνεργάτες τοῦ Χρυσοστόμου στήν Μητρόπολι Σμύρνης, ὅτι ἦτο μέλος τῆς Μασονίας καί ἀδελφός τους.

Πῶς ἀντιμετώπισε λοιπόν ἡ Σύνοδος ὅλα αὐτά τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἐκ τῶν ὑστέρων φαίνεται ὅτι τήν καθιστοῦν ἔνοχη στά μάτια τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ; Σέ ποιούς ἀνέθεσε τήν ἔρευνα τῶν στοιχείων σχετικά μέ τήν ζωή του, τήν ἁγιότητά του καί τήν διδασκαλία του; Τί πορίσματα κατέθεσε αὐτή ἡ ἐπιτροπή; Πῶς ἀντιμετώπισε τίς ἀναφορές τῶν μασόνων, οἱ ὁποῖοι τόν διεκδικοῦν σάν δικό τους «ἅγιο», καί οἱ ἀναφορές αὐτές μάλιστα ὑφίσταντο πάνω ἀπό τριάντα χρόνια καί δέν προέκυψαν τελευταῖα, ὥστε νά θεωρηθῆ ὅτι θέλησαν νά ἀμαυρώσουν τήν προσωπικότητα τοῦ Χρυσοστόμου; Ποιά τά πρακτικά τῆς συζητήσεως τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ 1992, τά ὁποῖα περιλαμβάνουν τήν συζήτησι τοῦ θέματος αὐτοῦ; Γιατί δέν ἐδόθησαν πρός ἔρευνα καί μελέτη, παρά τίς αἰτήσεις πού ὑπεβλήθησαν στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Ὅλα αὐτά διεδραματίσθησαν κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ἐρήμην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀκριβῶς γίνεται στίς μασονικές Στοές: ἐν κρυπτῷ καί παραβύστῳ. Ὁ λαός ἔμεινε μακριά ἀπό αὐτό τό θέμα τῆς «ἁγιοποιήσεως», τό ὁποῖο προέβαλε ἡ Σύνοδος καταλλήλως καί τελεσιδίκως, ἀπαιτῶντας τυφλή ὑπακοή στήν προσκύνησι τοῦ «ἁγίου» πού αὐτή κυριολεκτικά κατασκεύασε. Ὅταν κατόπιν ἄρχισαν οἱ ἐνστάσεις καί οἱ διαμαρτυρίες ἐκ μέρους σοβαρῶν προσώπων μέ ὑπομνήματα, τά ὁποῖα μάλιστα ὑπεβλήθησαν καί στήν ἐπιτροπή Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Θεμάτων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου (ἀπό καθηγητές πανεπιστημίου, θεολόγους, νομικούς, ἁγιορεῖτες μοναχούς, λαϊκούς κλπ.), δι’ αὐτήν τήν προκατασκευασμένη «ἁγιοποίησι», οἱ ἐπίσκοποι πού ἦσαν ὑπέρ αὐτῆς, ἄρχισαν νά ἀναμασοῦν κάποιες γελοῖες καί παιδαριώδεις ἐξηγήσεις. Αὐτές τίς ἐξηγήσεις, ὅσες τοὐλάχιστον ἀκούστηκαν, θά τίς ἀναφέρωμε σέ ἰδιαίτερο κεφάλαιο ἐν συνεχείᾳ καί θά τίς ἀναλύσωμε, ἀποδεικνύοντας ὅτι κάτι σκοτεινό διεδραματίσθη στήν ὅλη αὐτή ὑπόθεσι τῆς «ἁγιοποιήσεως» τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης.

              Α΄ μέρος: Ἐδῶ.

              Β΄ μέρος: Ἐδῶ.

              Γ΄ μέρος: Ἐδῶ.

              Δ΄ μέρος: Ἐδῶ.