Γνωρίζεις καλά τόν Επίσκοπο καί τόν εκθειάζεις;

 ΕΞΥΜΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΑΘΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο άξιος είναι «λόγων τε ῥητὴρ ἔργων τε πρηκτήρ» (μέ λόγια αγαθά καί
έργα σημαντικά)

                                 

     i.  Ρωμαϊκές φιέστες μέ αυτοχειροτονήτους

  Τελευταία είχαμε μερικές ονομαστικές εορτές Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων καί Μητροπολιτών. Ρωμαϊκές φιέστες. Ακόμη καί μετακίνησι εορτών είχαμε, προκειμένου νά έχουν τή δυνατότητα μερικοί νά παραστούν σέ σημαντικότερες εκδηλώσεις.

   Σέ μία εορτή, παρατηρούμε έκπληκτοι τόν Προκαθήμενο τής Ελλάδος νά παρακάθηται εις θρόνο δίπλα σέ Ψευτο-Προκαθημένο, «χειροτονηθέντα» καί «εκλεγέντα» από  αυτοχειροτονήτους καθηρημένους καί αναθεματισμένους ρασοφόρους.

    Μάλιστα δέ νά αποδέχεται από αυτόν ως δώρο καί ένα εγκόλπιο.

   Ανατριχιάζουμε βλέποντας Έλληνα Επίσκοπο, επιτελικής θέσεως, νά σκύβη καί νά  ασπάζεται τό χέρι αυτού τού Ψευτο-Κιέβου.

            

      ii.  Ευχές στόν κάθε Μητροπολίτη

Άς μεταφερθούμε καί σέ άλλα επίπεδα εορτών.

Ασφαλώς όταν εορτάζει ένας Επίσκοπος, ένας άξιος Ποιμενάρχης, τότε χαίρεται ολόκληρος η τοπική ποίμνη τού Χριστού καί η Εκκλησία.

Όταν αυτός ο Αρχιερεύς εργάζεται μέ αυτοθυσία στό έργο τού Χριστού καί στή διακονία τού λαού μας.

Τότε, ασφαλώς είναι αναγκαίες οι προσρήσεις καί οι ευχές. Αλλά, προϋποτίθεται  η ταπείνωσις. Δέν χρειάζονται τά  πομπώδη μεγαλεία καί οι διαπρύσιοι πολυχρονισμοί.

iii. Τόν γνωρίζουν καλώς καί τόν πολυχρονίζουν;

Πολλοί τρέχουν νά ευχηθούν τόν Αρχιερέα. Καλώς. Αλλά καί εμείς δέν δικαιούμεθα νά υποβάλλουμε μέ απλότητα μερικές ερωτήσεις;

·   Τόν γνωρίζουν καλώς τό συγκεκριμένο πρόσωπο; Τό γνωρίζουν;

·     Είδαν τά μεγάλα καί άξια έργα του;

·  Διαπιστώνουν πώς, επί έτη εργάζεται νυχθημερόν στόν αμπελώνα τού Κυρίου;

·   Τόν βλέπουν νά προστρέχη πρώτος στίς κινητοποιήσεις γιά τά εθνικά θέματα, π.χ. γιά τό Μακεδονικό;

·        Νά διατυπώνη δημοσίως τήν αντίδρασί του γιά τά Αντι-Εκκλησιαστικά  νομικά εκτρώματα; Γιά τή συμφωνηθείσα απόλυσι τών Ιερέων από Τσίπρα-Ιερώνυμο, γιά τά θρησκευτικά, γιά τά σύμφωνα συμβιώσεως, γιά σύμφωνα συμβιώσεως ομοφυλοφίλων, γιά τό διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους κ.τ.λ.;

· Γνωρίζουν τί πιστεύει καί τί αναφέρει γιά τούς «μοιχεπιβάτες» καί τούς διαδόχους των; Παλαιές ιστορίες σύγχρονες όμως αθλιότητες καί μικρότητες.

·   Μήπως λοιδορεί καί απειλεί τούς οπαδούς καί τά πνευματικά τέκνα αγίων Μητροπολιτών;

·   Μήπως πληροφορήθησαν ότι θά ΖΗΤΗΣΗ από τήν Ιεραρχία τήν  κανονική ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙ καί εγγραφή στά δίπτυχα τών εξορισθέντων θυμάτων; Ποίων; Τών Δώδεκα σφαγιασθέντων αξίων αγίων Μητροπολιτών καί τού αγίου Θεολόγου;

·   Τόν είδαν νά καταδικάζη τίς μυστικές οργανώσεις Μασονία, Ρόταρι κ.τ.λ.;

·  Διεπίστωσαν τήν αντίθεσί του πρός εκείνους τούς κληρικούς πού προσέρχονται στίς Εβραιο-Θρησκευτικές τελετές καί στίς Συναγωγές;

·    Τόν είδαν νά διατυπώνη, δημοσίως, τήν αντίθεσί του γιά τίς “Ψευτο-Συνόδους”. Γιά τό “Κολυμβάριον” καί τήν “Ψευτο-Ενωτική” Σύνοδο τού Κιέβου; Νά καταδικάζη τούς καθηρημένους, Αυτοχειροτονήτους καί Αναθεματισμένους, πού διακηρύσουν πώς έχουν “Ψευτο-Αυτοκέφαλη” Εκκλησία στήν Ουκρανία;

·  Τόν είδαν νά εργάζεται αποτελεσματικά, στήν φιλανθρωπία, στήν νεότητα, στόν πόνο, στήν ανακαίνισι Ι. Ναών καί Ιερών Μονών, στόν καταρτισμό τού Ι. Κλήρου κ.τ.λ;

Εάν, όλα ταύτα καί άλλα ανάλογα, διαπιστώνουν οι νοήμονες καί ευσεβείς χριστιανοί,  σέ έναν Επίσκοπο, ασφαλώς τότε,  οφείλουν νά προστρέχουν νά τού ασπάζονται μέ κάθε σεβασμό καί ξεχωριστή τιμή τήν δεξιά του.

        iv.  Αντί γιά ευχές μία γνωμάτευσι

Μερικοί φίλοι μάς παρεκάλεσαν, νά αποστείλουμε καί μείς γραπτές ευχές πρός τούς εορτάζοντες. Πρός τούς νέους, αλλά καί τούς παλαιούς Αρχιερείς.  Σ’ επισκόπους μικρών καί μεγάλων θεωρουμένων θρόνων.

Απεφασίσαμε νά μή είμαστε μικρόψυχοι. Νά έχουμε πλατειασμό καρδίας. Αλλά, δυστυχώς, ... όσο τό ψάχναμε τό θέμα, τόσο απογοητευόμαστε. Αδυνατούμε νά αρχίσουμε τούς αίνους καί τούς επαίνους. Η αλήθεια μάς φράζει τό στόμα. Η πέννα αρνείται νά υπακούση στίς εντολές εκθειασμού τών μεγαλειοτάτων «πριγκίπων» μας.

Καταλήξαμε νά ευχηθούμε, όχι μέ δικά μας λόγια. Αλλά νά δανεισθούμε ένα εύγλωττο κείμενο από τό βιβλίο «Δημοκρατία τών Ουρανών» (Γεωργίου Διλμπόη, θεολόγου).

Οφείλουμε βέβαια, μέ προσοχή καί πόνο νά αναλύσουμε καί νά εμβαθύνουμε τά γραφόμενα. Καί κατόπιν νά τά συγκρίνουμε μέ έναν έκαστο Δεσπότη.

Καί ευχόμεθα ειλικρινά νά βρούμε, ότι τό κείμενο δέν ανταποκρίνεται στόν τάδε καί στόν δείνα Επίσκοπο.

Εάν πράγματι τούτο συμβή, τότε ιδιαίτερα θά χαρούμε καί θά αγάλλεται σύμπας ο λαός τού Θεού.

   v.   Περιφρονημένοι Αρχιμανδρίτες

 "... Ἄν ἤξερες πόσο φτηνόν καί περιφρονημένον πρᾶγμα εἶναι τό φαινόμενο πού λέγεται Ἀρχιμανδρίτης.

Πιό πολύ κι ἀπ' τόν ἁπλό παπά, γιατί ὀρέγεται τό δεσποτηλίκι. Μαρτύριο... καί νἄχεις τό διάβολο μέσα σου, νά θές νά γίνῃς Δεσπότης. Μή μοῦ πεῖς ὅτι "καλοῦ ἔργου ἐπιθυμεῖ". Δέν ξέρω γιά ἄλλες ἐποχές, ἀλλά σήμερα εἶναι φρίκη.

 Τί ἐξευτελισμούς περνᾶς, πόσα φαρμάκια καταπίνεις, πόσες φορές σοῦ ζητοῦν κι ἀναγκάζεσαι νά πουλήσεις τήν ψυχή σου καί τό κορμί σου, θά τρόμαζες.

Πνίγεσαι ἀπό τή ζήλεια τῶν ἄλλων, σέ κυνηγοῦν τά Δεσποτάρια κι οἱ ἀνιψιές τῶν Δεσποτάδων, τό σκυλολόϊ ἀπό τό συγγενολόϊ κι ἐσύ βουβός βουλιάζεις στό μίσος σου καί τσαλαβουτᾶς στίς πλεκτάνες καί τίς βρωμιές, μαχαιρώνεσαι ἀπό λόγια καί ξεσκίζεις τά ὄνειρα καί τά ἰδανικά σου,

ὥσπου σιγά-σιγά νά μεταλλάξεις σέ πονηρό ζούμπερο, μέ γλυκά χείλια καί τροχισμένα δόντια, νά χωνεύεις ὅτι κι ἄν ἀκούσεις βρώμικο, χωρίς νά σβήσῃς τό ἀγγελικό χαμόγελο ἀπ' τό στόμα.

    vi.  Από άσημος γίνεσαι θεσπέσιος δεσπότης

Καί ξαφνικά

ἀπ' τή μιά στιγμή στήν ἄλλη γίνεσαι Δεσπότης. Σάν νά σ' ἄγγιξε μαγικό ραβδί, μεταμορφώνεσαι. Γίνεσαι ὄμορφος, μιλᾶς θεσπέσια, βαδίζεις παραδείσια. Τό κοντό μπόϊ σου μέτρο, τ' ἀλλοίθωρα μάτια σου διαμάντια κι ὁ σκεμπές τῆς κοιλιᾶς σου τέλειο μαξιλαράκι, γιά ν' ἀναπαύεται τό ἐγκόλπιο.

Μιλᾶς σοφία. Δέν μιλᾶς, σοφία. Δέν καταδέχεσαι τόν "ὄχλο", χρηστότης.

Ἀγκαλιάζεις τούς μπουμποῦνες καί τούς σκάρτους, θειότης.

Καλοτρῶς γιά τήν κοιλιά σου, ἀρχοντοσύνη.

Κακοτρῶς γιά νά θησαυρίζεις, ἀκτημοσύνη.

  vii. Όλες οι ανέσεις καί πολυτέλειες πριγκίπων

Καί ξαφνικά,

Ἄχου παπά Χαραλάμπη, αὐτός πού ἦταν ἀπό κλώτσου καί ἀπό μπάτσου, διωγμένος ἀπό Μητρόπολη σέ Μητρόπολη ἐπειδή ἄλλαξαν ἤ πέθαιναν Ἀρχιεπίσκοποι, ξαφνικά τἄχει ὅλα.

Ἀπό τή μιά μέρα στήν ἄλλη, ἀπό τή μιά στιγμή στήν ἄλλη.

Ἕνα Μέγαρο, δύο.

Αὐτοκίνητα δύο, τρία.

Χιλιάδες πολλές ἀπό μισθό καί τυχερά.

Ὅλα τά Μοναστήρια μέ τήν περιουσία τους, δικά του.

Σ' ὅλες τίς ἐνορίες οἱ παπάδες ἕτοιμοι νά στρώσουν τραπέζι καί κρεββάτι.

Τόν Σεπτέμβρη φροῦτα, τά Χριστούγεννα τυριά, τό Πάσχα ἀρνιά, τόν Αὔγουστο κρασιά.

Αὐτός πού πρίν μέ δυσκολία σταύρωνε μερικές "καλημέρες" τώρα... τόν Δεσπότη ἀπό δῶ, τόν προσκυνοῦμε ἀπό κεῖ.

Χειροφιλήματα οἱ γριοῦλες, ξελιγώματα οἱ καλοκυράδες, δεῦτε προσκυνοῦμεν οἱ παπάδες.

Τηλέφωνο ὁ Δήμαρχος, ἐπίσκεψη ὁ Νομάρχης, τραπέζι ὁ προύχοντας, σέ σουαρέ ὁ ἐφοπλιστής.

      viii.   Ὅλοι συμβουλευτείτε τό Δεσπότη

Καί ξαφνικά,

Αὐτόν πού κανείς δέν ὑπολόγιζε καί κανείς δέν καταδεχόταν νά ρωτήσει τή γνώμη του, τώρα... κόκκορας γεννᾶ, τόν Δεσπότη συμβουλευτῆτε.

Σεισμός γίνεται, στόν Δεσπότη κρεμαστεῖτε.

Ἀνομβρία ἔπεσε, νά εὐλογήσει.

Πόλεμος γίνεται, τόν Δεσπότη καί Ἀρχιερέα μπρός.

Παρέλαση θέμε καί Δοξολογία, στολίστε τό Παγώνι, πιᾶστε τά ἑξαπτέρυγα καί πᾶμε.

    ix. Κάθε τελετή άνοστη χωρίς τό Δεσπότη

Καί ξαφνικά,

Κάθε ἐκδήλωση χωρίς τήν παρουσία του κατάντησε νά θεωρεῖται ἄνοστη.

Βλέπεις ὁ καθένας, δέν εἶναι εὔκολο νά μασκαρεύεται ὅλη τήν ὥρα, ἐνῶ ὁ Δεσπότης τὄμαθε τό μάθημα.

Πῆρε τόν ἀέρα τοῦ κουδουνάτου καί συγκρατημό δέν ἔχει πιά.

Κλέβουν καί δέρνουν εὔνομα οἱ Διχτάτορες, τόν Δεσπότη φωνάχτε νά μᾶς σκεπάσει.

Διαφθείρουν τήν ἀλήθεια καί πορνεύουν τό δίκαιο οἱ ἐκμεταλλευτές, καλέστε τό Δεσπότη κι  αὐτός μ' ἕνα ἀνάθεμα βλακείας, θά σφραγίσει σάν νἄναι ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ, κάθε ἀντίδραση.

     x.  Η δόξα τρελαίνει τούς αφελείς

Καί ξαφνικά,

Ὅλα ταῦτα ἀπό τή μιά στιγμή στήν ἄλλη.

Πάει τρελλάθηκε ὁ φτωχός.

Μήν καργάρεις παπα Χαραλάμπη, μή μοῦ κορδώνεσαι γιατί κι ἐσύ στή θέση του τό ἴδιο θά πάθαινες.

Ἐδῶ μιά κληρονομιά μεγάλη σοὔρχεται ξαφνικά καί τά χάνεις. ῎Οχι νά σοῦ τύχει αὐτός ὁ πακτωλός, αὐτή ἡ ἄφρονη δόξα.

Καθίζει ὁ διάβολος στό σβέρκο σου κι ἄντε νά τόν ξεκάτσεις.

Δέν φταίει ὁ φτωχός.

Εἶναι τό ξεκοιλισμένο θύμα τῆς κακιᾶς ὥρας.

Νά διευθύνει ἀνθρώπους, ποτέ δέν τὄμαθε καί τώρα πρέπει νά ὁρίζει τά ὄνειρα καί τή μοῖρα τους.

......

       xi.      Πήρε κουτσά στραβά τό πτυχίο τής Θεολογικής Σχολής

Καί ξαφνικά,

Ἔβγαλε κουτσά στραβά τή Θεολογική Σχολή, ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ νομοθέτης.

Πώς δέν έρωτοῦν καλλίτερα τόν γάιδαρο τοῦ Καραγκιόζη.

Ἀστειεύεσαι, αὐτός καμμιά φορά κλωτσᾶ ἄγαρμπα, ἐνῶ ὁ Δεσπότης ποτέ δέν θά ἀντιμιλήσει στόν ἰσχυρό δικό του Παράγοντα.

Τόν ἀνέστησε ἀπό τήν κοπριά τῆς ἀρχιμαντρωσύνης καί τώρα τόν βάζει σέ Ἐπιτροπές καί Συμβούλια γιά νἄχει τήν ψῆφο του.

   xii. Σέρνει τά μεταξωτά του ράσα στά μεγάλα σαλόνια

Καί ξαφνικά,

Ἐκεῖ πιά πού ἡ κωμωδία γίνεται ρεζιλίκι εἶναι ὅταν σέρνει τά μεταξωτά του ράσα στά μεγάλα σαλόνια.

Δέν ξέρει πώς νά σταθεῖ, πού νά σταθεῖ καί πόσο νά ὑποταχθεῖ.

Ἄν εἶναι "πίσω τοῦ κόσμου" τά θαλασσώνει.

Ἄν κάνει τό μάγκα, φέρνει ἀναγοῦλες.

Ἄν εἶναι "μή ἅπτου", τότε ὅλες οἱ ξαφρισμένες ὑπάρξεις καί ὅλες καί ὅλες οἱ ξεπουπουλισμένες φραγκόκοτες πέφτουν ἀπάνω του μέ τά γλαρά τους μάτια, ὅλο λιγώματα μπογιά καί ἐμετικές μυρωδιές.

Καί αὐτός πιά νά ρητορεύει μέ γλυκούς λαρυγγισμούς περί εὐμεταδοτικομαλανείας" (Γεωργίου Διλμπόη, θεολόγου, «Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»).

  xiii.  Οι Θεσσαλοί αγιασθήκαμε από αγίους Αρχιερείς

Όλα τά προηγούμενα επιβαρύνονται, όταν αναλογισθούμε ότι στά αγιασμένα χώματα τής Ελλάδος, διηκόνησαν άξιοι Ποιμενάρχες. Ειδικά τή Θεσσαλία, επ’ ολίγον διεποίμαναν παναξίως καί εξεδιώχθησαν αθλίως από τούς αθλίους τέσσερες από τούς Δώδεκα αγίους Μητροπολίτες.

·        Όποιος συνομίλησε, έστω γιά λίγο μέ τόν άγιο Θεολόγο Λαρίσης, γνωρίζει τή γεύσι τής αρετής καί ευγενείας

·        Όποιος συνάντησε τόν άγιο Ηλία Δημητριάδος, κατέχει τί εστί δραστήριος καί οργανωτικός Επίσκοπος.

·        Όποιος συνεργάσθη μέ τόν άγιο Κωνταντίνο Θεσσαλιώτιδος, αντιλαμβάνεται τί σημαίνει αληθινό παλληκάρι, χαλκέντερο Ποιμήν τής Εκκλησίας.

·        Καί, τέλος, όποιος έλαβε τήν τιμή νά σταθή δίπλα στόν άγιο Σεραφείμ Τρίκκης, γνωρίζει τί σημαίνει πολύκαρπος καί καλλίκαρπος πνευματική διακονία

Τά πολλά έτη, δέν δωρίζονται από τούς ανθρώπους, αλλά από τό Θεό. Τά έτη τά εσθλά (ένδοξα) δέν κερδίζονται μέ τίς δημόσιες σχέσεις, αλλά από τίς θυσίες εκείνων πού είναι πραγματικοί Λεοντ-Άρνες τού Χριστού. Τά δέ αιώνια έτη είναι τά ποθούμενα καί επιζητούμενα.

Οι άγιοι Μητροπολίτες πού γνωρίσαμε, ποτέ δέν τελούσαν Ρωμαϊκά Σατουρνάλια, αλλά σεμνές καί ταπεινές εορτές.

Σεραφείμ Νικολάου

Πηγή