«Μακάριος ανήρ, ός ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών»

(Ψαλμός 1^ος, 1) 

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Αναμφίβολα, ο ψαλμικός αυτός στίχος ελέγχει τον πάσχοντα πνευματικό οργανισμό του ανθρώπου, σε επίπεδο θρησκευτικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και τεχνικό.

Ξεπέρασε ο σύγχρονος άνθρωπος τον «ελεύθερο» χαρακτήρα της αμαρτίας και προχώρησε στην αποστασία.

Την στρατηγική–αξονική αυτή διαπίστωση δεν την υπογραμμίζει μόνο η Γραφή αλλά και σύγχρονοι κοινωνιολόγοι. Γράφει ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Νίσμπετ:

«Το πιο χτυπητό γεγονός στην παρούσα περίοδο της επαναστατικής αλλαγής είναι η γοργή διάβρωση των πατροπαράδοτων θεσμών, που επί μία σχεδόν χιλιετία υπήρξαν οι κύριες πηγές της τάξεως και ελευθερίας. Αναφέρομαι στην έκδηλη κατάπτωσι της επιρροής του νομικού συστήματος, της εκκλησίας, της οικογενείας, της τοπικής κοινότητος, και πιο πρόσφατα, και ίσως και πιο δυσοίωνα, του σχολείου και του Πανεπιστημίου.

Πορεία δηλ. «βουλής = προαιρέσεως ασεβών», ως διάχυτη άρνηση του Ευαγγελίου.

Όλα τα ουμανιστικά–οικουμενιστικά προγεφυρώματα προς το εσωτερικό του Ορθοδόξου πληρώματος, δεν εκλαμβάνονται –δυστυχώς– από τους πιστούς ως «εποικοδόμημα» της

αποστασίας. Η αφθονία, η καλοπέραση και η νωθρότητα–μαλθακοποίηση του σύγχρονου Ορθοδόξου, ως «πορεία ασεβών», τον λύγισε και υπέστη ίλιγγο.

Ως πλήρωμα απεδείχθη ανίκανο να αποτρέψει την οικονομική κρίση, να προασπίσει την Εκκλησία έναντι του Οικουμενισμού και να επιβάλλει με την πολιτική του βούληση τους δικούς του κανόνες διακυβέρνησης της χώρας – Ελλάδος.

Τι απέγινε η εσωτερική πνευματική δύναμη που δίνει ο Χριστός;

Την αρνήθηκε στην πράξη το Ορθόδοξο πλήρωμα με τον καταναλωτικό υλισμό του.

Οι Πατερικές πνευματικές και κοινωνικές διδασκαλίες που ζέσταιναν τις καρδιές, κάποτε, περιθωριοποιήθηκαν. Η «βουλή των ασεβών» μπορεί να σε τροχιοδρομεί πτωτικά για ορισμένο χρονικό διάστημα, αλλά έρχεται το νομοτελειακό ερώτημα: Και μετά;

Τα περισσότερα σημερινά, προεκλογικά συνθήματα, εκφράζουν ρεύμα συλλογικής φυγής, που εκδηλώνεται ως διέξοδος από το σημερινό κυβερνητικό σύστημα, αλλά όχι και ως φυγή από την πνευματική κρίση. Πλην των ολίγων πιστών, πλην του «μικρού ποιμνίου», ο σύγχρονος άνθρωπος–ψηφοφόρος, μοιάζει «με το ψάρι που πήδησε στιγμιαία έξω από το νερό και νόμισε πως κατέκτησε την γη και τον αέρα».

Σπουδαία, Πατερική ανάλυση, του ψαλμικού στίχου: «Μακάριος ανήρ, ός ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών» (Ψαλμός 1^ος, 1), διαβάζουμε στο βιβλίο «ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ» του π. Αυγουστίνου Καντιώτη (1957). Μια ανάλυση, πολιτική και φιλοκαλική, που δεν ξεπεράσθηκε ούτε κατέρρευσε από την φοβερή κριτική του αιώνα μας.

Γράφει ο π. Αυγουστίνος:

           «Αδελφέ: Εις την βουλήν η οποία καθ’ εκάστην μυστικώς συνεδριάζει εις το βάθος της καρδίας σου, ιδιαιτέρα προσοχή. Η άλλη βουλή, η Βουλή των Ελλήνων, είναι μία εικών. Η πραγματικότης ευρίσκεται εντός σου»  (σελ. 23).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ